MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
Wanneer het gerecht een bekend politicus
doorverwijst naar de rechtbank, doet het dat niet lichtzinnig. Sommige vrienden
van Stevaert blijken minder moeite te hebben om iemand te veroordelen.
Over de doden
Over de doden geen kwaad woord. Uit medeleven voor de
familie en uit respect voor de overledene. Maar dat respect van zoveel politici
die al lang de smeuïge verhalen – uiteraard achter de hand uitgesproken –
kennen, klonk bijwijlen zo onoprecht dat een mens er zich eerder zou voor
schamen dan erdoor getroost te zijn. Misschien zullen sommigen zich ook wel
geviseerd voelen door de beschuldiging van machtsmisbruik.
Maar laten we even stilstaan bij een opmerkelijke reactie
van een goede vriend van Stevaert: Willem Elias, decaan van de faculteit
psychologie en educatiewetenschappen aan de VUB, postte op Facebook volgend
bericht:
Volgde een eerste bericht op DS online: ‘Steve was gewoon
een zeer goede vriend, die in het water zien springen vind ik niet leuk. Meer
moet men achter deze bekentenis onder vrienden niet zien. Wie daar niet kan mee
leven moet zich maar ontvrienden. Facebook blijft onder ons.’
In een tweede aansluitend bericht klinkt het ietwat anders: ‘Wat
ik heb geschreven, is een aanbeveling aan vrouwen om toch geen drie jaar te
wachten om aangifte te doen. Stevaert was géén verkrachter. Ik neem die
uitspraak niet terug’.
Men kan dan wel overtuigd zijn van de onschuld van een
vriend, dan nog is het een totaal overtrokken stap om de aanklager/het
slachtoffer te beschuldigen de oorzaak te zijn van zijn zelfmoord. Komende uit
de mond van een psycholoog is dat onbegrijpelijk. Daarenboven is deze morele
veroordeling door een decaan psychologie des te bevreemdend omdat ze
voorbijgaat aan de melding dat het slachtoffer zich na de (toegegeven) feiten
medisch liet onderzoeken en géén drie jaar wachtte zoals hij suggereert.
Het socialisme zal gezellig zijn of niet
‘Steve’ stond bekend om zijn oneliners. Alleen was deze
oneliner over gezelligheid niet zo gelukkig. Het socialisme van Stevaert was
duidelijk niet voor iedereen zo gezellig. Eigenlijk is het kenmerkend voor een
generatie politici die zich opwerpen als de verdedigers van de vrijheid en
blijheid. De vrijgevochten jongens en meisjes die zich wat graag afzetten tegen
het paternalisme van de kerkelijke preken. Zijn zwak voor de vrouwen – geen
liefde, louter seks om de seks - mag dan al begrijpelijk zijn en zelfs niet
uitzonderlijk, toch blijft het voor iemand die zich opwerpt als het symbool van
een sociaal gemotiveerde politieke beweging een teken van zwakte. En zwakte is gevaarlijk
wanneer iemand zoveel macht bezit.
Vooraanstaand en hoogstaand
De manier waarop hij blijkbaar omging met het zwakke
geslacht toont eens te meer aan dat ‘vooraanstaand’ niet hetzelfde is als ‘hoogstaand’.
Wanneer men iemand de eretitel van minister van staat toekent, zou dat
laatste belangrijker moeten zijn. Vooral omdat nog andere ministers van staat weinig
blijken van een hoogstaande levenswandel konden voorleggen.
Gelukkig heeft men begrepen dat hij zijn recht verspeelde om
aanspraak te kunnen maken op een staatsbegrafenis. Het voorkomt dat koning
Filip een vertegenwoordiger zou moeten sturen. Hoewel, zijn vader misschien?
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten