29 maart 2015

Schabouwelijk politiek theater




MEDIA EN POLITIEK  ANDERS GELEZEN


 

Het samenspel van het politiek-correct denken bij de traditionele partijen en de roodgroen geïndoctrineerde media, leverde opnieuw een schabouwelijk spektakel op. Met dank aan een arrogante elite.

Ter inleiding


 

Met De Standaard gaat het de goede kant op, dank u. We lazen in DS van 9 maart “Oud hoofdredacteur Lode Bostoen, die vorige week gestorven is …'. De juiste datum van zijn overlijden was blijkbaar niet zo belangrijk want tenslotte ging het slechts over een oud hoofdredacteur … die DS wel gered heeft van het faillissement. Het stond niet in de hoofdkrant maar in ‘DS2’ op blz 39. Omdat de huidige generatie het niet zo begrepen heeft op hun voorgangers van AVV VVK. Het kort artikeltje eindigt met een sarcastische noot: Redacteuren die hem de jongste jaren gingen bezoeken, troffen hem steevast aan bij het lezen van De Standaard of Het Nieuwsblad.”
 
Mark Deweert zelf gewezen hoofdredacteur van DS schreef een veel uitgebreider bijdrage over Lode Bostoen in Doorbraak. Daarin staat te lezen: “Meer nog dan voorheen had hij nu tijd om te lezen: boeken over geschiedenis en politiek uit de rijk gevulde bibliotheek in zijn woning in Bertem, en The Economist, zijn lijfblad van jaren her – en uiteraard ook ‘zijn’ kranten, waarvan hij bepaalde ontwikkelingen met bezorgdheid volgde maar nooit in het openbaar bekritiseerde.” 
 
Terwijl in 'zijn' krant DS enkel een gortdroog commentaar te lezen is, blijkt uit de bijdrage van Deweerdt hoezeer Bostoen succesvol was, ook inzake oplage, maar vooral begaan was met de kwaliteit van de krant. Een citaat: “Correct informeren, en indien nodig uitleggen, maar nooit beleren of moraliseren – want lezers zijn volwassen mensen (van de columns en allerindividueelste expressies van allerindividueelste emoties die tegenwoordig zo welig in de kranten tieren, had hij dan ook geen hoge dunk).”

De intellectuele souplesse van De Standaard


 

Er zijn combinaties die men gerust uitzonderlijk mag noemen. Deze van opiniemaker en ombudsman van eenzelfde krant, is er zo een. Het vergt inderdaad intellectuele souplesse maar ook een (ongezonde) rugdekking. 
 
Ik heb een intrigerende vraag: Stel nu even dat een kritische lezer een lezersbrief stuur naar Tom Naegels, de ombudsman, omdat hij vindt dat het opiniestuk dat Tom Naegels schreef de allerindividueelste expressie van allerindividueelste emotie is en een fout beeld geeft van de werkelijkheid. Wat zal de ombudsman daarop antwoorden?
 
Neem nu even het opiniestukje dat Tom Naegels schreef in DS van 24 maart. De titel voldoet alvast aan de leuze van de krant (verwacht het onverwachte): “Natuurlijk heeft het migratiebeleid gefaald.”
 
Een citaat: Als het migratie- of integratie- of inburgeringsbeleid ‘gefaald’ heeft, dan is het omdat elk van de maatregelen die de afgelopen vijftig jaar genomen zijn, in de eerste plaats gericht was op het verminderen van een ongemak voor de autochtone elite. Er was geen groot ideologisch plan, multicultureel of anders, er was pragmatiek.”
 
Dat net een opiniemaker die gedurende jaren elke aanzet tot een realistische benadering van het migrantenprobleem negeerde, en dus als één van de politiek-correcte (zelfverklaarde) elite, mee zorgde voor een maatschappelijk draagvlak voor dit totaal ontspoorde migrantenbeleid, zal alleen nog hijzelf en zijn medestanders betwisten. Zijn columns die hij jarenlang in DS schreef en waarin hij telkens de allochtonen beschermde en ‘wij’ met de beschuldigende vinger aanwees als de boosdoeners, zijn daar – behoudens een verdwaalde zin – een voldoende bewijs voor. Waar was hij overigens, als kritische pen, om dat funest beleid - waarvan hij nu beweert dat het nooit bestond - aan te klagen?
 
