MEDIA EN
POLITIEK ANDERS GELEZEN
N-VA woordvoerder Karel De Gucht
Wie verstandig is gebruikt
degelijke argumenten en wie daarenboven ook eerlijk is,
laat andersdenkenden toe dezelfde argumenten te gebruiken.
Wanneer men het beschavingsniveau
van iemand kan afmeten aan zijn omgang met andersdenkenden, dan was de ronduit
boerse manier waarop Karel De Gucht in Reyers Laat omging met
de Menense burgemeester, veelzeggend. Volgens politoloog Carl Devos in De
Zevende Dag zelfs absoluut ‘not done’. Laat mij het houden bij één klein
voorbeeld van hoe De Gucht zijn ‘tegenstander’ ridiculiseert. Hij vraagt haar
of iemand die 'Coulier' noemt zijn naam dan nog mag uitspreken in het
Frans of dat het ook in het Nederlands moet zijn. Verder zal u mij niet kwalijk
nemen dat ik weiger hem nog meer publiciteit te gunnen.
Maar met zijn interview over de
crisis in dS (7/09) deed De Gucht een uitspraak die ook de beste N-VA
woordvoerder niet zou kunnen verbeteren. Ten minste wanneer de gebruikte
argumenten van De Gucht niet enkel geldig zijn in Europa maar ook in België.
Even de Belgische versie meelezen:
“Maar als je ziet welke
inspanningen België de jongste paar decennia voor Wallonië heeft gedaan, kun je
toch moeilijk zeggen dat we vrekkig zijn geweest? Het Amerikaanse Marshallplan
na de Tweede Wereldoorlog was goed voor 2 procent van het toenmalig bruto
Europees product, en eenmalig. Al een paar decennia geven wij (de transfers) 4 % procent van het Brussels-Waals bruto
regionaal product (samen 152 miljard euro in 2010) aan de Franstaligen, onder
meer via structuurfondsen. Wat is er met al dat geld gebeurd? Dat is toch een
interessante vraag? De hoofdverantwoordelijke voor het Waalse drama is de
politieke elite daar. De manier waarop die regio mismeesterd werd, is
indrukwekkend. Kunnen we meer doen voor Wallonië dan we al gedaan hebben? Ook
in 2014 zal er bijkomende hulp nodig zijn. Maar in crisistijden zijn er ook
limieten aan de solidariteit die andere regio’s willen betonen.” Einde Belgische lezing citaat.
Een aandachtige lezer zal gemerkt
hebben dat deze tekst correct is maar de namen veranderd werden: ‘België’ in
plaats van ‘Europa’ en ‘Brussel-Wallonië’ in plaats van ‘Griekenland’. De Gucht
bewijst hiermee dat hij niet enkel lomp kan zijn maar ook nog met oogkleppen
rondloopt. Selectief gebruik van argumenten, enkel wanneer ze passen in zijn
argumentering, is géén blijk van grote intelligentie, eerder van
bekrompenheid. Ook hier is de uitspraak van de (volgens De Gucht ‘geboren
liberaal’) Bracke correct: de werkelijkheid is de grootste supporter van de
Vlaamsgezinden. Zou Karel De Gucht daarom postuleren voor de functie van N-VA
woordvoerder?
Een lezer vroeg zich af waarom de
journalisten Bart Beirlant en Bart Brinckman niet de reactie hadden om hem te
vragen of zijn verwijt aan Griekenland ook niet paste voor de situatie in
België? Bart Beirlant had de eerlijkheid om mea culpa te slaan “het zou een
goede vraag geweest zijn, moet ik erkennen. Maar noch mijn collega Brinckman
noch ikzelf hebben de alertheid gehad om de vraag te stellen”.
Deze bijdrage verscheen reeds
in de Bron: http://de-bron.org/content/n-va-woordvoerder-karel-de-gucht
Syrië, van oudsher een kruitvat
Dat Syrië
vandaag de internationale gemoederen beroert en de oorlogstaal het haalt op
diplomatie is opgewarmde kost. Dat bewijst een brief die de grootvader van
Assad schreef in 1936 aan de toenmalige Franse premier Leon Blum (zoon van
Joodse ouders). Hoewel we de authenticiteit van de brief niet kunnen
garanderen, is de inhoud ervan volgens kenners wel een goede weergave van wat
er in die periode leefde.
De
ondertekenaars van deze brief, vooraanstaande Alawieten, pleiten om, bij het
hertekenen van de grenzen, Syrië op te splitsen, zodat de Alawieten
(waartoe de familie Assad behoort) een eigen staat zouden krijgen. Zij vreesden
immers dat het religieus fanatisme van de soennieten het einde van de Alawieten
zou betekenen. Deze angst was niet zonder grond want het soennitische religieus
geweld tegen de vreedzame Joden in Palestina was een afschrikwekkend voorbeeld.
