MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
Het samenspel van het politiek-correct denken bij de
traditionele partijen en de roodgroen geïndoctrineerde media, leverde opnieuw
een schabouwelijk spektakel op. Met dank aan een arrogante elite.
Ter inleiding
Met
De Standaard gaat het de goede kant op, dank u. We lazen in DS van 9 maart “Oud
hoofdredacteur Lode Bostoen, die
vorige week gestorven is …'. De juiste datum van zijn overlijden was blijkbaar
niet zo belangrijk want tenslotte ging het slechts over een oud hoofdredacteur …
die DS wel gered heeft van het faillissement. Het stond niet in de hoofdkrant
maar in ‘DS2’ op blz 39. Omdat de huidige generatie het niet zo begrepen heeft
op hun voorgangers van AVV VVK. Het kort artikeltje eindigt met
een sarcastische noot: “Redacteuren die hem de jongste jaren gingen
bezoeken, troffen hem steevast aan bij het lezen van De Standaard of Het
Nieuwsblad.”
Mark
Deweert zelf gewezen hoofdredacteur van DS schreef een veel uitgebreider bijdrage
over Lode Bostoen in Doorbraak. Daarin staat te
lezen: “Meer nog dan voorheen had
hij nu tijd om te lezen: boeken over geschiedenis en politiek uit de rijk
gevulde bibliotheek in zijn woning in Bertem, en The Economist, zijn lijfblad
van jaren her – en uiteraard ook ‘zijn’ kranten, waarvan hij bepaalde
ontwikkelingen met bezorgdheid volgde maar nooit in het openbaar bekritiseerde.”
Terwijl
in 'zijn' krant DS enkel een gortdroog commentaar te lezen is, blijkt uit de
bijdrage van Deweerdt hoezeer Bostoen succesvol was, ook inzake oplage, maar
vooral begaan was met de kwaliteit van de krant. Een citaat: “Correct informeren, en indien nodig
uitleggen, maar nooit beleren of moraliseren – want lezers zijn volwassen
mensen (van de columns en allerindividueelste expressies van
allerindividueelste emoties die tegenwoordig zo welig in de kranten tieren, had
hij dan ook geen hoge dunk).”
De intellectuele souplesse van De Standaard
Er zijn combinaties die men gerust uitzonderlijk mag noemen.
Deze van opiniemaker en ombudsman van eenzelfde krant, is er zo een. Het vergt
inderdaad intellectuele souplesse maar ook een (ongezonde) rugdekking.
Ik
heb een intrigerende vraag: Stel nu even dat een kritische lezer een
lezersbrief stuur naar Tom Naegels, de ombudsman, omdat hij vindt dat het
opiniestuk dat Tom Naegels schreef de allerindividueelste expressie van
allerindividueelste emotie is en een fout beeld geeft van de werkelijkheid.
Wat zal de ombudsman daarop antwoorden?
Neem nu even het opiniestukje dat Tom Naegels schreef in DS
van 24 maart. De titel voldoet alvast aan de leuze van de krant (verwacht het
onverwachte): “Natuurlijk heeft het
migratiebeleid gefaald.”
Een citaat: “Als
het migratie- of integratie- of inburgeringsbeleid ‘gefaald’ heeft, dan is het
omdat elk van de maatregelen die de afgelopen vijftig jaar genomen zijn, in de
eerste plaats gericht was op het verminderen van een ongemak voor de autochtone
elite. Er was geen groot ideologisch plan, multicultureel of anders, er was
pragmatiek.”
Dat net een opiniemaker die gedurende jaren elke aanzet tot
een realistische benadering van het migrantenprobleem negeerde, en dus als één
van de politiek-correcte (zelfverklaarde) elite, mee zorgde voor een
maatschappelijk draagvlak voor dit totaal ontspoorde migrantenbeleid, zal
alleen nog hijzelf en zijn medestanders betwisten. Zijn columns die hij
jarenlang in DS schreef en waarin hij telkens de allochtonen beschermde en
‘wij’ met de beschuldigende vinger aanwees als de boosdoeners, zijn daar –
behoudens een verdwaalde zin – een voldoende bewijs voor. Waar was hij
overigens, als kritische pen, om dat funest beleid - waarvan hij nu beweert dat
het nooit bestond - aan te klagen?
Waar was DS toen Daniël Termont, de socialistische
burgemeester van Gent de Roma’s stigmatiseerde? Vermits een ombudsman
regelmatig de berichtgeving in de krant onderzoekt moet het slechts een kleine
moeite zijn om de aandacht die DS schonk
aan de uitspraken (en vooral de interpretatie ervan) van Termont en De Wever te
vergelijken. Niet aarzelen, doen!
Spelen met het rechtvaardigheidsgevoel
Het parlementair kabaal en het mediacircus draaide meerdere
dagen op volle toeren. Aanleiding was het interview (in Terzake) met Bart De
Wever over het mislukte immigratiebeleid. De ganse hetze was zo
oneerlijk dat zelfs een doorwinterde politoloog, Carl Devos, meende te
moeten reageren (eveneens in Terzake). Vanuit zijn rechtvaardigheidsgevoel
sprak hij zijn afkeer uit over dergelijke onterechte aanvallen. ‘Louter
Wetstraatgetetter’, zoals hij het typeerde. De doodsteek voor die bedriegers
was de daarbij getoonde opname, waarop Patrick Dewael toegaf dat hij het
interview niet eens gezien of gehoord had.
Maar laten we wel zijn, de intellectuele oneerlijkheid van
de andere N-VA-ciritici - is al even groot. Van de oppositiepraat zal niemand
wakker liggen. Maar het werd echt beschamend toen ook de meerderheidspartijen,
na een bewust selectieve lezing van het interview, afstand namen van De Wever
zijn uitspraken. Hoe kan men na dergelijk hypocriet gedrag en intellectuele
oneerlijkheid nog respectabel zijn?
Ik vraag mij iets af.
Wanneer Patrick De Wael, Koen Van den Heuvel, Bart Tommelein en
Co de morgen nadien in de spiegel keken, zouden ze dan gedacht hebben ‘we
hebben hem eens goed bij zijn pietje gehad? Of voelden ze enige wroeging?
De Morgen publiceerde wel een reactie van Siegfried Bracke
waarin hij vooral de socialisten herinnert aan de eigen discriminerende
standpunten en op internet circuleerden uitspraken van Bart Somers die al even
politiek incorrect waren, maar toch niet onder vuur werden genomen door de
politiek correcte elite. De Standaard doet aan dergelijke evenwichtsoefeningen niet
mee. Integendeel, daar konden we nog andere artikels lezen die de uitspraak van
De Wever bekritiseren. Of deze selectieve aandacht ook intellectueel eerlijk
is?
En het kan niet op in De Morgen. Er verscheen nog een
artikel, ditmaal van de Chinese Yumi Ng die Bart De Wever verdedigt
en onder meer het volgende schrijft: “Racisme
is verwerpelijk, onaanvaardbaar en moet aangepakt worden. Punt. Maar kunnen we
aub ook gewoon toegeven dat Chinezen inderdaad veel minder last hebben van
racisme en dat De Wever dus ook gelijk heeft? Dat Chinezen geen machocultuur
hebben? Dat zij vooral bezig zijn met hard werken om een Mercedes te kopen? Dat
zij scheiding van kerk en staat normaal vinden? Dat zij kortgerokte meisjes op
straat niet uitmaken voor hoer? Dat zij er een erezaak van maken om nooit een
dag te stempelen? En dat dit nou net maakt dat Chinezen overal ter wereld
makkelijker hun weg vinden en inderdaad minder te maken hebben met
discriminatie?”
En ze eindigt met een niet mis te verstane sneer naar onze elitaire
beunhazen: “O ja, ik ben absoluut niet
nederig en ik schop wél keet als ik iets onrechtvaardigs zie gebeuren maar
vooral: ik ben een fiere Belg die van haar land houdt en met lede ogen aanziet
hoe laffe politici en burgers zich verschuilen achter hypocriete en nutteloze politieke
correctheid in plaats van de dingen te benoemen.”
Voor weldenkende lezers alvast een gouden raad van Lode
Bostoen: kijk en luister zelf naar het interview
hier. Misschien is daar een verklaring te vinden waarom De Wevers mening
gedeeld wordt door zoveel Vlamingen. Een integratiebeleid zonder de Vlamingen
te beschuldigen van racisme. En de roodgroene elite? Negeren.
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten