Belgische trots

 

MEDIA EN POLITIEK  ANDERS GELEZEN

 

Nationale trots

Er zijn veel redenen om trots te zijn. Maar of het een goed idee is om zoals de Koning deed, op te roepen tot meer nationale trots is wat anders. Trots kunnen zijn op jezelf, om wat je presteert en wat je voor anderen betekent, is fantastisch. Trots zijn op de gemeente of stad waar men woont is prima, maar er zullen wel stadsgenoten zijn die daar anders over denken. Trots zijn op een natie (of een gemeenschap)  hangt vooral af van de al of niet/minder gedeelde waarden en gewoonten. Het vervolledigt voorgaande en zorgt voor een samenhorigheidsgevoel. Trots zijn als Vlaming is dus geen onoverkomelijke opgave. Maar trots zijn op België is moeilijker, artificiëler ook. Omdat de verschillende gemeenschappen zichzelf meer als een apart volk/natie zien. Omdat ze zich politiek en cultureel anders oriënteren en economisch ongelijk presteren, blijft er van die gedeelde nationale trots weinig over. Dan wordt de opdracht eerder om de verschillen zo veel mogelijk te bagatelliseren en de nationale evenementen op te hemelen tot formidabele exploten. Voetbalvedetten die fier zijn om hun land te vertegenwoordigen maar het samenhorigheidsgevoel om zeep helpen door een apart fiscaal gunsttarief te verdedigen. 

Het probleem met zo’n opgedrongen denkkader is dat het onrealistisch is en soms leidt tot absurde veralgemeningen. België doet het economisch goed zegt men, maar Vlaanderen heeft nauwelijks een openbare schuld terwijl Wallonië failliet is. Onze tewerkstellingsresultaten zijn beter dan andere EU landen, maar de werkloosheid verschilt naargelang de regio’s dermate dat Belgische cijfers niet meer representatief zijn. Dat die werkloosheid, volgens de European Federation for Services to Individuals (Efsi), in België dan nog veel meer kost (33.443 euro per werkloze per jaar) dan in andere landen, maakt dat het verschil nog moeilijker te verkopen is.

Omwille van dit onrealistisch denken is interne concurrentie een absoluut taboe. Nochtans hoeft dat niet zo te zijn, getuige de beslissing van de Geneefse regering om de belastingen op ondernemingen drastisch te verlagen (van 24 % naar 13 %) waardoor het interessanter wordt om er te investeren (of niet te verhuizen). Op http://www.economiesuisse.ch/ 20121011 voegt men eraan toe dat dit een stimulans is voor de andere kantons. Een totaal andere visie dan de Belgische, waarbij de verschillen niet worden afgeblokt maar ervaren worden als een stimulans.

Ik vraag mij af of de negatie van de grote verschillen niet contraproductief is voor zowel Vlaanderen als Wallonië? Telkens officiële instanties of woordvoerders van het Belgisch establishment uitpakken met goede Belgische resultaten en weigeren de regionale verschillen in kaart te brengen, krijgen wij  ondanks de zwijgzaamheid van de media toch heel snel cijfers die een totaal ander regionaal beeld geven. Waarom willen de Vlaamse regeringspartijen na zoveel jaren van aanmodderen die verschillen niet erkennen en zelf publiek maken? Waarom mag de staatsschuld niet administratief gesplitst worden en de jaarlijkse bijkomende schulden niet regionaal bijgeteld worden in plaats van enkel “Belgische”?  “Polariseren, dat kan het kleinste kind” schrijft Wouter Beke in dS, maar  getuigt het dan van zoveel moed  en eerlijkheid om de regionale verschillen te negeren? Zou het niet veel verstandiger en vooral veel eerlijker zijn tegenover zijn kiezers om een beleid te voeren dat deze verschillen erkent en daarom een regionaal beleid vooropstelt in plaats van het beleid ondergeschikt te maken aan de grootste gemene deler van botsende visies? Of is dat iets om  trots op te zijn?

Mogen we als Vlamingen trots zijn op onze federale diplomatie? Om ons op een waardige manier in het buitenland te vertegenwoordigen, zoals buitenlandminister Didier Reynders beweert te doen? Net na het incident in Congo Brazzaville waarin de buitenlandminister de ambassadeur verweet om geen Frans te hebben gesproken, zou men mogen verwachten dat hij zelf het goede voorbeeld geeft. Helaas niets daarvan. Tijdens de 'diplomatieke dagen' die momenteel doorgaan in Brussel en waaraan alle Belgische en veel buitenlandse ambassadeurs deelnemen hield hij zijn toespraak uitsluitend in het Frans, met uitzondering van een heel klein stukje Nederlands in het begin van zijn toespraak. Het nepargument was opnieuw dat er Nederlandsonkundigen onder de toehoorders waren. Daarom was er voor de Engelstaligen simultaanvertaling voorzien maar een simultaanvertaling van het Nederlands naar het Engels (of Frans) daar had hij niet aan gedacht. Kunnen we vertrouwen hebben en eventueel trots zijn op een federale minister die weigert de taal van de grootste gemeenschap haar juiste plaats te geven tijdens officiële gelegenheden voor binnen- en buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders?

Anders Gelezen: Hoe meer politici proberen de regionale werkelijkheid te verdoezelen hoe meer de kloof met de modale Vlaming vergroot.

Vlaamse trots

In het buitenland etaleren Belgische politieke leiders al de troeven waarover België beschikt en wordt daarbij gesuggereerd hoe goed “zij”, de regering, het doet. Daar is niets mis mee, dat doen alle regeringen, ook de Vlaamse. Alleen zijn er ook Vlaamse Belgen die geen Vlaming willen zijn en dan maar de werkelijkheid een beetje geweld aandoen. Zo is er het Engelstalig programma “Fans of Flanders”,  waarmee Vlaanderen zich wil profileren in het buitenland. Maar nu blijkt dat dit VRT programma foute informatie verspreidt en dat blijkbaar kan doen zonder dat er van overheidswege een reactie komt. Op een kaart van België ligt Brussel niet meer in Vlaanderen maar netjes op de grens tussen Vlaanderen en Wallonië. Een voorafname op de uitbreiding van Brussel met de zuidelijke faciliteitengemeenten? Van waar die vreemde kronkel bij de makers van dit programma? Een uiting van Vlaamse of anti-Vlaamse trots?

Ook onze Nederlandstalige pers heeft er een handje van weg om onze Vlaamse trots te voeden. De TV interventie van Yves Desmet naar aanleiding van Bart De Wever zijn uitspraken over neutraliteit aan het loket, was zo’n staaltje van pure passie voor Vlaanderen. Bart Sturtewagen (hoofdredacteur dS) poogt om zijn medehoofdredacteur Karel Verhoeven, die verantwoordelijk is voor het uitvergroten van de uitspraak uit de wind te zetten maar komt niet verder dan De Wever een nieuw verwijt toe te sturen: dat hij refereert naar het dramatisch gebeuren met Pim Fortuyn in Nederland. Nochtans is het niet zo moeilijk om een beetje empathie te tonen voor iemand wiens familie doodsbedreigingen krijgt. Blijkbaar vinden de journalisten het normaal en zien ze zelf hun eigen rol niet meer in het verloederen van de zeden. Of om het met de woorden van de ombudsman te zeggen: als een bekende Belg De Wever (of iemand anders) uitscheldt dan is dat nieuws en moet dS dat publiceren.  De reacties op Sturtewagens bijdrage logen er niet om, maar toch wil ik er ééntje uitpikken omdat het wijst op de selectiviteit van dS: Pieter L. schrijft: “Gevraagd naar wat zijn eerste beleidsdaad in Kortrijk zou worden antwoordde V. Van Quickenborn: Het crapuul van de straat halen. Is één redacteur gevallen over deze uitspraak? Gisteren werd een verdediger van de Mohammedcartoons in Denemarken voor zijn deur neergekogeld. Dit nieuwsfeit is in deze krant niet eens een bericht waard. Maar een uitspraak van BDW verfrommelen en verdraaien in 37 columns tot een misdaad tegen de mensheid, dat wordt in DS een verbreding van het debat genoemd.”

Het incident deed uiteindelijk ombudsman Tom Naegels in zijn pen kruipen en jawel, hij gaf toe dat zijn krant in de fout ging. Bart De Wever deed volgens hem inderdaad niets anders dan een voorbeeld geven van het neutraliteitsbeleid dat door Patrick Janssens werd ingevoerd. Mag ik daar  nog aan toevoegen dat het zelfs verstandig was van De Wever om precies homoreclame als voorbeeld te nemen omdat iedereen weet dat hij hen een goed hart toedraagt.

Wellicht beleefde Reyers Laat op woensdagavond een piekmoment door het debat tussen filosoof Etienne Vermeersch en politicus Bart De Wever over neutraliteit en de Verlichting. Een hoogstaand debat dat in elk geval duidelijk maakte dat deze twee Vlaamsgezinde intellectuelen niet moeten onderdoen voor de Belgischgezinde politieke en journalistieke elite. Hoe zou het debat geweest zijn mocht niet De Wever maar pakweg Gwendolyn Rutten of Bruno Tobback hieraan hebben deelgenomen? Het moet alvast geen geruststellende gedachte zijn voor de Belgischgezinde culturele elite, het Paleis en de Magnettes en van deze wereld, dat Vlaamsgezindheid geen gevolg is van domheid, integendeel. Het zijn de laatste tijd vooral Belgen die met vlaggetjes zwaaien bij gebrek aan beter argumenten!

Citaten van de week

Uit het ideologie debat in dS

Gwendolyn Rutten (Open VLD in dS): “Wij houden niet zo van die typische Vlaamse nederigheid, dat christelijke schuldbesef. Wij willen vooruit. (…) Ik heb in 1999 bij de VLD gesolliciteerd omdat het de partij was die mij als burger het gevoel gaf dat ik iets waard was. Verhofstadt had een geweldige boodschap: het gaat niet om de instellingen, het gaat niet om het systeem, het gaat om ú. Dat heeft mij destijds overtuigd om voor de partij te kiezen. Omdat het de partij was die verwoordde wat ik al heel mijn leven dacht. En vandaag meer dan ooit.” Anders Gelezen, moet ik bekennen dat ik Verhofstadt fout las, namelijk dat het niet ging om ú maar om hem.

Peter Mertens (PVDA in dS): “Ik weet dat het geen sexy opinie is, maar ik verwerp niet alles wat onder het communisme is gebeurd. Zet mij tegen een paal in Breendonk en ik zal nog altijd hetzelfde zeggen. (…) Vandaag lopen alle partijen in het neoliberale spoor. Er zijn maar twee fenomenen die daar tegenover staan, twee ideologieën die opgang maken in Europa, omdat ze een antwoord bieden op de brutale ik-cultuur van het neoliberalisme: het nationalisme en het marxisme.” Anders gelezen, zijn uitleg over het communisme is verdedigbaar maar zijn verwerping van het fascisme hoewel het communistische regime veel dodelijker was, is meten met twee maten en gewichten. Ik ben een fervente tegenstander van het (sovjetrussisch) communisme omdat ik zelf heb kunnen vaststellen hoe geestesdodend deze dictatuur was.

Wouter Beke (CD&V in dS): “In 2014 willen wij dat het debat gaat over de uitvoering van de huidige staatshervorming. De essentiële vraag volgend jaar is wat mij betreft: wil men nog een federale regering maken of niet? Ik kan begrijpen dat heel wat Vlamingen er moeite mee hebben om geleid te worden door een Franstalige premier. Maar als je liever een Vlaming als premier hebt, moet je de partijen sterker maken die bereid zijn om een federale regering te vormen. Het is niet door een Vlaamse regering te vormen, dat je een andere premier krijgt.”

Bart De  Wever (N-VA in dS): “Ik ben in de eerste plaats een communautarist, een gemeenschapsdenker. De kern van mijn ideologische bestaan is de overtuiging dat er een denkfout zit in de verlichting, namelijk in het idee dat de mens goed is van nature. De mens is niet goed van nature, dat is de geconsendeerde wijsheid van tweeduizend jaar christendom. De mens is in staat tot het allerbeste en het allerslechtste. (…) De transfers op zich zijn geen probleem, die bestaan in Europa ook. Het probleem is dat je geen impliciete transfers kunt organiseren over de grenzen van je eigen democratie heen. Ik moet weten wat het mij kost om in de Belgische constellatie te leven. Wij betalen ongelofelijk veel, en krijgen ongelofelijk weinig terug. En al zeker geen dankbaarheid.” Op de vraag of hij al dan niet naar het paleis zal gaan na de verkiezingen in 2014 antwoordt hij: “Dat hangt er maar vanaf wat het Paleis voor ogen heeft. Ik heb geen zin om nog eens een match te spelen met een arbiter die systematisch tegen ons fluit. En ik ga niet meer met andere partijen in een kasteel zitten zonder eerst de premissen af te spreken. Anders ben je verloren. Herman Van Rompuy heeft ooit gezegd dat de Vlamingen maar eens moeten weigeren om een federale regering te vormen. Ik heb dat nooit gezegd, maar Van Rompuy is wel een verstandig man.” Anders Gelezen, zegt hij dat nu als burgemeester of als kandidaat?

Wouter Van Besien (Groen in dS): “Als ik moet kiezen tussen vandaag alle mensen eten geven of zorgen dat de planeet over honderd jaar niet verder opwarmt, dan twijfel ik geen seconde: geef alle mensen eten.' (…) Het zijn twee tegenpolen en toch – of net daarom – zijn Groen en N-VA de enige partijen die momenteel in de lift lijken te zitten. (…) Ik denk dat de meeste mensen zich in hun stemgedrag niet in de eerste plaats laten leiden door ideologieën', zegt hij. ‘Vroeger, toen Vlaanderen nog verzuild was, stemde je voor de club waartoe je behoorde, en dat had te maken met je levensbeschouwing of je sociale klasse. Vandaag stemmen mensen op partijen en politieke figuren die ze vertrouwen.” Op de vraag of dat het probleem van de drie traditionele partijen is? antwoordt hij:‘Ze kampen met onduidelijkheid. Veel kiezers vragen zich af waar die partijen vandaag precies voor staan. Mensen hebben te vaak gezien dat ze hun basiswaarden niet omzetten in beleid. Ik vermoed dat het succes van zowel de N-VA als Groen daarmee te maken heeft: het zijn partijen met een duidelijk programma en een geloofwaardig profiel.

Reynders (dS): "We gaan raadgevers in economische diplomatie aanwijzen die (lokale) bedrijfsleiders zijn in hun land en die geen euro zullen kosten aan België. Het zijn raadgevers die onze ambassades en de raadgevers van de gewesten zullen bijstaan." Anders Gelezen, nu al gratis federale raadgevers voor de regionale raadgevers en binnenkort enkel nog gratis diplomaten ook?

Saskia Decoster (DM): “Neem nu een topvoetballer die miljoenen euro's per jaar verdient, die betaalt sociale lasten alsof hij een minimumloon van 9.000 euro per jaar “bijeenvoetbaliert”. Hij draagt dus een heel pak minder af aan de staat dan een poetsvrouw. Is er iemand die mij dit even offside kan uitleggen? Een fiscaal gunstige regeling omdat het volk brood en spelen wil? Het volk wil volgens mij brood en spelen en een eerlijke belastingverdeling. (…) De druk van de nationale voetbalbonden op de politiek is zodanig groot dat politiekers gewillig door de knieën gaan voor de voetbalbonden, in ruil voor een gezinskaart in de viplounge en nog wat andere voordeeltjes. Iedereen herinnert zich de beelden van een glunderende premier Dehaene met gans de familie op de voetbaltribune. Al jaren houdt de politiek de voetbalbond de hand boven het hoofd. (…) Het geld halen waar het zit, politici? Ik ken een plaats waar ik graag met u heen dribbel. En waar u als politicus gegarandeerd kan inkoppen en scoren. Ik leg hem hier voor u, de bal. Trap hem binnen en doe iets. Politiek en voetbalbond dragen al jaren hetzelfde, stinkende shirt. Dát shirt zouden ze moeten verwisselen voor een properder. Tenslotte hebben zij ook een voorbeeldfunctie.” Anders Gelezen, alvast een goede reden voor de Vincent Kompanys en Dehaenes om van het Belgisch vaderland te houden.

Jean-Claude Van Cauwenberghe (PS) in zijn boek 'Oser être Wallon!': 'Notre identité première est donc française (...) dans le recours à un outil culturel unique, incomparablement supérieur à celui que constitue la langue néerlandaise.'

Joëlle Milquet (cdh): Arrêtons d’avoir peur. Allons-y de manière décomplexée. Je suis toujours désireuse d’avoir un espace francophone solidaire et respectueux qui a quelque chose à dire dans le rapport de forces intrabelge. Je veux garder un lien majeur Wallonie-Bruxelles, que ce soit par des accords de coopération, une institution commune ou des règles très proches. On y travaille et c’est pour cela qu’on ne communique pas à ce sujet. Il y a évidemment une proximité majeure entre la Wallonie et Bruxelles. Mais elle n’est pas contraire au fait régional. L’important, c’est les gens, qu’ils soient soumis à des règles identiques. C’est cela qui nous anime. Il faut cet espace francophone à partir de deux régions qui s’assument.(…) On peut donc dire que vous serez tête de liste au fédéral ?Il y a des procédures mais c’est la logique, les vice-premiers vont se retrouver chefs de file à Bruxelles et tous vraisemblablement têtes de liste à la Chambre. Anders Gelezen, er is een Brusselse putch in de maak !

Jan Callebaut (marktonderzoeker in DM) : Misschien moeten we leren om opnieuw de basisbehoeften te organiseren zoals de Chinezen het doen en te stoppen met het bijbouwen van 'schuurtjes en stalletjes'. Misschien wordt het tijd om een nieuwe hst-ruggengraat te trekken van Kortrijk over Gent naar Antwerpen/Mechelen en Hasselt/Genk. Zou het zo een gek idee zijn om rond deze groeiader de openbare bedrijven, overheidsdiensten en servicebedrijven, die de core van de toekomstige tewerkstelling vormen, te huisvesten?

Martin Sommer (De Volkskrant, over persvrijheid): “Als er wat stinkt in Hongarije, moet Hongarije worden gekapitteld. En niet Nederland, dat net deze week is bevorderd tot nummer twee op de wereldranglijst van de persvrijheid. Maar zo werkt het niet. Hongarije steekt een middelvinger op naar Brussel als het apart wordt aangesproken. Regels gelden immers voor iedereen of voor niemand. Wij kunnen het onzin vinden, maar deze week nog werd Nederland bestraffend toegesproken over de zwangerschapsrichtlijn. (…) Zo is gelijkberechtiging een prachtige waarde, en tegelijk net als de vrije markt in de uitwerking een geweldige aanjager van centralisering. Het eind van het liedje is dat de gewenste mediaraad met 'doorzettingsmacht' er vast niet komt. Ik schat dat dit rapport een subsidietje voor universitair media-onderzoek gaat baren, en misschien een Brussels klasje voor getalenteerde research-journalisten. Zie hier de tragiek van Europa, waar institutionele hoogmoed wordt gestapeld op een mooi beginsel. Om te eindigen in praktisch gespartel.”

Pjotr