Is dat een verklaring voor de hardnekkigheid waarmee huidig president Bashar
Hafiz al-Assad de rebellen bekampt?
Hierna
volgt een uittreksel (in vrije vertaling) uit deze brief:
Geachte heer Leon Blum, premier van Frankrijk.
In het licht van de onderhandelingen die worden gevoerd
tussen Frankrijk en Syrië, willen wij – de leiders van de Alawieten in Syrië –
respectvol de volgende punten onder uw aandacht en die van uw partij brengen:
1. De Alawieten zijn
nog nooit overheerst door de soennitische moslims.
2. De Alawieten worden als ketters beschouwd door de
islamitische godsdienst. Daarom vragen wij u om het vreselijke,
verschrikkelijke lot te overwegen dat de Alawieten te wachten staat als ze
gedwongen bij Syrië worden gevoegd. [Volgens de Islam heeft een
afgod-aanbiddende ketter de keuze, zich bekeren tot de islam, of anders moet
hij worden gedood.]
3. Parlementaire controle zou slechts een façade zijn,
zonder enige effectieve waarde. De waarheid zal zijn dat het bestuur zal worden
beheerst door religieus fanatisme dat zich zal richten op de minderheden.
4. De geest van fanatisme en bekrompenheid – waarvan de
wortels diep in het hart steken van de Arabische moslims tegenover al diegenen
die geen moslim is – is de geest die voortdurend de islamitische religie voedt.
Daarom is er geen hoop dat de situatie zal veranderen. Als het mandaat wordt
beëindigd, zal dood en vernietiging de minderheden in Syrië bedreigen, ook als
vrijheid van meningsuiting en godsdienst zouden zijn afgekondigd.
Zelfs vandaag de dag zien we hoe de islamitische inwoners
van Damascus de Joden – die onder hun bewind leven – dwingen om een document te
tekenen waarin het hen wordt verboden om voedsel te sturen naar hun Joodse
broeders die lijden in Palestina.
De situatie van de Joden in Palestina is het beste en
meest concrete bewijs van het religieuze probleem onder de islamitische
Arabieren naar mensen die niet bij de islam horen.
Die goedbedoelende Joden hebben de islamitische Arabieren
cultuur en vrede gebracht, en rijkdom en voorspoed naar Palestina, ze hebben
niemand kwaad gedaan en ze hebben zich niets met geweld toegeëigend.
En toch hebben de moslims hen de heilige oorlog verklaard
en hebben zij geen aarzeling om hun kinderen en hun vrouwen af te slachten,
ondanks het feit dat Engeland in Palestina zit en Frankrijk in Syrië.
Daarom wacht een zwarte toekomst de Joden en de andere
minderheden als het mandaat wordt beëindigd en islamitisch Syrië wordt verenigd
met islamitische Palestina.
Die vereniging is het uiteindelijke doel van de
islamitische Arabieren.
5. Wij waarderen uw vrijzinnige opvattingen bij het
verdedigen van het Syrische volk en uw wens om hun onafhankelijkheid te
realiseren, maar Syrië is op dit moment verre van het verheven doel dat u
nastreeft, want Syrië is nog steeds gevangen in de geest van religieus
feodalisme.
6. U wilt mogelijk de rechten van de Alawieten en andere
minderheden garanderen in een verdrag, maar wij benadrukken dat contracten geen
waarde hebben in de Syrische islamitische mentaliteit. Wij hebben dit gezien in
het verleden, met het verdrag dat Engeland sloot met Irak, dat de Irakezen
verbood de Assyriërs en de Yezidi’s af te slachten.
De Alawieten, die wij, de ondergetekenden,
vertegenwoordigen, schreeuwen naar de regering van Frankrijk en de Franse
Socialistische Partij, en verzoekt hen om haar vrijheid en onafhankelijkheid
binnen haar kleine grenzen te garanderen.
[Getekend door:] Aziz al- Agha Hawash ,
Mahmud Agha Jadid , Mahmud Bek Jadid , Suleiman Asad [de grootvader van
Bashar], Suleiman al- Murshid , Mahmud Suleiman al- Ahmad.
Tegen
het licht van deze historische argumenten is de reactie van de internationale
gemeenschap moeilijk terug te voeren tot een strijd voor meer democratie en
meer menselijkheid. De verwijzing naar de arbitrair vastgelegde landsgrenzen is
niet zonder belang en zou onder meer Frankrijk moeten aanzetten tot meer
bescheidenheid. Daarnaast is er uiteraard de factor economie, nu sommige
gebieden die toen ‘van weinig economisch belang waren’, nu wel potentieel
hebben of reeds een belangrijke bron van inkomsten zijn.
Kenmerkend
voor het verkrampt internationaal politiek klimaat (ten aanzien van de Islamitische
regimes) in het Westen is dat men zoveel belang hecht aan het gebruik van
chemische wapens (een inbreuk tegen het internationaal recht en dus te
behandelen als een oorlogsmisdaad voor een internationaal tribunaal, net zoals
de slachting van Srebrenica in Bosnië Herzegovina, juli 1995) maar voorbijgaat
aan het duizendmaal groter aantal slachtoffers van religieus geweld in de ganse
regio dat nooit stopte en nog heel lang dreigt door te gaan.
Dat, met
hulp van een internationale interventie, de installatie van een
soennitische regime in Syrië zou leiden tot meer democratie, durft zelfs de
meest pro-islam gezant niet gezegd hebben. Behalve misschien Guy Verhofstadt.
Deze
tekst verscheen eveneens in de Bron: http://de-bron.org/content/syri%C3%AB-van-oudsher-een-kruitvat
Citaten
van de week
dS: Zouden we dat ooit geweten hebben zonder Edward
Snowden? “De technieken worden door de NSA baanbrekend genoemd en
moesten daarom absoluut geheim blijven. Telkens wanneer u online bankiert of
winkelt, verschijnt er een slotje bovenaan in het scherm. Het teken dat de hele
transactie beveiligd is. Hoewel internetbedrijven altijd beweerd hebben dat
niemand aan de informatie over die financiële transacties of aankopen kan,
blijkt dat niet het geval te zijn. De Britse en Amerikaanse
inlichtingendiensten hebben de afgelopen jaren flink geïnvesteerd om de
codetaal waarin die gegevens doorgestuurd worden, te leren ontcijferen.
Dezelfde techniek wordt ook voor e-mail-, telefoon- en chatverkeer, en medische
dossiers gebruikt”.
Guy Tegenbos in dS (7/09): “De experts van het World Economic
Forum die afgelopen week hun competitiviteitsindex bekendmaakten, stellen ook
andere rangordes op. Onder meer een rangorde van landen naargelang van de
afwezigheid van favoritisme in de politiek. België staat daarin 26ste, ver
achter landen waarin het zich wil herkennen. Dat wil de Vlaamse kiezer niet
meer. Die wil propere politiek. Een aantal politici en waarnemers doet nog
alsof dat favoritisme ‘overal’ domineert, alsof het ‘normaal’ is. Zij dwalen.
Het is niet ‘normaal’. Bijna nergens in de beschaafde wereld is het zo erg als
hier. En het hoeft niet zo te zijn. Politiek kan ook zonder favoritisme en
politieke benoemingen”. Anders gelezen,
zeg dat Guy Tegenbos het gezegd heeft!
Karel De Gucht in dS (7/09) over N-VA: “Hun hele redenering
staat of valt met het bewijs dat onafhankelijkheid een voorwaarde is om er
economisch weer goed voor te staan in Vlaanderen. Dat is een stelling die je
kunt afbreken en tot puin kunt herleiden”. Anders
gelezen, N-VA kan de stelling van De Gucht gemakkelijk onderuithalen als
ordinaire bangmakerij wanneer men in 2014 de invulling van artikel 35 van de
Grondwet eist. Of is de invulling van grondwettelijke bevoegdheden ook
separatisme?
Siegfried Bracke (over het debat tussen John Crombez en Jan
Jambon in De Zevende Dag): “Ik wil het overigens nog niet eens hebben over
Crombez’ uitlating dat de N-VA de partij is van de working poor. Dat is van het
niveau als zeggen dat de SP.A de partij is van de non-working poor. Wat een
onzin, twee keer. En wat voor onzindelijke redeneringen toch. (…) Voor de aardigheid heb ik gemeten dat in de
7eDag Crombez 34 % meer aan het woord was dan Jan Jambon. Ik ga daar niet uit
afleiden dat Crombez gewonnen heeft, of dat het Jambon aan argumenten ontbrak.
Of dat de VRT een rood nest is, en Ivan De Vadder de uitvoerder van een groot
complot. Dat soort gedachten laat ik voor mijn vriend John”.Toch vind ik niet dat
John Crombez een intellectuele charlatan is. Wat hij dan wel is? Ik denk
daarover na. U ook, neem ik aan. Al is dat niet hét grote punt…
Volledige tekst te
lezen op http://www.siegfriedbracke.be/index.php/john-crombez-is-geen-charlatan
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten