MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
De ene Bart is de andere niet. Wanneer mensen de
werkelijkheid negeren, wordt de waarheid moeilijk om dragen. Dan valt zelfs het
masker af bij hoofredacteur Bart Sturtewagen van DS en veegt hij
doemdenker Bart De Wever de mantel uit.
Professor
Carl Devos nodigt De Wever uit
Sturtewagen zal wellicht heel veel kranten lezen, maar
blijkbaar weinig over de werkelijkheid die zich afspeelt aan de grenzen van
Europa. Ook Europa getuigt van kortzichtigheid wanneer het denkt dat het
vluchtelingenprobleem kan aangepakt worden eenmaal de migranten en
vluchtelingen binnen de Schengengrenzen aangekomen zijn. Centralisering van de
registratie in de frontlijnstaten is geen voldoende oplossing en voorkomt de
lucratieve mensenhandel niet, integendeel! Wie bijdragen leest die buiten de
bandbreedte vallen van de politiek correcte media, zal Bart De Wever geen fatalist vinden, maar eerder een realist. Naar
aanleiding van het college dat hij als N-VA voorzitter gaf aan de studenten van
de Gentse universiteit wijdde Sturtewagen, opiniërend hoofdredacteur, hieraan
een commentaar in De Standaard.
Sturtewagen: Waarom stelt hij (De Wever) het zo
fatalistisch voor alsof we gedoemd zijn de fouten bij de integratie van vorige
migratiegolven te herhalen? Alsof het onmogelijk is dat we daarover de voorbije
decennia iets zouden hebben bijgeleerd.
Ooggetuigen
weten beter
De Bretoense economist-politicoloog Patrick Guiol, gewezen
professor aan de Universiteit van Rennes vaart sinds april rond in de Griekse
kustwateren en observeert er dagelijks het wel en wee van de vluchtelingen in
deze regio. Zijn verhalen bundelde hij in zijn ‘Chronique
Grecque’ waarbij hij een heel ander beeld ophangt van de
vluchtelingen. Wie hij zoal tegenkwam? Algerijnen wier visa voor Frankrijk
geweigerd werd en nu als vluchteling een nieuwe poging deden.
Zijn conclusie (vanuit een Franse invalshoek): “Het wordt hoog tijd dat de EU meer doet dan
quota af te spreken. Het wordt hoog tijd dat men niet enkel spreekt over
aantallen maar ook over de ‘kwaliteit’ van de vluchtelingen. Zo niet zal
Mevrouw Merkel kunnen kiezen tot groot jolijt van het Duitse patronaat.”
In ‘tempore non suspecto’ wees een hooggeplaatste magistraat
mij reeds op de aantrekkelijkheid van (vooral Brussel) ons land voor
ongeschoolde immigranten die absoluut geen versterking betekenden voor onze
economie maar wel afkwamen op onze genereuze sociale zekerheid. De Wever is dus
niet de eerste (en de laatste) die deze in bepaalde kringen onwelkome waarheid
verkondigt.
Een gewezen Belgische topadviseur van
het IMF las deze bijdragen van Patrick Guiol eveneens en schreef volgende
commentaar (tekst in ons bezit): “Het
roept veel vragen op en de toestand is inderdaad verontrustend. Deze massale
volksverhuizing zou kunnen de meest ernstige bedreiging van Europa vormen sinds
de tweede wereldoorlog met ontrafeling/uitholling van de EU. Het is
duidelijk dat er grenzen zijn aan de absorptiecapaciteit van de EU. Het
meest karakteristieke is de drijfveer van alle betrokkenen naar het zoeken
van het eigen belang en voordeel. Het nieuwe element voor mij zijn de acties
aan Turkse zijde, overheid en privé commercieel belang. Ik herinner me niet
meer hoe precies de burgeroorlog in Syrië begonnen is, maar de familie Assad is
gekend om de macht met niemand te willen delen. De troebelen in Irak zijn het
gevolg van de weerwraak van de huidige sjiitische machthebbers voor de geleden
onderdrukking door de sunnieten onder Saddam Hussein. Een belangrijk aspect ook
is dat naast de vluchtelingen
een groot deel van de toestromende massa bestaat uit migranten
komende uit verscheidene landen zoals Indië, Pakistan, Afghanistan en
Noord Afrika. Wat de EU betreft, het lijkt me onvermijdelijk dat indien de
buitengrenzen van het Schengen gebied niet kunnen beveiligd worden dat dan de
leden terug hun nationale grenzen moeten bewaken. (…) Wat de stroom uit Syrië betreft
wordt nu vermeld dat de bombardementen (met nagels en dergelijke) uitgevoerd
door Assad verantwoordelijk zijn voor meer vluchtelingen dan de bedreiging
van ISIS. Als dit juist is, dan zal de actieve Russische steun en
interventie de exodus nog versterken. En dit zou dan ook bijdragen tot de
destabilisering van de EU, een van de objectieven van Rusland. De acties van de
Turkse autoriteiten gaan in dezelfde zin en kunnen deels ingegeven zijn door
hun ontstemming niet toegelaten te worden tot de EU. Wat ook opvalt
is dat geen vluchtelingen/migranten naar Rusland trekken. Interessant is
ook Patrick Guiol’s analyse van de positie van Duitsland, voor
wie omwille van zijn demografische positie en structuur van zijn
economie de nieuwkomers een positieve bijdrage zouden leveren, en dat
Duitsland bij machte zou zijn om voorkeur te kunnen geven aan de meest
geschoolde.”
