ANDERS GELEZEN
Het congres van N-VA was er een van duidelijke uitspraken maar het wordt afwachten of het de juiste keuzes zijn. Een federaal geïnspireerde boodschap voor alle gemeenten is niet niks en met de keuze voor een confederaal België als inzet voor de verkiezingen in 2014 schrijft N-VA niet alleen een positief verhaal, het claimt ook een eigen inspirerend verhaal dat oorspronkelijk door CD&V werd gelanceerd en nadien door de conservatieve staatsbehoudende vleugel werd verloochend. Eens de opgeblazen mediareacties Anders Lezen.
Bart De Wever maakt het confederalisme de inzet van de verkiezingen van 2014. "Wint de N-VA, dan moeten de andere Vlaamse partijen ons volgen" in de keuze voor het confederalisme, zegt hij in Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen. Desnoods moet de grondwet maar even wijken. "In dit land zijn de grootste veranderingen buiten de grondwet gebeurd", zegt De Wever. "Wij gaan voor de shock. Dat kan gebeuren zonder chaos of revolutie", verzekert De Wever. "In 2014 moet een consensus mogelijk zijn rond confederalisme", het principe waarbij de deelstaten via verdragen regelen wat ze nog samen willen doen en regelen. Niets is zo krachtig als een rijp idee. De grondwet kan later nog altijd aangepast worden", aldus De Wever, die naar eigen zeggen niet meer gelooft in een "klassieke staatshervorming". “In 2014 gaan wij voor confederalisme. Dat is ons programma.”
Erik Van Rompuy blogt: “Bart De Wever zoekt de polarisatie rond zijn persoon en partij. Hij maakt zichzelf de inzet van de gemeenteraadsverkiezingen en toont het diepste misprijzen voor de klassieke partijen. (…) Ik heb mij ingezet voor de voorbereiding van de gemeenteraadsverkiezingen in Zaventem,’schrijft Eric Van Rompuy op zijn website. ‘Nu zie ik dat mij van verkiezingen vergis. Op 14 oktober 2012 gaat het niet over de toekomst van Zaventem maar over Di Rupo. Van Rompuy vergelijkt De Wever verder met Poetin nadat de N-VA-voorzitter dit weekend liet optekenen dat hij voluit gaat voor het confederalisme, desnoods buiten de grondwet om. “Was het Poetin niet die de grondwet herschreef naar zijn beeld en gelijkenis?” Anders gedacht: zoals De Wever terecht opmerkte in Terzake zijn er precedenten van politieke hervormingen die in tegenstrijd waren met de Grondwet (o.a. de invoering van het algemeen stemrecht) waaraan indertijd ook de CVP zich “bezondigde”. Trouwens, zou Van Rompuy vergeten zijn dat zijn broer Herman de aanklacht inzake BHV mee ondertekende en de RvS indertijd deze ongrondwettelijk verklaarde?
De hoofdvogel werd ongetwijfeld afgeschoten door Luc Van der Kelen die in Het Laatste Nieuws De Wever en N-VA in scherpe bewoordingen aanviel. Als prominent Belgicist een nogal voorspelbare gekleurde reactie, geen citaat waardig. De Wever reageerde wel in Terzake en vond dat Van der Kelen beter zou passen op een verkiezingslijst (van BUB?) dan in de colofon van een krant.
Bart Brinckman in dS: Casinodemocratie
05 maart 2012
De nieuwste poging van Brinckman om N-VA te beschuldigen, ditmaal van casinodemocratie, zal geen enkele weldenkende Vlaming kunnen overtuigen. Even meelezen: “In oktober moeten de Vlaamse kiezers zich niet bekommeren om de eigen leefomgeving. De gemeenteraadsverkiezingen worden de eerste afrekening met de regering Di Rupo I. De tweede factuur volgt bij de Vlaamse en federale verkiezingen in juni 2014, met de definitieve doodsteek voor het huidige Belgische samenlevingsmodel. (…) In 2014 wordt het tijd voor een confederaal België. Desnoods wordt dat concept los van de grondwettelijke regels ingevoerd. Het lijkt wel oorlog.
Door twee keer van zichzelf de inzet van de stembusslag te maken, speelt De Wever alles of niets. De N-VA veroordeelt zichzelf om in 2014 incontournable te worden. Qua bravoure kan het tellen. Want zelfs al haalt de Antwerpenaar 35 procent of meer, dan nog heeft hij niets in handen. Niet alleen moet hij de Vlaamse partijen verplichten om naar zijn pijpen te dansen, ook de Franstaligen moeten bereid zijn om in zijn scenario mee te stappen. Of komt er dan toch een revolutie?”
Eens Anders lezen? Onderhandelingen op basis van een voorstel tot confederalisme zullen volledig anders verlopen dan de klassieke regeringsonderhandelingen die altijd eindigen in een compromis waarvoor Vlaanderen telkens opnieuw te veel betaalde. Ditmaal zullen de Franstaligen uitgenodigd worden om dingen samen te doen en is onze solidariteit een wapen in plaats van een carte blanche waarvan schandelijk misbruik werd en wordt gemaakt. Pas wanneer ze deze solidariteit weigeren kunnen ze op hun strepen staan, maar dat zal nog niet voor morgen zijn. Het valt wel te vrezen dat binnen het huidig status-quo Vlaanderen sneller zal meegezogen worden in de negatieve financieel-economische spiraal waar België, met zijn grote staatsschuld, mee worstelt. Ondanks het evenwicht in de Vlaamse begroting en de sterke financieel-economische troeven waarover het nog altijd beschikt. Maar het lijkt mij wel verstandig om na de verkiezingen van 2012 de onderhandelingen over een confederale staatsstructuur grondig voor te bereiden. De verkiezingen van 2014 zullen in elk geval alle politieke partijen verplichten om vooraf een duidelijke keuze te maken. Gedaan met electorale beloften die nadien worden ingeslikt.
Verder las ik: “De casinodemocratie van De Wever zet bijzonder hoog in. De N-VA-voorzitter beseft dat hem nog maar één kans rest om de loop van België structureel om te buigen. Koste wat het kost moet hij in 2014 de stuurknuppel van Vlaanderen veroveren. Als dat niet lukt, vertrekt De Wever niet alleen als voorzitter. Dan stapt hij ook uit de actieve politiek. Gegokt en verloren, zo heet dat dan. Al kenden we allemaal de inzet flink op tijd.”
Online reageerde ik op het Commentaar van Brinckman, maar zoals verwacht werd mijn reactie geweigerd. Het klonk ongeveer zo: “Waarom is het pas 24 uur later mogelijk om te reageren online? Bart Brinckman heeft het over casinodemocratie wanneer het om N-VA gaat hoewel de laatste decennia niet N-VA maar wel de traditionele partijen met het geld van de belastingbetalers gespeeld hebben. Steeds met als sterkhouder de PS en met de goedkeurende instemming van de Vlaamse regeringspartijen en dit vooral tijdens de 8 jaar paarse regering” . Brinckman heeft duidelijk moeite om een objectieve waarheidszoekende journalist te zijn.” Waarschijnlijk was die laatste zin er teveel aan. Maar het wordt hoog tijd dat iemand eens Brinckman met de vinger wijst.
De dag erna, dinsdag, volgde een genuanceerde reactie van J. Ackaert op de opiniebladzijden. Men zou beginnen te twijfelen waarvoor redactieleden nog dienen wanneer ze het moeten afleggen tegen kostenloze gelegenheidsopinies. Hij schreef onder meer het volgende:: “En toch is dit geen groot nieuws. Het is een vaste traditie in onze binnenlandse politiek dat federale oppositiepartijen gemeenteraadsverkiezingen aangrijpen als een test van de regering. Zoals regeringspartijen altijd in koor zullen roepen dat het bij gemeenteraadsverkiezingen over de Dorpsstraat gaat en niet over de Wetstraat. Een blik op het verleden. De socialistische partij poogde het ongenoegen over het saneringsbeleid onder de regering Martens-Gol in 1982 op te dringen als centraal thema van de gemeenteraadsverkiezingen en gebruikte de populaire Karel Van Miert als electorale troefkaart. Resultaat: een half procent winst, niet echt om naar huis over te schrijven. De vernieuwde VLD richtte tijdens de campagne in de aanloop naar de lokale stembusslag van 1994 alle pijlen op de regering-Dehaene en zette Verhofstadt in de etalage. De liberalen wonnen 2,5 procent. Mooi, maar toch niet de aangekondigde landslide. En de
Voorspelbaar was dan weer de reactie van Bart Somers (Open VLD) in dS: “Bovendien staat of valt een gezond politiek systeem met de rekrutering van nieuwe, gemotiveerde mensen. En daarvoor zijn lokale verkiezingen traditioneel erg belangrijk. Het is dan ook bijzonder jammer dat de N-VA durft toe te geven dat het lokale bestuursniveau haar feitelijk niet interesseert. Het is voor de Vlaming goed om te weten dat de uitdagingen in zijn straat, wijk of dorp voor sommige partijen ondergeschikt zijn aan de keuze van de volgende premier.”
Sommige lezers waren niet onder de indruk van het verbale geweld van Brinckman en Co. Enkele reacties:
Frieda T., Brugge: “Niemand heef er bezwaar tegen dat een groot aantal burgemeesters, schepenen en gemeenteraadsleden ook bij federale, Vlaamse en provinciale verkiezingen meedoen en kandidaat zijn en dus hun lokale invloed gebruiken om hun partij op hoger echelon te laten scoren. Waarom zou een partij dan haar op federaal niveau democratisch veroverde invloed niet mogen gebruiken om te scoren op lokaal vlak?”
Daniel M., Retie:
“Protesteert u ook nu zowat heel de ministerraad opkomt als boegbeeld voor één of andere partij, of bent u blind aan die kant? Vindt u het verantwoord dat iemand met een zware portefeuille als justitie energie gaat stoppen in een verkiezingscampagne? Monster-coalities worden reeds gesmeed in grootsteden zodat het zelfs niet nodig lijkt de kiezer te raadplegen. BDW heeft volop gelijk, niet hij maar de anderen hebben Vlinder I tot inzet van de verkiezingen in het najaar gemaakt. Dit land heeft echt een schok nodig om van de schandalitis en achterkamerpolitiek verlost te worden. En dat kan niet gebeuren door de partijen die de zelfbedieningspolitiek verpersoonlijken.”
Groene onverdraagzaamheid
Nieuwe ECOLO voorzitter Olivier Deleuze weigerde tijdens Reyers Laat op maandag te blijven zitten aan tafel omdat de laatste gast Reddy De Mey, gewezen VRT-journalist en expert voor VB in de mediaraad van het Vlaams Gewest, uitgenodigd werd. Een viscerale afkeer, of een staaltje politiek correcte onverdraagzaamheid in naam van de radicale Groene Gedachte? De andere gasten aan tafel lieten in LLB volgende reactie optekenen: C'est une forme de radicalisme à laquelle je n'adhère pas. Reddy est un journaliste qui a gagné ses galons en Flandre", a déclaré Guy Vanhengel (Open VLD) sur ce même plateau. "Ce que je trouve anti-démocratique, c'est de ne pas s'asseoir autour d'une table avec des personnes qui, pourtant, représentent une partie de la population", a pour sa part réagi Liesbeth Homans (N-VA). Anders gedacht : Wat zou Wouter Van Besien (Groen) hiervan denken?
Waalse gezinnen hebben vermogen van 130 miljard (DT 4/3)
In tegenstelling tot wat pessimisten vaak beweren, is Wallonië verre van verpauperd. Dat becijferde Xavier Dupret, expert bij de onderzoeksgroep Gresea. Volgens zijn onderzoek bezitten de Waalse gezinnen gezamenlijk over 130 miljard euro aan vermogen. Het gaat onder meer om de bruto spaartegoeden en de waarde van huizen. Dupret berekende het cijfer door te vertrekken van de bbp-cijfers. Het Waalse bruto binnenlands product was vorig jaar goed voor 81,55 miljard euro. De activa van de Waalse gezinnen bedragen 224 procent van het regionale bbp, of 181 miljard euro. De schulden zijn goed voor 64 procent of 50,57 miljard euro. Het verschil tussen beide cijfers levert Dupret het Waalse vermogen op: een goede 130 miljard euro. De onderzoeker merkt ook op dat Wallonië een solvabiliteitsgraad heeft van 160 procent, meer dan bijvoorbeeld Duitsland (130 procent). Anders gedacht: waarvoor heeft Wallonië dan behoefte aan een jaarlijks weerkerende Vlaamse solidariteit?
Een tendentieuze manier van schrijven
De zondagskrant (4/3): 32.000 bedrijven doen geen belastingaangifte of 7 % van de 450.000 Belgische bedrijven. Letterlijk lees ik: “De meeste belastingzondaars (11.463) zijn Vlaamse bedrijven.” Inderdaad, blijkt verder in het artikel dat Wallonië slechts 11.000 en Brussel 9.758 zondaars telt. Alleen is deze informatie onvolledig en daardoor tendentieus. Immers zolang niet geweten is hoeveel van de 450.000 bedrijven Vlaams zijn, zijn de absolute cijfers voor de vergelijking weinig relevant. Het kon anders geschreven worden, want we weten bij voorbeeld wel dat er in Brussel een groot aantal belastingzondaars zijn. Het is een van de oorzaken die het grote verschil verklaren tussen enerzijds de welvaartsbijdrage van Brussel - zo’n 20 en 25 % van het BBP - en anderzijds de belastinginkomsten van Brussel die slechts een schamele 10 % bedragen. Anders gedacht: Vooraleer de federale dotaties te verhogen met zo’n 500 miljoen euro per jaar zou men daar eens werk moeten van maken.
Pjotr
