Bovenbaas

 

 MEDIA EN POLITIEK  ANDERS GELEZEN

Journalisten en dopinggebruikers, éénzelfde mantra:

ontken elke schuld

Met de regelmaat van de klok worden uitspraken ge/misbruikt door journalisten en columnisten (wat is nog het verschil?) om de “kwade kanten” van een tegenstrever te illustreren. Subtieler maar even onverantwoord publiceert men de scheldproza van bekende figuren. Zo creëert men een vijandbeeld van politieke tegenstanders. Omdat een scheldtirade nieuws is, wordt polariseren en provoceren aanvaardbaar. Toch bizar dat diezelfde redacties weigeren hun eigen aandeel in de toegenomen verruwing van het taalgebruik en het opkloppen van de tegenstelling – wij/zij – te erkennen. Dat blijkt alvast uit het verweer van beide hoofdredacteuren van dS,  Bart Sturtewagen en Karel Verhoeven, in de zaterdagse opinie & analyse rubriek van hun krant.

Een citaat uit hun reactie: “Niets wat media doen of laten is neutraal tegenover de werkelijkheid die ze pogen te beschrijven. Alles wat we melden of weglaten heeft een invloed op wat we al dan niet beschrijven. De vraag die blijft is: gebeurde dat hier in hogere mate dan gebruikelijk? Wij hebben, ook na een week, nog steeds niet dat gevoel.” Anders gelezen: wij, niet-neutrale journalisten van dS, die in grote meerderheid progressief en Belgischgezind zijn, censureren en schrijven volgens onze overtuiging. Wij, niet-neutrale journalisten van dS, die in een kleine minderheid rechts en Vlaamsgezind zijn, censureren en schrijven volgens onze overtuiging. Het onevenwichtig aanbod zit dus ingebakken in de geesten van de journalisten en is structureel fout. Vanuit de eigen invalshoek is geen enkele bijdrage fout, alleen is de vraag wie dan nog waarheidszoekende journalistiek bedrijft?

Oppervlakkigheid troef

Een bericht van BELGA over de Waalse economische groei die dubbel zo groot was als de Vlaamse (periode 2008 – 2011) werd door de economieredactie van dS (8 feb, journalist “jta”) vlijtig geciteerd zonder enige kritische bedenking. Een gegoochel met procenten dat het een lieve lust was. Onder meer bedroeg in 2010 de Waalse BBP-groei 3 procent, terwijl dat in Vlaanderen 2,1 procent was en in Brussel 1,6 procent. In 2011 nam de Waalse groei wat af tot 2,3 procent, evenveel als in Vlaanderen, zo blijkt uit voorlopige cijfers. Brussel kende in 2011 een groei van 1,4 procent.

Anders Nieuws Lezer E.S., die al dat gegoochel met procenten maar niets vond, stelde zich de vraag of dat ook betekent dat Wallonië binnenkort Vlaanderen zal inhalen?   “Ik heb een BNP ingevuld van resp. 200 voor Vlaanderen en 80 voor Wallonië. Daarna heb ik aangenomen dat Vlaanderen groeit met 1% per jaar, en Wallonië met 2% per jaar. En wat gebeurt er als we nu ook aannemen dat we die groei gewoon mogen extrapoleren naar de toekomst, zolang we willen? Wel, ik had graag kunnen schrijven dat ze ons nog in geen honderd jaar inhalen, maar dat zou fout geweest zijn. Ze halen ons al in na 93 jaar. In absolute cijfers groeit de achterstand van Wallonië nog 23 jaar verder om pas nadien af te nemen. (…) Tot slot vraagt deze lezer zich af wat het groeicijfer van Vlaanderen zou zijn als het de transfers rechtstreeks had kunnen investeren in de economie (nvdr eventueel ook in Wallonië en Brussel)? Anders gelezen, zouden dergelijke bijkomende overwegingen geen meerwaarde geven aan dit artikel? Of wordt dat door de redactie gelezen als provocatie?

Een ander lezer, L.D., had problemen met de onvolledigheid van een artikel in dS over “Belfius wil 1.000 jobs schrappen”. De reactie van de journalist spreekt voor zich: “U hebt een punt, maar natuurlijk kan je in zo'n artikel niet alles kwijt. Meer dan 80 lijnen kreeg ik niet om mijn verhaal op te schrijven. Ik heb gekozen voor andere, meer recentere informatie omdat ik in eerdere artikels  wel al duidelijk had vermeld dat de kosteninkomstenratio bij Belfius duidelijk hoger ligt dan bij andere banken…”

Bovenbaas VOKA

Knack eens een voorbeeld van zeer uiteenlopende meningen wordt steeds meer een eenzijdig anti-Vlaams (N-VA) forum. Het aantal opinies die uithalen naar (rechts) Vlaanderen zijn niet meer te tellen. Onder meer Jean Marie De Meester mocht nog eens herhalen dat de baas van Bart De Wever het VOKA is. Maar, zo vroeg ik mij af, waar staat het VOKA voor? Zijn dat een bende baarlijke duivels die Vlaanderen zullen overleveren aan het ongebreideld kapitalisme en elke solidariteit met de armen weigeren? Tijd om eens te gaan grasduinen in VOKA literatuur.

Stijn Decock, hoofdeconoom van VOKA pleegde onlangs een artikel onder de titel “Een knoert van een werkloosheidsval”. De vraag die hij stelt in dit artikel laat aan duidelijkheid niets te wensen over: “Wordt België stilaan een soort van Golfstaat waarbij al het personeel op de bouwwerven en in het huishouden van buitenlandse origine is, terwijl de jobs in de overheid en de uitkeringen voor de eigen bevolking voorbehouden wordt?” Een vraag die toch heel wat twijfels doet rijzen bij het federaal tewerkstellingsbeleid. Hij put uit een eindeloze reeks voorbeelden van bedrijfstakken waar de schaarse Belgen opvallen tussen de massaal aanwezige buitenlanders die duidelijk niet schuw zijn om hun handen vuil te maken. Toch één opmerkelijk voorbeeld: “Bij een verwerker van diepvriesgroenten uit het Waregemse, werken heel wat mensen van Maghrebijnse afkomst. Een groep die doorgaans als risicogroep wordt aanschouwd. Alleen komen ze niet uit Brussel of Antwerpen maar wel uit Valenciennes. Ter verduidelijking, de afstand Brussel-Waregem bedraagt 80 km, die van Valenciennes-Waregem 92 km.

Zijn voornaamste aanklacht is dat er te weinig mensen werken in de “verdiensector” (47 %) en er dus te weinig zijn die met hun belastingen het grootste deel van de overheidskost moeten ophoesten.   Zijn remedie is duidelijk: De werkgelegenheidsgraad in de verdiensectoren sterk optrekken. Dus werklozen activeren, mensen langer laten werken en minder mensen bij de overheid. Is dat vloeken in de kerk of gezond boerenverstand?

Decock gaat ook de moeilijker vragen niet uit de weg. Onder meer waarom het komt dat zoveel mensen blijven steken in de werkloosheid? “We willen hier zeker geen karikatuur van de werkloze maken – de redenen waarom mensen in de werkloosheid blijven hangen zijn vaak complex- maar het onvoldoende beperken van de werkloosheidsuitkering in tijd is zeker een component die een belangrijke rol speelt. Waarom anders verklaren dat Franse arbeiders wel massaal in West-Vlaanderen willen werken en die uit Moeskroen, Doornik of Brussel niet? Daarnaast speelt ook de geringe financiële kloof tussen werken en niet-werken een rol. Voorts wijst hij op een attitudeprobleem. Zelfs voor ongeschoolde jobs slaagt men er regelmatig niet in mensen te vinden die over de juiste sociale vaardigheden of motivatie beschikken om de job te doen. Tot slot is er een moeilijk debat over de zware en eentonige banen. Het zou haast racistisch zijn om te stellen dat we die enkel overlaten aan buitenlanders en daarbij wel toestaan dat we in bepaalde regio’s die centraal in het land liggen werkloosheidsgraden van meer dan 20% dulden.

We moeten dus het debat over de grote werkloosheidsval taboeloos voeren. Ook de vakbonden moeten dat doen. Het kan niet zijn dat we in tijden van economische crisis en snel oplopende werkloosheidscijfers massaal werknemers uit het buitenland moeten halen omdat onze arbeidsmarkt aan alle kanten rammelt.” Tot zover Decock.  Als dit VOKA de baas is van Bart De Wever, dan vermoed ik dat nog meer kiezers de weg zullen vinden naar N-VA.

Bovenbaas het Belgisch establishment

Vaarwel CD&V, welkom CD&B. Dat zou de titel kunnen zijn van een toespraak tot de leden van de Nederlandstalige christendemocratische familie. Na de snelle afvoer van het confederaal model voorgesteld tijdens het congres in Kortrijk en na  de opstoot van Vlaamsgezindheid bij Leterme die op zijn beurt het hoofd boog voor de wensen van het Belgisch establishment, wordt nu ook Kris Peeters geslachtofferd op het Belgisch altaar. Het lijkt er sterk op dat hij als beloning voor een copernicaanse vergeetachtigheid een mooie toekomst heeft als premier van de volgende Belgische regering met een Vlaamse minderheid.   

Een confederale  structuur is voor CD&B niet meer aan de orde. Omdat men niet Vlaamser kan zijn dan N-VA wordt CD&V dan maar Belgisch; CD&B? Jammer, want ik vermoed dat zeer veel Vlaamse christendemocraten akkoord gaan met volgende bedenking van Knack-lezer Wouter Bracquene. Hij wil dat er voor Brussel een kerntakendebat komt en beslist wordt welk niveau bevoegd is voor elk van de beleidsdomeinen. Geen overlapping meer net zoals in een confederaal model. Eenvoudiger bestuur in Brussel, dat is dus wat CD&B niet meer wil voor België.  Eerst politiek scoren door te focussen op het gevoerde socio-econmische beleid, en het confederale model uitstellen tot met Sint-juttemis.

Maar het was Wouter Beke zelf die wellicht de essentie van de komende verkiezingsstrategie verwoordde: In 2014 zal volgens hem de vraag zijn of “men” nog een federale regering wil vormen. Anders gezegd, zal de gedoodverfde overwinnaar, N-VA, bereid zijn tot een compromis en willen deelnemen aan een federale regering? Tijdens de verkiezingsstrijd zal al snel blijken dat dit een retorische vraag is, vermits hij zich vooraf reeds verzet tegen een confederaal model en elk compromis met een Vlaamse politieke tegenstander ondergeschikt maakt aan de eisen van de Franstaligen, van daar de "B" na de ampersand.  Voeg daarbij dat het confederaal voorstel van N-VA zal zorgen  voor  chaos en de verkiezingsaffiches kunnen gedrukt worden. Angst voor de portemonnee is geen slecht argument. Een populistisch intentieproces, dat wel, maar wie maalt daarom, wanneer het om de macht gaat? Een strategie die mits de nodige ondersteuning van het Belgisch establishment kans op slagen heeft. Maar tegelijk vrees ik dat dit zal leiden tot een explosieve intra-Vlaamse strijd. Hopelijk beseffen Wouter Beke, Kris Peeters en hun raadgevers dat de afwijzing van een confederale oplossing onvermijdelijk een diepsnijdend schisma binnen de Vlaamse gemeenschap zal veroorzaken. Ten Paleize en in de Brusselse salons wordt deze partijpolitiek geïnspireerde bocht alvast op gejuich onthaald. “Verdeel en Heers” als Belgisch alternatief voor het onmogelijk geworden “Eendracht maakt Macht”.

Citaten van de week

Irina Bokova, de directeur-generaal van UNESCO (dS): “Volgens Unesco druisen deze taferelen lijnrecht in 'tegen alle waarden van het Aalsterse Carnaval, die ingeschreven staan als onderdeel van het Cultureel Erfgoed van de Mensheid evenals tegen de waarden van UNESCO die staan voor wederzijds begrip, tolerantie en vrede. Bokova stelt verder dat de Holocaust niet mag gebanaliseerd worden voor lokale politieke doeleinden. Ook al staat het carnaval voor vrijheid van meningsuiting en satire, vormt dit geenszins een rechtvaardiging om naar antisemitische stereotyperingen te grijpen, luidt het in een persbericht.” Anders gelezen, wat niet in dS te lezen was: Ook een vrederechter en Open VLD kandidaat Alain De Ruyck deed als verklede Nazi mee aan deze “ludieke” actie. Benieuwd wat Patrick van Tongeren hierover denkt.

Auteur Fikry El Azzouzi (over Etienne Vermeersch in DM): Jij hebt altijd een mening. Je hoort één woord en je begrijpt er twee. Je zelfvertrouwen is zo groot dat je als een steen tegenover een dozijn eieren staat. Bovendien ben je een mediageile filosoof die in praatprogramma's geen blad voor de mond neemt. Je bent als bisschopwijn. Goedkoop, een beetje flauw en na verloop van tijd krijg je er zeurderige hoofdpijn van. (…) Samen met Flair en Story ben je het geweten van Vlaanderen.”

Rik Van Cauwelaert (facebook): “De zoveelste bewijzen van kwader trouw en mistspuiterij rond de Liefkenshoektunnel: Vlaams Mobiliteitsminister Hilde Crevits beweert al jaren dat een tolvrije tunnel het fileprobleem niet oplost. Maar zij heeft al sinds maart 2010 een rapport van het Vlaams Verkeerscentrum (VVC) dat een tolvrije Liefkenshoektunnel wel (een deel van) de oplossing is.” Anders Gelezen, deze tunnel verbinden met de E 17 was een voor de hand liggende (deel)oplossing maar er lagen burgemeesters dwars: Freddy Willockx, sp.a, van St Niklaas en Willy Minnebo communist, nadien groen!, van Zwijndrecht. Door hun kortzichtige NIMBY-houding dragen ze een grote verantwoordelijkheid voor het Antwerps mobiliteitsinfarct, waar dagelijks tienduizenden mensen door getroffen worden.

Brigitte Grouwels (CD&V Brussel): “Als Picqué over een fusie wil praten, kan dat. Maar dan praten we over een fusie van alle Brusselse gemeenten, zodat gewestelijk en gemeentelijk niveau in Brussel samenvallen. Niet over zes mastodont-gemeenten van elk 200.000 inwoners. Dan gaan we van 19 baronieën naar zes hertogdommen en belanden we van de regen in de drop.”

Louis Ver­be­ke, voor­zit­ter van de Vle­rick Bu­si­ness School in De Tijd: “Dat Mit­tal via Sid­mar in Gent een naar mijn weten bloei­end en bin­nen de groep toon­aan­ge­vend be­drijf uit­baat en ook nog hon­der­den men­sen el­ders in Char­le­roi te­werk­stelt, daar werd met geen woord over ge­rept. Dat je met al dat kin­der­ach­tig ge­schof­fel nog eens 3.​000 Mit­tal-ar­beids­plaat­sen be­dreigt (wel­is­waar in Vlaan­de­ren en Char­le­roi), kan enkel als ‘so­ci­aal’ wor­den be­stem­peld. Het kan toch niet dat wan­neer er over­pro­duc­tie is een groep de minst ren­da­be­le af­de­ling sluit … als die zich in Luik be­vindt. Nee dus. Nu is so­li­da­ri­teit ver­eist van Eu­ro­pa (dat, neem ik aan, alle on­ren­da­be­le be­drij­ven moet open­hou­den), België (dat moet be­ta­len) en Vlaan­de­ren (dat neem ik aan, het ren­da­be­le Sid­mar moet plat­leg­gen). (…) En ja, u ver­nam al­licht ook het heu­ge­lij­ke nieuws dat vol­gens Mag­net­te dhr. De Wever in­tel­lec­tu­eel niet meer ver­der kan zak­ken. Wat een op­luch­ting.

Pjotr

Anders Gelezen