Vriendschap
Het was een mooie dag toen ik samen met een hechte vriend ‘geheimpjes’
deelde. Goed wetende dat we dat ‘weten van mekaar’ zouden koesteren zonder te
oordelen. Want laten we wel wezen, zelfs een boezemvriend zal wel hier of daar
een klein kantje hebben. De rimpeltjes en moedervlekjes kunnen we zien, maar op
onze ziel kan er een zwart vlekje zitten dat zelfs niet met ‘Vanish’ kan
weggespoeld worden. Toen dacht ik aan iemand waarvan ik mij afvroeg of hij een ijdeltuit
dan wel een bedelaar was. We wisten het niet, maar het was wel een interessante
discussie die ik graag met jullie deel.
IJdeltuit
Het is des mensen om nieuwsgierig te kijken naar de mensen
rondom hen. De herkenbare typetjes halen we er gemakkelijk uit. De ijdeltuit is
er zo eentje. Wie kent ze niet, de vrouw die overmatig belang hecht aan haar
uiterlijke schoonheid en met een trukendoos vol zalfjes en andere
wondermiddeltjes de onvolkomenheden van haar lijf en leden tracht te verdoezelen.
Wie kent hem niet, de man die pronkt met zijn statussymbolen: hippe kledij,
opvallend uurwerk en een ‘slee van een kar’ waarmee hij denkt iedereen te
imponeren. Kijk eens wat ik allemaal weet, hoeveel ‘interessante’ mensen ik wel
ken!
In elk van ons zit wel een stukje ijdeltuit. Iets van de
behaagzieke vrouw, of van de zelfingenomen macho. Erbij horen is dan de ultieme
droom. Klasseren of toch nog eventjes nadenken? Want, zijn ze wel zo ijdel, die
schone madammen en drukdoende macho’s? Of is al dat gedoe net zoals make-up:
een scherm waarachter ze hun ware zelve verstoppen?
Bedelaar
Het klinkt wat pejoratief, bedelaar, maar soms is het zo
duidelijk te zien dat uiterlijke schoonheid en status niet volstaan om mensen
gelukkig te maken. Dat heel veel mensen op zoek zijn naar iets meer innerlijke rijkdom.
Oh ja, ze zouden wel willen zijn wat ze tonen, maar zijn het niet. Soms zelfs
het tegenovergesteld van wat ze tonen: een grote mond om een klein hartje te
verbergen. De zelfzekere bink die echter aan alles twijfelt, vooral aan zichzelf.
Over wetenschappers wordt gezegd dat al hun baanbrekend werk
voortspruit uit hun permanente twijfel. Die zorgt voor de noodzakelijke
inspiratie om nieuwe wegen te bewandelen. Zou dat ook niet waar zijn voor
gewone mensen in hun dagelijks doen? Wie het financieel moeilijk had in zijn
jeugd zal daardoor later wellicht meer belang hechten aan zijn materiële
welstand. Wie vooral behoefte heeft aan ‘warmte’ zal allicht eerder zijn hart
volgen dan zijn verstand. Het klinkt in sommige oren onwelvoeglijk, maar wat is
er natuurlijker dan de behoefte aan intimiteit? Een goede balans tussen hart en
verstand werkt gelukkig niet zoals een weegschaal, waarop enkel cijfertjes
staan, geen schoonmenselijkheid of emoties.
Dank u voor het complimentje
Is het u ook al opgevallen dat mensen soms heel moeilijk overweg
kunnen met complimentjes, zowel ze geven als ze krijgen? Toch kan het helpen.
Ooit maakte ik een uitzonderlijke, wellicht zelfs unieke ervaring mee. Toen de
voorzitter van een Europese militaire werkgroep het bestond om elke deelnemer
te vragen één van de andere leden te feliciteren met een van zijn kwaliteiten.
Een rondje WF, ‘Wederzijdse Felicitaties’. Het was bijwijlen hilarisch, maar
het werkte wonderwel. De sfeer in de groep, die tot dan koud en weinig
inspirerend was, klaarde uit. Waarom zou dat niet werken bij gewone mensen,
wanneer zelfs ‘stoere militaire bonken’ er gevoelig voor zijn?
Kijk eens naar de mensen rondom u. Intimi waar je hart en
verstand mee deelt, boezemvrienden en geliefden. Wanneer gaf je hen een complimentje?
Wanneer kreeg je complimentje?
Alleen de echte ijdeltuit kan het niet verdragen om iets
goeds te zien in een ander. IJdeltuit of bedelaar?
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten