MEDIA
EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
We kunnen maar beter zo veel
mogelijk profiteren van de vluchtelingen.
Hollandse rekbaarheid
Citaat uit zijn artikel: “Iedereen heeft het recht om naar Europa te komen, maar herinner u de angst voor de Poolse
loodgieter?” Ongegrond, zo stelt hij want “Polen en Roemenen hebben binnen Europa vrijheid van migratie, maar ze
hebben niet onmiddellijk toegang tot ons sociale stelsel.” En verder: “Waarom zouden we ook tegen mensen uit Afrika
of het Midden Oosten niet kunnen zeggen, u mag best de veerpont naar Europa
nemen, maar u bent hier in eerste instantie wel op uzelf aangewezen en als u
geen werk vindt, moet u wel teruggaan?”
Kijk eens aan, een Nederlandse specialist inzake migratie
die de conventie van Genève aan zijn laars lapt en van de vluchtelingen
economische migranten maakt die enkel nog welkom zijn als ze de eigen
(Nederlandse) economie dienen.
Maar zijn Hollandse rekbaarheid, of is het eerder politieke
correctheid, zet hem ertoe aan om verder in het artikel het volgende te
antwoorden op de vraag of de vluchtelingen wel recht hebben op hun statuut
wanneer ze vanuit een ‘veilig land, Turkije’ verder doorreizen : “Dat is op zijn minst een heel selectieve
lezing van het Vluchtelingenverdrag. Dat zegt niet alleen dat vluchtelingen
veilig moeten zijn, het zegt ook dat we er voor moeten zorgen dat ze hun leven
kunnen verder zetten met alle rechten van het land waar ze belanden”. En
verder: “Mensen hebben recht om asiel te
vragen in Europa. Je kunt dat recht niet outsourcen naar Turkije, Libië of
Marokko.”
Wanneer Knack een migratiespecialist opduikelt die in één
enkel interview dergelijke contradicties aan mekaar knoopt, dan zegt dat toch
ook iets over het gebrek aan een kritische lezing door de journalist. Zou er
één aandachtige lezer zijn die niet doorheeft dat het precies Turkije, Libië en
Marokko, … zijn die hun problemen outsourcen? Landen die zelf een probleem zijn
en, niet gehinderd door enige ethische drempels, wat graag hun
verantwoordelijkheid afschuiven op die hoog-beschaafde Europeanen.
Eurabia
is pure bangmakerij
Lucassen bestrijdt ook de idee dat de toevloed zou kunnen
leiden tot een Arabisering (Eurabia) van Europa. Nonsens volgens hem, en dat
staaft hij met de globale cijfers die inderdaad aantonen dat het aantal moslims
in de ganse EU minimaal is (41 miljoen op 500 miljoen) en vermits het aantal
kinderen afneemt naarmate ze hier langer verblijven, ziet hij ook voor de
toekomst geen probleem. Pure bangmakerij.
Dat is in elk geval een ‘convenient’ antwoord dat veel
lezers zal geruststellen. Hoewel totaal tegengesteld aan de ‘inconvenient
thruth’ van de klimaatalarmisten, speelt hier eenzelfde mechanisme: er is een
probleem, maar we kunnen het oplossen op voorwaarde dat we maar het juiste
doen. Voor de alarmisten is dat massa’s geld stoppen in de bestrijding van de
eigen fouten (CO2), in plaats van te investeren in klimaatweerbaarheid;
bescherming. En de vluchtelingen verwelkomen is al even positief want zo kunnen
we profiteren van deze goedkope arbeidskrachten om de concurrentie op de
arbeidsmarkt te verhogen. Dat leidde in Duitsland al tot hongerlonen zoals die
tot nu toe enkel in de VS bestonden. Dat ze dit overgieten met een sausje
humanisme om ons te misleiden, is gewoon ergerlijk.
Wat Lucassen over het hoofd ziet, is dat die globale cijfers
bedrieglijk zijn en voor sommige kleinere entiteiten totaal verkeerd. Zo zijn
er cijfers die bewijzen dat de
allochtone moslimjongeren in bepaalde regio’s en steden van Europa in de
meerderheid zijn. Zou Lucassen vergeten zijn dat een – in slaap gevallen
bevolking – niet de geschiedenis bepaalt, maar wel een minderheid die soms nog
veel kleiner is dan die ‘luttele’ miljoenen moslims? Of was de ‘Belgische’
opstand tegen de Hollanders in 1830 een zaak van de meerderheid?
Gelukkig zijn het in de huidige situatie niet de wapens die
ons bedreigen – al wordt het dagelijks leven van honderden miljoenen Europeanen
wel gehypothekeerd door losgeslagen enkelingen – maar wel de teloorgang van
onze Westerse cultuur. Daarvoor volstaan kleine maar continue stapjes weg van
onze gebruiken. En media? Die doen het in hun broek van de schrik wanneer de
feiten niet overeenstemmen met hun geloof. Zoals tijdens oudjaarsavond
in Keulen, toen een groep van duizend (volgens de politiecommissaris)
Noord-Afrikaanse/Arabische jongeren tientallen vrouwen seksueel lastig vielen
en bestolen. Ik val in herhaling wanneer ik nog maar eens pleit voor een moreel
reveil. Zonder deze ommeslag naar meer weerbaarheid is de aankoop van dure
gesofistikeerde wapensystemen weggegooid geld. In deze context vind ik de
positieve beoordeling van Saoedi Arabië door Bart De Wever heel jammer. Saoedi
Arabië moet immers nauwelijks onderdoen voor het beestachtige IS.
Ondertussen doen de media er alles aan om ons een
schuldgevoel op te dringen. In Knack
online (4/12): 'Onze
verantwoordelijkheid voor de radicalisering van jonge moslims is
onwaarschijnlijk groot', dixit ‘de
meest vooraanstaande expert in religie, Karen
Armstrong.’
En als we dan toch niet de schuldigen zouden zijn voor het
extremisme, dan zijn we nog altijd bange blanke mensen waarvoor Karin
De Ruyter, chef buitenland van De Standaard (2/12)
meent te moeten waarschuwen: Angst eet de
ziel op.
En mochten we het vergeten zijn, gewezen EU-Raadsvoorzitter Herman Van Rompuy (in hetzelfde nummer van
Knack) herinnert er ons aan dat tijdens de Dertigjarige oorlog (1618 – 1648) in
de Duitse regio Paderborn (waar hij uitgenodigd was voor een lezing) de
katholieken en protestanten mekaar uitmoorden. “De IS heeft niet het monopolie
op wreedheden.”
Verschillende
werelden
Wat Lucassen en De Ruyter gemeen hebben, is de typisch
politiek-correcte boodschap dat het allemaal zo erg niet is. Maar de
relativerende uitspraak van Van Rompuy toont iets anders aan: namelijk dat wij
met onze Westerse beschaving anno 2000 veel verder staan dan de landen die
gedomineerd worden door een moslimcultuur.
Over de invloed van deze verscheidenheid ontwikkelde ik lang
geleden een theorie over de oorzaak van gewapende conflicten. Namelijk dat
vele conflicten, zo niet alle, te maken hebben met de verschillende
beschavingsstadia waarin verscheidene volkeren en regio’s leven. Wij leven wel
allemaal op dezelfde aardbol en op hetzelfde moment, maar onze beleving van de
werkelijkheid is heel verschillend. Hierbij appelleer ik aan de mystieke
individuele en groepsbeleving van de werkelijkheid. Daardoor begrijpen we niet
waarom anderen onze ‘voorbeeldige’ levenswijze niet als voorbeeld nemen, gezien
de welvaart die we bereikten en begrijpen we evenmin dat andere volkeren en
culturen daar zelfs geen oren naar hebben. Van daar ook de quasi-onmogelijkheid
om een multiculturele maatschappij op te bouwen. Van daar ook dat de duizenden
jongeren die wij in West-Europa opgeleid hebben – onder meer aan onze
universiteiten en de koninklijke militaire school - om later een Afrikaanse
elite te vormen, niet geslaagd is. Het enige dat ze hier leerden was dat je je
met geld heel veel kunt permitteren. Maar cultureel hebben we hen nauwelijks
iets kunnen bijbrengen.
In een artikel van Fouad Laouri in De Morgen (Opinie p. 23
02/01/2016) waarover hier
meer te lezen is, roept hij op om van de twee verhalen (Het Westerse
verhaal dat gruwt van het jihadisme en het Oosterse verhaal dat gruwt van het
onrecht begaan door het Westen) één verhaal te maken. Dat is precies wat ik
bedoel met die verschillende beleving van de werkelijkheid. Alleen denkt hij dat
het slechts gaat over een verhaal dat men kan veranderen, herschrijven, terwijl
ik meen dat het om éénzelfde verhaal gaat maar over twee verschillende
werelden. En dat het te hoog gegrepen is om te hopen op éénzelfde wereld die we
samen in harmonie kunnen beleven. Het wordt dus een overname en wij, door
decadentie verzwakte West-Europeanen, zijn alvast goed op weg om ‘overgenomen’
te worden.
Deze theorie over andere werelden sterken mij ook in de
overtuiging dat alle volkeren recht hebben op hun (desnoods bloedige)
geschiedenis, en dat we die niet in hun plaats kunnen uitvechten. De remedie
was al te dikwijls erger dan de kwaal.
Profiteren
is egoïstisch en kortzichtig
Maar er is meer dat mij opviel bij de kritische lezing van
Lucassens artikel. Dat wij maximaal moeten profiteren van de vluchtelingen, nu
ze toch hier zijn. De vraag blijft wat hij juist bedoeld met ‘zo veel mogelijk profiteren van hun
menselijk kapitaal.’ Ja, dat kan dus, maar is dat wel het mantra, het gebed
dat telkens moet herhaald worden tot iedereen ervan overtuigd is? Of is het een
blijk van egoïsme en van een kortzichtigheid die contraproductief is op lange
termijn?
Laten we even verder kijken in de toekomst. Wanneer er
ergens een oorlog uitbreekt en alle ‘onschuldigen’ verlaten hun land met de
bedoeling om er nooit meer terug te keren, waarom zou men dan nog inspanningen
willen doen om deze oorlogsgebieden terug op te bouwen? Zal het Midden Oosten er
beter aan toe zijn wanneer we het na het beëindigen van de oorlog aan zijn
eigen lot overlaten? Om het kapot te schieten hebben ze ons niet nodig, maar
onze hulp én deze van de vluchtelingen zal broodnodig zijn om van deze regio
opnieuw een leefbare plek te maken.
Ja, de erkende vluchtelingen zullen hier wel een tijd moeten
blijven. Ook WO I en II duurden vijf jaar, maar wat belet er ons om de
vluchtelingen voor te bereiden op een terugkeer, om mee te werken aan de
toekomst van hun land. Door hen geen permanente vergunning te geven maar enkel
nog hernieuwbare vergunningen in functie van de evolutie in hun geboorteland.
Eenmaal ze weten dat ze hier slechts tijdelijk zijn, zullen ze ook
daadwerkelijk uitkijken naar een toekomst in eigen land. Zal hen dat beletten
om ondertussen hier te werken, in plaats van in de sociale hangmat te blijven
liggen? De goede krachten zullen dat niet doen, en voor de anderen moet er een
financiële stok achter de deur voorzien zijn. Dat zijn politieke keuzes
waarvoor ongetwijfeld een maatschappelijk draagvlak bestaat.
Uit welbegrepen solidariteit met
de veel grotere groep mensen die daar achter gebleven zijn en hun land terug
willen opbouwen.
Pjotr
Dwarsliggeromdat dwarsliggers zo onontbeerlijk zijn om het rechte spoor te houden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten