MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
Dolce en Gabbana, zelf homoseksueel zijnde, kregen door hun
uitspraken over het traditionele huwelijk en het krijgen van kinderen door
holebi-ouders, een lawine van kritiek over zich heen. Eens anders lezen
De maakbare mens
Een citaat uit De
Telegraaf: ‘De ontwerpers kwamen
eerder in opspraak doordat zij in
een interview met de Italiaanse Panorama vertelden dat ze homostellen die
kinderen krijgen via IVF en draagmoeders onnatuurlijk en kunstmatig vinden.’
Voor alle duidelijkheid, opspraak
betekent: 1) Afkeuring 2) Afkeurend gepraat 3) Het over de tong gaan 4) Laking
5) Ongunstig gepraat 6) Openlijk kritisch besproken worden door een schandaal
7) Ongunstige naam krijgen 8) Schandaal.
Het is dus duidelijk dat deze uitspraak van Dolce &
Gabbana afgekeurd wordt door heel veel mensen. Schandalig dat ze zoiets durven
te zeggen.
Ik zou niet weten hoelang de mensheid al dwaalt volgens het
nieuwe denken, maar dat moeder natuur ervoor zorgde dat vrouwen er anders uitzien
dan mannen en dat ze ‘van nature’ beiden nodig zijn voor de voortplanting van
de mensheid, kan niemand negeren.
Ik heb alvast geen moeite met een samenleving waarin ruimte
is voor verscheidene culturen. Met elk hun eigen woordenschat, rituelen en die
verschillende overtuigingen koesteren. Maar waar haalt men het lef vandaan om natuurwetten
en zelf geloofsovertuigingen die de eeuwen trotseerden zomaar te degraderen tot
schandalig?
Wat is er zo verkeerd aan mensen die denken dat de natuur
gezorgd heeft voor een voortplanting met ‘eenheid in tweeledigheid’. Is het
fout om zoals de christelijke cultuur een ritueel te hebben voorzien, het
huwelijk, om een man en een vrouw te verbinden en te zorgen voor nakomelingen?
Niet elke overtuiging trotseert de tijd maar de christelijke cultuur bestaat toch
al wat langer dan het nieuwe denken dat hooguit enkele decennia oud is.
Homoseksualiteit bestaat reeds zeer lang en – hoewel ik dat
niet weet – maakt vermoedelijk deel uit van de natuurlijke evolutie van de
mensheid. Wie daar moeite mee heeft, moet daar nog eens over nadenken. Maar de
plaats van transgenders in de maatschappij is slechts heel recentelijk
geëvolueerd. Het is niet ongewoon dat dergelijke maatschappelijke ontwikkelingen
weerstand oproepen. Het is een al even normaal verschijnsel dat daarbij ‘van
beide kanten’ foute inschattingen worden gemaakt. In elk geval heb ik weinig
sympathie voor het excessieve ‘m’as tu vu’ gehalte van zowel ‘Gay parades’ als publieke heteroseksuele
esbattementen.
In elk geval mag het niet teveel gevraagd zijn om het ‘oude’
denken te respecteren. Tenslotte is niet iedereen transgender, ook al doen de
media hun best om van elke ‘bekende mens’ ook te vermelden dat hij homo of
lesbisch is. Precies alsof een kwaliteit of een nieuwsfeit zonder vermelding van
de geaardheid van de persoon niet meer volstaat.
Kinderen
Weinigen struikelen nog over de medische mogelijkheden om de
natuur te helpen bij een kinderwens. Dolce & Gabbana ontkennen dat met hun
uitspraak niet. Er is niets pejoratiefs aan ‘in vitro’ of andere technieken,
ook al zijn het menselijke ingrepen en dus inderdaad niet ‘natuurlijk’.
Transplantaties die de levensduur verlengen en de levenskwaliteit verhogen zijn
ook niet natuurlijk, maar wel maatschappelijk aanvaard.
Dat transgenderkoppels zelf soms moeite hebben met hun
nakomelingen is al evenzeer begrijpelijk. Wanneer twee vrouwen een kindje
krijgen kan er maar één de natuurlijke moeder zijn. Daarvoor heeft men ook een
nieuwe woordenschat gevonden, ‘meemoeder’ in plaats van vader. Waarom niet?
Maar het is eveneens belangrijk dat vaders en moeders voor
kinderen een bijzondere betekenis hebben. Via een Amerikaanse katholieke
nieuwssite lieten kinderen van holebi-families weten dat ze de mening van Dolce
& Gabbana delen en hen oproepen om zich niet te verontschuldigen. Hoewel ze
veel liefde ontvingen van hun holebi-familie, vinden zij dat kinderen best
opgroeien in heterogezinnen. Dat mag ons echter niet doen vergeten dat kinderen
soms géén liefde ontvangen zowel in hetero- als holebi-gezinnen.
Oude en nieuwe taboes
Wanneer er iemand bewees om geen moeite te hebben met taboes,
dan wel Madonna. Daarom is
haar reactie op deze hetze tegen Dolce & Gabbana zo betekenisvol: “All babies contain a soul
however they come to this earth and their families. There is nothing synthetic
about a soul!! So how can we dismiss IVF and surrogacy? Every soul comes to us
to teach us a lesson God has his hand in everything even technology! We are
arrogant to think Man does anything on his own. As above so below! Think before you speak."
Vrij vertaald: ‘De ziel van het kind mag niet afhangen
van de manier waarop het tot leven kwam, noch van de familie waarin het
opgroeit. God heeft zijn hand in alles, ook in de technologische realisaties.’ Maar
waar ik vooral wil op wijzen, is haar kritiek op de arrogantie van de Mens, die
denkt dat hij alles zelf kan en mag bepalen.
Mij lijkt deze terechtwijzing heel belangrijk in een
wereld waarin nieuwe profeten sociale druk uitoefenen en zo nieuwe taboes in
het leven roepen. Mensen – bij voorbeeld mediamensen - die denken dat zij mogen
bepalen wat mag en wat niet mag geweten worden. Maar vooral, dat het volgens
sommigen volstaat om iets te geloven opdat het ook de waarheid zou zijn.
Geloven in plaats van weten, dat zou pas een achteruitgang zijn.
