MEDIA EN POLITIEK ANDER GELEZEN
Beginnen we het jaar met blijheid. Voor een
hartverwarmend moment, klik op: http://www.youtube.com/watch_popup?v=GBaHPND2QJg&feature=youtu.be
Eerst het goede nieuws: Guido Fonteyn: “Het is nog niet tot in de geesten
doorgedrongen —alle aandacht ging immers naar Antwerpen — maar 2012 was ook het
jaar van de ontfransing in de Vlaamse Rand rond Brussel.” Een aansporing om op
onze strepen te blijven staan en de doemdenkers die het tegendeel verhoopten,
niet te geloven. Maar dat dit het gevolg zou zijn van de splitsing, zoals een
CD&V burgervader triomfantelijk op Facebook meldde klopt niet want in het
bericht ging het duidelijk over een tendens die generaties overspant. Wat
evenmin vermeld werd was de kostprijs. Daar verwezen de overwegend negatieve
reacties wel naar. En dan waren er de onvermijdelijke communautaire oprispingen.
De clash van het koninklijk duo Albert Deux en Di Rupo Premier, gevolgd door hun
slippendragers, met de voorzitter van de N-VA, Bart De Wever. Ondertussen
gepromoveerd tot de gevaarlijkste mens van België. Eens anders
lezen.
Confederalisme
Het begrip confederalisme is een waar containerbegrip
geworden dat iedereen zenuwachtig maakt. Zelfs ervaren politicologen als Carl
Devos en Dave Sinardet eisen onmiddellijke opheldering. Bizar, want er is
volgens diezelfde politieke commentatoren geen verwarring mogelijk:
confederalisme is een vrijwillig samenwerkingsverband tussen onafhankelijke
staten. Toch ontstond een grote dispuut omdat De Wever oproept om na te denken
over een overgang naar een confederaal model voor België. Duidelijkheid moet er
komen en dat die duivelse De Wever niet wil zeggen wat hij bedoelt, maakt
iedereen zenuwachtig en volstaat om hem te brandmerken als een zeer gevaarlijk
man. Geen enkele Nederlandstalige commentator die de uitspraak van Di Rupo
tegensprak, ze vonden het alleen electoraal dom. Nochtans is deze
begripsverwarring niet nieuw en ook niet de schuld van De Wever. Het is een mooi
staaltje tsjevenspraak dat dateert uit de vorige eeuw. Heeft er toen iemand
onmiddellijke opheldering gevraagd? Jaren later zou Herman Van Rompuy het
confederalisme à la CD&V een nieuwe draai geven. Het gaat om een confederaal
model enkel verklaarbaar en toepasbaar in een Belgische context, zo mijmerde
hij. Heeft iemand hem ooit de vraag gesteld wat hij daarmee bedoelde? Ergo,
heeft iemand hem ooit begrepen en eruit afgeleid dat hij staatsgevaarlijk was?
Even ernstig, wat weten we wel? Dat Yves Leterme
(CD&V) bij zijn aftreden verklaarde dat het federale model op zijn grenzen
was gebotst. Dat Bart De Wever na het mislukken van de onderhandelingen in
2010-2011, verklaarde dat federale onderhandelingen waarbij de Vlamingen
vragende partij zijn, gedoemd zijn tot mislukken vermits de Franstaligen enkel
een beetje geduld moeten hebben tot de situatie voldoende “urgent” wordt om
vervolgens zelf te mogen beslissen wat ze zullen “toegeven” en welke prijs
Vlaanderen daarvoor moet betalen. Zouden ervaren journalisten en verstandige
politieke commentatoren echt niet begrijpen wat De Wever daarmee bedoelde? Mij
lijkt het alvast veel duidelijker dan de boodschap van de traditionele partijen.
Neem nu Open VLD die wil onderhandelen over wat we nog samen doen (congres 2002)
maar deze duidelijke afspraak niet nakomt en zich in de vernieling laten rijden
door een Franstalige socialist. Wat willen die dan wel?
Eigenlijk is het te simpel. De essentie van het
confederaal denken berust op een vrijwillige samenwerking onder gelijken. Het
federale onderhandelen is in België nooit een zaak geweest van gelijken.
Trouwens, op geen enkel moment in de vaderlandse geschiedenis zijn de Vlamingen
gelijken geweest. Ondanks hun minderheid eisten en bekwamen de Franstalige
minderheid minstens een pariteit en heel veel grendels of werd de wet en zelfs
de grondwet genegeerd bij de uitvoering van de overeenkomsten. Verwonderlijk dat zovelen verbaasd zijn van de
hevigheid waarmee Di Rupo de kerstboodschap van de Koning verdedigt en heel veel
Vlamingen schoffeert. De Wever is inderdaad levensgevaarlijk voor de Franstalige
dominantie, daar kan geen twijfel over bestaan. Zouden Belgischgezinde politici
en commentatoren nog altijd niet door hebben dat voor Di Rupo en de ganse PS,
hun hegemonie in Wallonië en Brussel veel belangrijker is dan de zure
oprispingen van de Vlaamse regeringspartners? Di Rupo, een heel charmante
primus, maar als puntje bij paaltje komt, niet inter pares!
Anders
gelezen: Di Rupo én De Wever, dat is pas duidelijke taal. You like it or
not. En als je het mij vraagt, Di Rupo is veel gevaarlijker voor België dan De
Wever. Een ware bedreiging voor de welvaart van Vlaanderen (en dus ook van
België).
Simplistisch
Populisme misleidt door simpele redeneringen en
goedkope schijnoplossingen die bedoeld zijn om het electoraat te behagen. Het
vervelende van dergelijke uitspraken is dat ze gelden voor iedereen, ook voor de
huidige regering die beslissingen maandenlang uitstelde tot na de verkiezingen
en structurele veranderingen voor zich uitschuift. Geen afdoende maatregelen
omdat de Waalse bevolking niet mag verarmen en er geen belemmeringen mogen zijn
voor megalomane projecten zoals het
tweederangsstationnetje van Mons, thuisstad van Di Rupo, waarvoor 150 miljoen
voorzien is en wellicht meer dan het dubbele zal kosten (Oostende van de Keizer
valt ook in de prijzen). Terwijl De Wever wel onpopulaire maatregelen voorstelt
(indexsprong) die ook zijn eigen electoraat zouden voelen. Een Vlaamse begroting
in evenwicht is toch geen uiting van populisme? Het zou bijzonder nuttig zijn
mochten journalisten en opiniemakers eens de populistische (electorale)
uitspraken en dito voorstellen oplijsten waaraan alle politieke partijen zich in
het afgelopen decennium hebben schuldig gemaakt. Weet u wie daar zeer
waarschijnlijk het best zou uitkomen? De PS, want die zegt niet enkel maar doet
ook altijd wat goed is voor haar electoraat. Dat ze dat mogen doen zonder er
zelf voor op te draaien kan men hén niet kwalijk nemen.
Simpele geesten in plaats van kritische journalisten is
een ander hardnekkig zeer. Wanneer in de gratis Zondagskrant Di Rupo verklaart,
dat de koning niemand viseerde met zijn verwijzing naar het populisme en de
jaren dertig, zou een journalist met enig gezond verstand toch moeten vragen
waarom de koning iets zegt dat voor niemand bedoeld is? Beseft die journalist
niet dat Di Rupo een aanslag pleegt op de verstandelijke vermogens van de
lezers? Mij verbaast het echter niet want Di Rupo is zich zelfs niet bewust van
enig kritisch denkvermogen bij de Vlamingen. Zijn ze dat toch, dan worden ze
weggezet als zeer gevaarlijk en stopt elke discussie. Alleen weet ik nog niet
wie voor wie gevaarlijk is.
België, de
Endlösung
De verkiezingsstrategie van de traditionele partijen
lijkt erin te bestaan om N-VA vast te pinnen op het einddoel dat niet anders kan
zijn dan de splitsing van België. Beste lezers, mocht u toch twijfelen, wij gaan
De Wever en zijn separatistische partij ontmaskeren. Is dat eigenlijk nog
nodig?
Wat weten we wel ? Dat De Wever honderden keren
beweerde dat België zal verdampen onder de toenemende invloed van de EU (wat
ondertussen al voor een groot stuk gebeurde) en het toenemend belang van de
lokale besturen, wat door zowat eenieder erkend wordt als een positieve
evolutie. Zelfs het invloedrijke "World Economic Forum", prijst om die
reden Zwitserland als het meest efficiënt geleide land. De Wever is geen
revolutionair of de duivel in persoon, want volgens een gewezen
woordvoerder zelfs een gevoelig man die
graag schouderklopjes krijgt of een bemoedigende blik. Geen emotieloze kikker
zoals Hitler, al schuwen sommige heren van stand dergelijke absurde vergelijking
niet. Omfloerst, uiteraard.
“Een onafhankelijk Vlaanderen” waar De Wever van droomt
is net als Verhofstadt zijn droom van een “Verenigde Staten van Europa”. De ene
is de vleesgeworden duivel, de andere de gelauwerde visionair bij uitstek. Er is
wel een reden waarom er zoveel beroering is over een Vlaamse droom: De Wever is
geloofwaardig en Verhofstadt niet. Ik vrees dat de traditionele partijen nooit
een intentieproces kunnen winnen omdat iemand een droom heeft die afwijkt van
hun droom: een goedfunctionerend democratisch België. Ze maken er zich alleen
nog ongeloofwaardiger door.
Belachelijke
chantage of bittere ernst?
In een opiniebijdrage in dS schrijft Paul Magnette dat
de twee in meerderheid Franstalige
gewesten, Wallonië en Brussel, automatisch een “residuaal” België zouden vormen.
En dat ze zich de luxe zouden kunnen veroorloven om te beletten dat Vlaanderen, lid zou
worden van de Europese Unie.”Mag ik de lezers vragen dit nogmaals te willen
lezen. De beledigingen door de Koning en Di Rupo en de scheldproza in de
Franstalige media volstonden blijkbaar niet, zodat in een volmaakt crescendo de
gedoodverfde opvolger van Di Rupo nu dreigt met EU uitsluiting. Het moet de
Vlaamse regeringspartners inderdaad als muziek in de oren klinken. Zou Magnette
beseffen dat Vlaanderen met veel meer gemak Wallonië kan chanteren? Het hoeft
niet eens de stekker uit te trekken, het
volstaat de kraan dicht te draaien. Helaas, hij beseft het niet, want zo eindigt
zijn bijdrage: “We zullen weten of er kandidaten zijn voor dat confederalisme.
Want als we de hypothese van een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring
terzijde laten, heb je in een democratie nog altijd partners nodig om een nieuwe
grondwet op papier te zetten.” Maar mijnheer Magnette, in uw democratie zijn er
geen partners, alleen een vergrendelde meerderheid en een minderheid die
uitblinkt door haar gebrek aan politieke solidariteit. Daar kunnen we slechts
één ding tegenover stellen: burgerlijke ongehoorzaamheid. En dat hoeven we zelfs
niet uit te vinden, daar gaf uw partij reeds voldoende voorbeelden van. Anders gelezen: Dergelijke kinderachtige
bijdrage verwachtte ik niet in een kwaliteitskrant die beweert dat er
onvoldoende Vlaamsvoelende opiniemakers zijn die aan de kwaliteitsnormen van dS
voldoen.
Citaten van de
week
De Standaard: “De planetoïde
Belgica is geen unitair rotsblok maar bestaat uit twee delen, hebben astronomen
ontdekt. Of het gaat om een federatie of een confederatie of gewoon om twee
klompen steen, is nog niet duidelijk.” (De planetoïde met volgnummer 1052 is in 1925 in de Koninklijke
Sterrenwacht van België in Ukkel ontdekt door de Belgische astronoom Eugène
Joseph Delporte en later naar ons land vernoemd.)
Rik Torfs (CD&V senator): Traditionele
partijen zijn gesloten machtsbastions, hiërarchisch georganiseerd met aan de top
een paar figuren die bepalen wat er gebeurt: "Hoeveel stemmen je ook haalt, daar
geraak je niet in. Ik kan alleen maar vaststellen dat partijen inderdaad zo
functioneren. (…) Ik merk dat systemen niet bezwijken onder pressie van ideeën.
Ik verwijt het systeem net dat het alleen maar bezig is met programmapunten, en
niet meer met methode en langetermijnpolitiek. Het gaat allemaal om strategie:
hoe bewaar je binnen bepaalde structuren de macht? Inhoud komt altijd op de
tweede plaats. Dat is toch vreselijk?"
Rudy Demotte (PS): “Ik zou het waarderen als
Vlaanderen het biregionale feit zou erkennen en zich om zou dopen tot Federatie
Vlaanderen-Brussel. Maar dat respect voor de Brusselse territoriale entiteit
hebben ze nu eenmaal niet.” Anders
gelezen: refereren naar respect voor territorialiteit? Ge moet maar
durven!
Johan Van
Overtveldt(Trends): “Inzake de publieke financiën zeggen de tenoren van deze
regering 18 miljard euro aan ingrepen gelanceerd te hebben. Check de rapporten
terzake van het Rekenhof en je beseft onmiddellijk dat die 18 miljard voor
ongeveer de helft “pie in the sky” is. Bij de Europese Commissie beginnen ze
dezer dagen ook te beseffen dat onze begrotingsmaatregelen toch wel iets minder
inhouden dan wat de regering er in haar communicatie van maakt. Bovendien doet
Di Rupo I nagenoeg niets inzake structurele ingrepen in de overheidsuitgaven
(pensioenen, ziekteverzekering, ambtenarij, …).”
Angela
Merkel(NRC Handelsblad): “Ik herhaal steeds maar weer deze drie cijfers:
Europa heeft 7 procent van de wereldbevolking, 25 procent van het bnp van de
wereld en ergens tussen de 45 en 50 procent van de sociale uitgaven van de
wereld. Als we op een dag zoveel schulden hebben dat niemand meer gelooft dat we
dat ooit kunnen terugbetalen, zitten we in Europa in een heel moeilijk
parket.Ik wil niet dat we
afhankelijk worden van andere werelddelen. Ik wil dat we op eigen kracht onze
toekomst vormgeven.”
Rolf
Falter,
communicatiedirecteur op het kabinet van Annemie Turtelboom (Open VLD): “Daniël
Termont betoogde op 27 mei 2008 tegen het te harde regularisatiebeleid van
minister Turtelboom. Toen kon de kraan niet ver genoeg open, vandaag verwijt hij
Maggie De Block dat ze niet goed genoeg opdweilt. Tussen beide momenten ligt
bijna vijf jaar en de Blijde Intocht van duizenden Roma's in
Gent.”
Pjotr
Anders Gelezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten