ANDERS GELEZEN
De karikaturen van dS
In de nabeschouwingen over de splitsing van BHV werd in dS
warm en koud geblazen. De verdedigers van het compromis met op kop CD&V
mochten hun fierheid breed uitsmeren. Hoewel, Wouter Beke had het vooral over
de tegenstander, N-VA, bij gebrek aan voldoende argumenten om het eigen
compromis te verdedigen? Enkele redactionele uitspraken verdienen toch wel
anders gelezen te worden.
In de editie van 12 juni schrijft hoofdredacteur Bart
Sturtewagen onder meer het volgende: “De prijs voor dit akkoord is hoog. Te hoog. Want het conflict heeft
Vlamingen en Franstaligen gedwongen karikaturen van zichzelf te worden. Het is
geen paix des braves geworden, geen historische deal onder leiders die
misschien geen overwinnaars zijn, maar wel met opgeheven hoofd het slagveld
kunnen verlaten.”
De prijs die
betaald werd voor dit compromis ligt dus volgens Sturtewagen niet zozeer in de
bezwaren die geformuleerd werden door de tegenstanders, maar in het feit (dat
is althans zijn persoonlijke mening) dat zowel Vlamingen als Franstaligen een
karikatuur werden van zichzelf. Met de laatste bemerking uit het citaat laat
hij uitschijnen dat het om een redelijk akkoord gaat en schaart hij zich dus
achter de voorstanders van het compromis. Het zal dan ook niemand verbazen dat
in de verdere edities van dS nauwelijks nog sprake is van de argumenten die de
tegenstanders aanhaalden. Dit in tegenstelling met andere kranten en
weekbladen, die uitgebreid berichten over de argumenten van onder meer de
Gravensteengroep, Prof Hendrik Vuye en advocaat Keuleneer.
Verder schrijft
hij nog: “De schuld voor het uitblijven van echte pacificatie ligt niet in een
kamp. Het is een gedeelde verantwoordelijkheid. Een collectief falen. De tijd
zal aantonen of deze BHV-regeling werkt.” Nochtans is de doelstelling van een
pacificatie vanuit een Vlaamse invalshoek eenduidig: elke regeling moet ertoe
leiden dat niet alleen Vlaams Brabant maar gans Vlaanderen zijn eigenheid kan
behouden en dat betekent onder meer het verplicht gebruik van de Nederlandse
taal en ruimer gezien het behoud van onze culturele en dagdagelijkse
levenswijze. Wie de argumenten las van de tegenstanders weet dat dit compromis
geen enkele garantie biedt. De inkt is nog niet droog of de interpretaties
vanuit Franstalige hoek als de alledaagse werkelijkheid in de Rand laten het
tegendeel vermoeden. Wie weigert de contra-argumenten te publiceren zal
wellicht nog de hoop koesteren dat de weldenkende Vlamingen uiteindelijk toch
zullen zwichten voor de bijkomende grondwettelijke grendels waar zedig over
gezwegen wordt. Ze zullen allicht ook geen belang hechten aan de poll van de
krant De Tijd onder geregistreerde lezers (5.795) die het tegendeel bevestigen:
70 % vindt de prijs van dit compromis voor Vlaanderen veel te hoog.
Volgens
Sturtewagen liggen de uitdagingen voortaan op een ander vlak, namelijk om zowel
Vlamingen als Franstaligen een eigen
beleid te laten voeren dat ze menen nodig te hebben. En hij vraagt zich ook af
of er nog voldoende meerwaarde is in het behoud van een gezamenlijke koepel?
Daarover blijft twijfel gewettigd, schrijft hij. Kijk eens aan, na koud dan
weer warm blazen? De twijfel blijft maar wanneer een politieke strekking durft
eisen om een eigen beleid te voeren,
leest men in dS vooral onheilsprofeten die elke zelfstandigheid als
catastrofaal bestempelen of erger nog, het werk van “caractériels”. Over
karikaturen gesproken.
Loopgravenoorlog of pacificatie in zicht?
Waarvoor de metropolitane gemeenschap moet dienen weten we ondertussen ook al. Bij monde van de minister-president Charles Piqué stapt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest naar de Raad van State want een winkelcentrum in Vlaams Brabant dat mag niet zonder toestemming van de Brusselaars. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Een inwoner van
Vilvoorde liet mij weten dat er in de laatste jaren 10.000 niet-Europese
inwoners bijgekomen zijn en “zijn stad” haar Vlaams karakter nu reeds kwijt is.
Er zijn echter ook signalen dat heel wat allochtonen sneleer Nederlands leren
dan die hardleerse francofiele “landgenoten”. Toch is het duidelijk dat de
verzuring toeneemt en voor de traditionele goegemeente is dat vooral de fout
van N-VA. Zouden de traditionele partijen echt zelf geloven dat de lezers hen
zullen volgen in de beschuldigingen aan het adres van N-VA? Hebben ze het
inderdaad niet zelf gedaan (vooral dan onder de Paarse regeringen)? Géén grote
(bek) woorden maar daden liggen aan de basis van het afhaken van een groot deel
van de Vlaamse bevolking.
Een gepensioneerd
kolonel uit Wemmel stelt dagelijks vast dat Franstaligen in zijn gemeente steeds
opdringerig worden en via allerlei sluikse methoden pogen om het Franstalig
onderwijs uit te breiden. Zijn advies om deze imperialistische houding een halt
toe te roepen: schaf de faciliteiten (op korte termijn) af. Bekrompenheid of
een teken van groeiend zelfvertrouwen? Zolang ook in de zo tolerante bakermat
van de francofonie, Frankrijk, anderstalige minderheden niet erkend worden,
hoeven we ons geen zorgen te maken om een Brusselse kliek ogenschijnlijk armlastige
francofielen. Vermits deze regering van de Grondwet toch een vodje papier
maakte (zie de bezwaren van advocaat Keuleneer en Prof H Vuye) mag dat een
onderdeel zijn van het confederale model.
De – dixit een
partijgenoot - chagrijnige Eric Van Rompuy heeft het over een arrogante De
Wever die hem zelfs geen hand meer geeft. Zou het alleen mij opgevallen zijn
hoe neerbuigend de lichaamstaal van Eric Van Rompuy soms is? Persoonlijke
aanvallen in plaats van argumenten zoals bij Walter Pauli en zopas ook nog
Patrick Dewael die in Knack N-VA de label van extreem rechts aanmeet,
(inclusief een verwijzing naar WO II in De Morgen). Dat alles bij gebrek aan
argumenten? Even twee reacties citeren op al dat verbaal geweld: “Eric
Van Rompuy is niet alleen een slechte verliezer, (…) met een kort geheugen. Wat
volgt zijn uittreksels uit het boek van Ivan De Vadder "Het Koekoeksjong,
Het begin van het einde van België". (Regeringscrisis 2007-8) Pag. 242: In
mei 2008 wordt (Eric) Van Rompuy heel pessimistisch. 'De scheiding der geesten
gaat verder. Over welke dingen zijn we het nog eens? Ligt hier niet de echte
reden van de onmacht van de regering-Leterme en de niet-eindigende stroom van
communautaire incidenten? Beste vrienden, chers amis: er ligt een staat te
sterven, twee volkeren zullen erven.' ........... In juli 2008 schuift Van
Rompuy op zijn weblog zelfs het idee van de Vlaamse onafhankelijkheid naar
voren. 'Indien ik Vlaams parlementsvoorzitter was, dan zou ik mijn toespraak
openen met: "Waalse vrienden, we staan op enkele dagen van een historisch
rendez-vous. Besef dat dit één van de laatste kansen is op een grondige
hervorming van deze Belgische Staat." En ik zou eindigen met:
"Hopelijk zien we elkaar hier terug op 11 juli 2009 in een nieuw en
hervormd land!" Zo niet zal de Vlaamse parlementsvoorzitter anno 2009 zijn
toespraak moeten beginnen met het Plan B waar vandaag niemand over durft
spreken: "VOLK, WORD STAAT!"..............Ivan De Vadder: "Het
is een separatistische boodschap die je nergens in officiële documenten van
CD&V zult terugvinden, ook het kartelprogramma tussen CD&V en N-VA
heeft het separatisme niet opgenomen. Maar met deze boodschap staat de
CD&V'er Eric Van Rompuy uit de gemeente Zaventem in de kieskring B-H-V
volledig op de N-VA lijn" .......
Reactie op Patrick
Dewael: 'N-VA is nieuwe platform voor extreemrechts'
Kan
Patrick Dewael niet beginnen met zijn eigen partij uit te zuiveren? Te beginnen
met hardcore racist Guy Verhofstadt:" De vraag is of de islam wel in
overeenstemming te brengen is met de liberale democratie en de vrijheid, de
verdraagzaamheid, de verscheidenheid en het tegensprekelijk debat zonder dewelke
geen open samenleving mogelijk is" (blz. 64 Burgermanifesten). En over de
zaak-Rushdie zei hij: "Toont zij niet aan dat de islam in wezen een
intolerante en totalitaire ideologie is, die botst met de culturele, morele en
juridische voorschriften die gelden in een open democratische
samenleving?". En nog "De islam is in werkelijkheid niet alleen een
godsdienst, maar ook een ideologie, een sociaal-politieke leer die door de
overheid wordt gecontroleerd. In wezen verschilt die toestand niet van het
socialisme of het communisme dat aan de samenleving een bepaalde morele code en
een manier van leven wou opleggen". En waarom zegt hij niets over hardcore
racist Louis Tobback? : "Asielzoekers die hier als meeuwen op een stort
komen zitten omdat dat makkelijker is dan thuis te vissen of de grond te
verbouwen, dienen systematisch te worden uitgewezen".
De grote clash is onvermijdelijk
Hoewel het nog te vroeg is, is de Wetstraat in de ban van de verkiezingen in 2014. Dat een invloedrijke maar ook voorzichtige opiniemaker, Carl Devos, hiervan melding maakt en nu reeds voorbeschouwingen geeft, is een veeg teken aan de wand. Al dat verbale geweld heeft een belangrijke oorzaak: de existentiële angst bij de traditionele partijen voor het verlies van hun macht. De particratie en al wie er belang bij heeft zijn tot heel veel in staat om de macht te behouden. Het probleem is dat iedereen zich heeft vastgereden en dus niet anders kan dan doof en blind te blijven voor de argumenten van de andere. Het gevaar voor deze kloof werd goed vertolkt door Bart Sturtewagen in zijn commentaar (14 juli): "Wordt Vlaanderen beter van een niets ontziende loopgravenoorlog om het politieke centrum? Het is een ding om de macht te verwerven zodat je alleen de volgende krachtmeting met de Franstaligen kunt aangaan. Maar welk bitter en gepolariseerd Vlaanderen zullen we dan erven? En in wiens voordeel speelt de tijd? Ook bij Merckx sloeg de verzuring wel eens toe in de slotklim. Haar obsessie om de macht te verwerven, voert de N-VA tot een spreidstand die moeilijk vol te houden is. Soms is de zekerste manier om je doel niet te bereiken het te hard willen."
Hierop
stuurde ik Sturtewagen volgende mail: Geachte heer hoofdredacteur,
Ik denk dat dit een
zeer belangrijke overweging is en dat de uitkomst voor een belangrijke mate zal
bepaald worden door de manier waarop de media omgaan met deze verdeeldheid.
Wie, zoals u doet, de schuld a priori bij de uitdager legt en in de krant
vooral ruimte biedt aan het eenzijdig discours van de voorstanders van het
status quo draagt bij tot de polarisatie en die zal inderdaad nefast zijn voor
Vlaanderen.
Mag ik u
voorstellen om de opdrachtverklaring van dS om "bruggen te slaan tussen
Noord en Zuid" te veranderen en als nieuwe opdracht "bruggen te
bouwen tussen alle Vlaamse strekkingen”; vanuit een Vlaamse invalshoek die
boven de partijen staat.”
Hieraan had ik nog
kunnen toevoegen: en eindelijk de Franstaligen van repliek dienen, in de eerste
plaats uw “zusterkrant” Le Soir die
ongegeneerd kant koos en anti-Vlaamse propagana verspreidde.
Pjotr
Anders Gelezen