Verheugende vaststellingen

MEDIA EN POLITIEK   ANDERS GELEZEN

 

La Grande muette, niet langer onvoorwaardelijk trouw aan de koning

Mijn ongenoegen over de koninklijke kerstboodschap (Anders Gelezen 29/12/12) gaf aanleiding tot enkele reacties waarvan één door een gewezen topmilitair die mij vroeg of het niet wenselijk zou zijn om met een beperkte groep hogere officieren ons ongenoegen via een brief kenbaar te maken aan de Koning. Wetende dat officieren in actieve dienst door dergelijke openhartigheid konden geschaad worden in hun verdere loopbaan werden slechts een twintigtal Vlaamse hoofd- en opperofficieren buiten dienst aangeschreven. Een tiental wilden aan de actie meedoen, maar ook bij diegenen die niet wilden meedoen klonk – weliswaar binnenskamers - kritiek op de Koning en Di Rupo. Voor La Grande Muette en de Koninklijke entourage is dat toch geen onbelangrijk signaal. Het bleef echter bij een denkoefening omdat dra bleek dat dit zou leiden tot een polemiek binnen de groep. Een generaal liet het volgende weten: “Wees ervan overtuigd dat ikzelf ook verbaasd / geschokt werd door de inhoud van die ‘vredevolle en verzoenende’ kerstboodschap die overduidelijk niet werd geschreven door de eigen ‘speechwriter’ van deze Monarch. Een eventuele brief zou hem daarenboven nooit persoonlijk bereiken: daarvan ben ik overtuigd. Gelet op de reeks negatieve reacties die door  generaal (Luchtmacht; naam bekend bij redactie) zijn uitgelokt, twijfel ik er heel sterk aan dat je initiatief enig succes zal kennen bij de aangeschreven hoofd – en opperofficieren.”  Deze reactie vat de teneur samen van het ongenoegen bij diegenen die niet wilden meedoen. Bij zij die wel instemden waren er twee onderscheiden motivaties. Met in het achterhoofd het socialistisch (mis)management bij Defensie door PS minister André Flahaut, was dit incident voor sommigen de zoveelste misstap van de Franstalige socialisten, terwijl voor anderen de Koning wel degelijk de eerste verantwoordelijke was voor deze politieke tussenkomst. In een proefversie van de brief klonk de kritiek op de Koning als volgt: “Ons onbegrip over Uw kerstboodschap berust op twee vaststellingen: dat U zelf de tekst van deze boodschap schreef en dat deze werd goedgekeurd door de premier als politiek verantwoordelijke. Vermits ook Ministers van Staat in de media bevestigden dat het wel degelijk “het Paleis” is dat de tekst opstelt, kunnen wij enkel concluderen dat U weliswaar niet politiek maar wel materieel en moreel verantwoordelijk bent voor de boodschap. Het is Úw  visie die door de premier werd goedgekeurd. Hoewel minder belangrijk, betreuren wij het dat U, in hoofde van Uw functie als opperbevelhebber van de strijdkrachten in oorlogstijd, het niet nodig achtte om, zoals het gebruik het wil, een woord te richten tot de militairen in buitenlandse operaties. Jammer dat U met deze traditie brak. (…) Uw verwijzing naar de jaren dertig kan niet verklaard worden als een hernieuwde opflakkering van de repressie tegen meestal overleden collaborateurs of tegen jonge politici waarvan géén enkele betrokken was bij feiten uit de jaren 30; daarom vermoeden wij dat U met deze verwijzing een zeer actuele politieke strijd voert. Wij vrezen dat U zo deel wordt van het politieke debat in plaats van erboven te staan.”

Slechts één uitzondering onder de aangeschrevenen die de kerstboodschap wel verdedigde en een protestbrief kwalificeerde als een teken van onbekwaamheid om het breder perspectief te zien. Uit navraag blijkt echter dat diezelfde kolonel sinds hij als piloot vroegtijdig kon vertrekken zelf de partijpolitieke toer opging en werkte voor Patrick De Wael (Open VLD) die zoals algemeen bekend een gebeten tegenstander is van elke partij die een Vlaamsgezind standpunt verdedigt, laat staan Vlaams-nationalistisch zou zijn.

Anders gelezen : Is het geen verheugende vaststelling dat zelfs bij de trouwste fans van het “Koninklijke Instituut”, net zoals in de burgermaatschappij, een gezonde dosis kritiek mogelijk is wanneer de Koning en zijn entourage in de fout gaan? Bewustwording in plaats van onvoorwaardelijke onderdanigheid, zo bewijzen ook topmilitairen dat ze geen wereldvreemde kaste zijn. Tegelijk leren we uit deze ervaring dat eensgezindheid niet voor de hand ligt en de verdeeldheid even groot is als onder de bevolking. Ook dat is typisch Vlaams.

Wanneer “anders lezen” een politiek statement wordt

De media boden opnieuw een mooie verzameling gekleurde meningen. Het volstaat om een uitspraak te doen en de (meestal politieke of academische) tegenstander krijgt de gelegenheid om in alle kranten (het maakt niet meer uit welke krant want copy-pasten doen ze allemaal) de uitspraak in een “verkeerd” daglicht te plaatsen. Van Besien (voorzitter Groen!) legt klacht neer wegens zijn lezing van een uitspraak door de Antwerpse procureur Dams. Bart Brinckman deed het - een beetje subtieler - nog eens over in zijn commentaarstukje in dS. Waar Dams zegt dat het tijd wordt om iets te doen aan de kleine criminaliteit leest Van Besien dat hij niet geïnteresseerd is in de grote criminaliteit. Verdachte voertuigen signaleren is synoniem voor een verklikkermentaliteit. Ik wou dat mijn buren nog niet zolang geleden het voertuig van de inbrekers in mijn huis gezien en gemeld hadden. Maar dat zijn wellicht futiliteiten voor een politicus die appelleert aan een elite waarvoor eigendom niet belangrijk is. Nog Anders Gelezen: Hoe veraf kunnen progressieve politici staan van gewone mensen.  

De anti-Vlaamse opinies zijn niet meer te tellen. De intellectuele kwaliteit ervan gaat er echter niet op vooruit. In Knack online – die zijn nieuwe reputatie van links anti-Vlaams forum eer aandoet - mag de linkse academicus, Jan Blommaert, een opiniestukje plegen waarin hij stelt dat de strengere eis  voor de kennis van het Nederlands niets minder is dan een oproep voor ééntaligheid. De anderstaligen worden dus verplicht hun eigen taal op straffe van uitsluiting te vergeten? De titel laat geen twijfel bestaan over zijn conclusie: Vlaanderen Vlaams: een onrechtvaardige samenleving. Frankrijk Frans: een onrechtvaardige samenleving? Duitsland Duits … ?

De frustratie bij de anti-Vlaamse stemmen neemt zienderogen toe en meestal dezelfde beperkte groep van “usual suspects” waaronder voormelde academicus, hebben zich verenigd in een nieuwe drukkingsgroep, de Vooruitgroep. De naam alleen al laat geen twijfel bestaan over de invalshoek van hun analyses. Naarmate echter de kranten, weekbladen en zelfs de VRT elke dag opnieuw uitpakken met kritiek op N-VA, lijken de gewone mensen zich steeds meer af te keren van hun discours. Komt daar dan een Franstalige partijvoorzitter (Lutgen cdH) vertellen dat de Vlaamse partijen bang zijn van N-VA. Zijn mening liegt er niet om: “Er moet komaf gemaakt worden met de “pensée unique” en het “intellectueel terrorisme” die de N-VA omgeven, zei hij maandag tijdens de voorstelling van de nieuwjaarswensen van zijn partij. De N-VA zelf verwijt hij “zwemen van populisme en extremisme.” Confederalisme? Niet met mij, dus na madame NON, Monsieur NON, die opnieuw weigert rekening te houden met de Vlaamse verzuchtingen. Anders Gelezen: Al dat verbaal geweld in Vlaanderen en Wallonië is het gevolg van de toenemende frustraties. Zou het al eens bij iemand opgekomen zijn dat de populariteit van N-VA alles te maken heeft met het “malgoverno” van de traditionele partijen waaronder België stilaan bezwijkt? Het besef groeit bij de Vlaamse politici  dat de belangrijkste fouten uit het verleden – de complexe Belgische ziekte - niet goed te maken zijn op korte termijn en zonder grote kuis te houden. Anders gelezen: Is dat geen verheugende vaststelling?

Citaten Van de week

Dorian de Meeûs (LLB): « Tous ces Flamands, comme Verhofstadt, qui s’étonnent de la montée de la N-VA alors qu’ils ont alimenté le conflit communautaire, c’est à se taper le cul par terre. »

Paul Magnette (Le Soir) : "Er is een permanente kruisbestuiving tussen Brussel en Wallonië. Mijn studenten aan de ULB kwamen van zowat overal, een groot deel van de Brusselse bevolking is van Waalse origine. We moeten er ons rekenschap van geven wat we samen zijn, en dat is – ik herhaal – een Waals-Brusselse natie." Anders Gelezen: Kan iemand zich voorstellen dat Wouter Beke zoiets zou zeggen? Leve het Francofiele separatisme. Vlamingen in Brussel: Zou koning Albert II nu ook durven waarschuwen?

Walter Vandenbossche (CD&V Brussel) in Brusselnieuws.be: "De Franstaligen zien de trein van 2014 op zich afkomen, de Franse Gemeenschapscommissie is virtueel failliet. Ik zie ook niet in hoe Wallonië Brussel kan helpen, Wallonië heeft met het verlenen van verregaande autonomie aan de Franse Gemeenschapscommissie de Franstalige Brusselaars de facto afgestoten. Waarom zouden ze nu de banden aanhalen? Maar het is natuurlijk wel de enige strohalm voor Franstalig Brussel."

Prof. em. Willy Martin

De dingen van het ogenblik

Een vlucht
voorbijtrekkende ganzen
laat in de lucht
een haast volmaakte
driehoek zien.

Nog even
en zelfs
de kaalste akkers
liggen volledig
toegedekt met sneeuw.

Binnen
houdt een gedicht
over de dingen
van dit ogenblik
alsnog
zijn woorden in.

Pjotr

Anders Gelezen