Waar was DS toen Daniël Termont, de socialistische burgemeester van Gent de Roma’s stigmatiseerde? Vermits een ombudsman regelmatig de berichtgeving in de krant onderzoekt moet het slechts een kleine moeite zijn om de aandacht  die DS schonk aan de uitspraken (en vooral de interpretatie ervan) van Termont en De Wever te vergelijken. Niet aarzelen, doen!

Spelen met het rechtvaardigheidsgevoel


 

Het parlementair kabaal en het mediacircus draaide meerdere dagen op volle toeren. Aanleiding was het interview (in Terzake) met Bart De Wever over het mislukte immigratiebeleid. De ganse hetze was zo oneerlijk dat zelfs een doorwinterde politoloog, Carl Devos, meende te moeten reageren (eveneens in Terzake). Vanuit zijn rechtvaardigheidsgevoel sprak hij zijn afkeer uit over dergelijke onterechte aanvallen. ‘Louter Wetstraatgetetter’, zoals hij het typeerde. De doodsteek voor die bedriegers was de daarbij getoonde opname, waarop Patrick Dewael toegaf dat hij het interview niet eens gezien of gehoord had.
 
Maar laten we wel zijn, de intellectuele oneerlijkheid van de andere N-VA-ciritici - is al even groot. Van de oppositiepraat zal niemand wakker liggen. Maar het werd echt beschamend toen ook de meerderheidspartijen, na een bewust selectieve lezing van het interview, afstand namen van De Wever zijn uitspraken. Hoe kan men na dergelijk hypocriet gedrag en intellectuele oneerlijkheid nog respectabel zijn?
 
Ik vraag mij iets af.
 
Wanneer Patrick De Wael, Koen Van den Heuvel, Bart Tommelein en Co de morgen nadien in de spiegel keken, zouden ze dan gedacht hebben ‘we hebben hem eens goed bij zijn pietje gehad? Of voelden ze enige wroeging?
 
De Morgen publiceerde wel een reactie van Siegfried Bracke waarin hij vooral de socialisten herinnert aan de eigen discriminerende standpunten en op internet circuleerden uitspraken van Bart Somers die al even politiek incorrect waren, maar toch niet onder vuur werden genomen door de politiek correcte elite. De Standaard doet aan dergelijke evenwichtsoefeningen niet mee. Integendeel, daar konden we nog andere artikels lezen die de uitspraak van De Wever bekritiseren. Of deze selectieve aandacht ook intellectueel eerlijk is?
 
En het kan niet op in De Morgen. Er verscheen nog een artikel, ditmaal van de Chinese Yumi Ng die Bart De Wever verdedigt en onder meer het volgende schrijft: “Racisme is verwerpelijk, onaanvaardbaar en moet aangepakt worden. Punt. Maar kunnen we aub ook gewoon toegeven dat Chinezen inderdaad veel minder last hebben van racisme en dat De Wever dus ook gelijk heeft? Dat Chinezen geen machocultuur hebben? Dat zij vooral bezig zijn met hard werken om een Mercedes te kopen? Dat zij scheiding van kerk en staat normaal vinden? Dat zij kortgerokte meisjes op straat niet uitmaken voor hoer? Dat zij er een erezaak van maken om nooit een dag te stempelen? En dat dit nou net maakt dat Chinezen overal ter wereld makkelijker hun weg vinden en inderdaad minder te maken hebben met discriminatie?”
 
En ze eindigt met een niet mis te verstane sneer naar onze elitaire beunhazen: “O ja, ik ben absoluut niet nederig en ik schop wél keet als ik iets onrechtvaardigs zie gebeuren maar vooral: ik ben een fiere Belg die van haar land houdt en met lede ogen aanziet hoe laffe politici en burgers zich verschuilen achter hypocriete en nutteloze politieke correctheid in plaats van de dingen te benoemen.”
 
Voor weldenkende lezers alvast een gouden raad van Lode Bostoen: kijk en luister zelf naar het interview hier. Misschien is daar een verklaring te vinden waarom De Wevers mening gedeeld wordt door zoveel Vlamingen. Een integratiebeleid zonder de Vlamingen te beschuldigen van racisme. En de roodgroene elite? Negeren.

 

Pjotr