Sturtewagen is hardleers
Maar laten we de cirkel sluiten en terugkeren naar de
geciteerde uitspraak van Sturtewagen. Wie heel even blijft stilstaan bij zijn
boodschap kan niet anders dan vaststellen dat hij inderdaad hardleers is.
In zijn commentaar
verwijst hij onder meer naar het succes waarmee De Wever en zijn N-VA het
Vlaams Belang de voorbije verkiezingen versloeg. Hij schrijft daarover: “Terugkeer van de verpletterde adder (…) Onheilspellend is de vaststelling dat de verslagen vijand de kop weer
opsteekt. Zonder er zelf iets voor te doen, klimt Vlaams Belang weer op de
kaart. Terecht ergert Bart De Wever zich aan het gebrek aan erkenning dat hij
kreeg voor het verpletteren van de adder.”
De gebruikte terminologie - zijn de kinderen van het Vlaams
Belang dan echt addergebroed, zoals hij hier onverbloemd schrijft? – bewijst
alvast dat hij niets heeft geleerd van de verkiezingen op ‘Zwarte zondag’, 24
november 1991. Ook in de aanloop naar die verkiezingen werden de gegronde
zorgen van de bevolking genegeerd door onder meer zijn krant en werd deze
boodschap die door het Vlaams Blok wel werd opgepikt, dood gezwegen. Maar de
kiezers wisten beter dan de politiek-correcte elite en dat resulteerde in een
klinkende overwinning van het Vlaams Blok.
Mocht iemand nog twijfelen aan het belang van het
‘Volksempfinden’ dan kan men best eens kijken naar Oostenrijk waar ook een
rechts-populistische partij (de Freiheitliche Partei Österreichs, FPÖ, van Jorg
Haider zaliger, nu onder leiding van Heinz-Christian Strache) de ene zege na de
andere boekt. De FPÖ doet het bijna 4 procent beter en de twee traditionele
partijen, socialisten en christendemocraten, verliezen vier procent. Een
verschil van 8 % van de stemmen is niet niks. En met bange vooruitzichten op
een ware volksverhuizing zonder einde is dat meer dan een onprettig accidentje
dat voorbij zal waaien.
Bij de regionale verkiezingen doet de FPÖ het nog beter. Ze
wordt zelfs de grootste partij in de provincie Steyermark (Stiermarken). Terug
van nooit helemaal weggeweest. Dat bewijst alvast dat niet enkel de
charismatische figuur van Haider aan de basis lag van het succes van de FPÖ.
Nood
aan een positief Vlaams signaal
Respect voor het gezond verstand van de bevolking is veel
belangrijker voor de duurzaamheid van politiek succes dan persoonlijke
successen. Vooral daarom is een positief Vlaams verhaal voor een partij als
N-VA broodnodig. Was dat niet de vraag waarop professor Carl Devos, en met hem
nog veel Vlamingen, graag een antwoord had?
De verkiezingen zijn nog veraf, maar, laten we wel wezen,
zonder een positief Vlaamsgezind project zal het in Vlaanderen niet anders zijn
dan in Oostenrijk en andere Europese landen, waar de bevolking het gehad heeft
met een heersende klasse die enkel denkt aan het eigen overleven, en zo de
voedingsbodem van het extremisme – zowel links als rechts - extra vruchtbaar
maakt.
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten