MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
Europa heeft dringend leiders nodig die duidelijkheid
durven scheppen over de Islam en de
sharia: een strijd tegen onwetendheid. Er is geen nood aan meer oorlogswapens
maar aan een algemene morele mobilisatie.
Zekerheden
Bij onze soms nogal
frustrerende pogingen om de wereld rondom ons te verstaan zijn we voortdurend
op zoek naar uitwegen, naar zekerheden. De meest
effectieve uitweg is religie. De godsdienst geeft, met zijn axiomatische
constructen, antwoord op al de rondvliegende existentiële vragen en biedt een
solide fundament voor het leven. De redenering is aan de basis vaak simpel:
Waarom? Daarom! Dat wordt natuurlijk verpakt in dikke theologische traktaten,
maar die veranderen aan de essentie ook niets. Maar men moet de gevolgen niet
uit het oog verliezen. We gaan namelijk de antwoorden die de religie gaf – en
die we nu verwerpen – niet vinden. Maar we zijn wel onze ‘zekerheid’ kwijt.
Een van onze
grootste zwakten is dat wij – bij gebrek aan fundamentele zekerheden – menen
iedere stap te moeten rechtvaardigen. We doen dat vanuit een zeer slecht
begrepen bouwvallige axiomatische constructie van elementen zoals
‘mensenrechten’, ‘godsdienstvrijheid’, ‘multiculturaliteit’, ‘gelijkheid’ etc.
We hebben daarover ook onder elkaar allerminst een consensus. Daardoor
gaat het hele gebouw aan het wankelen en is de mogelijkheid dat onze cultuur gewoon geliquideerd, opgevreten wordt,
heel reëel.’
De sharia
Vraag islamdeskundigen om over een of ander aspect van de
Islam te spreken en u mag er minstens een halve dag voor vrijmaken. Men is het
wel unaniem over eens dat de sharia geen louter religieuze regels bevat maar
ook een maatschappelijke normering.
Over de sharia schrijft Wikipedia: ‘Sharia is in de eerste plaats een religieuze
plichtenleer die het menselijk handelen in wereldse en religieuze zaken
bepaalt, zowel in de relatie van mensen onderling als van mens tot God. Hoewel
het eindoordeel over het menselijk handelen door de Koran bij God gelegd wordt,
omvat de sharia ook sancties om het juiste handelen af te dwingen wanneer daar een
maatschappelijk belang mee is gediend.’
Ongeacht de verschillende interpretaties is de sharia, een
dwingende tekst die dus ook wereldse zaken regelt en als dusdanig een vorm van
rechtssysteem is, inclusief sharia-rechtbanken. Daar waar de beleving van
andere godsdiensten een privéaangelegenheid is en gebedshuizen heeft voor de
‘gemeenschapsbeleving’, beperkt de Islam zich niet tot het privéleven van
alleen maar de gelovigen. De Islam bezet
de publieke ruimte via de sharia en veroorzaakt een duidelijke
segregatie tussen ‘gelovigen’ en ‘ongelovigen’. Voor die laatste categorie voorziet
de sharia (in de door de Islam gedomineerde staten) zelfs een heus
apartheidsregime.
Terwijl wij, kinderen van de Verlichting, godsdienst zien
als een privé-aangelegenheid zien moslims de Islambeleving als een religieus én
maatschappelijk engagement. Dat daar omfloerst over wordt gedaan is doelbewust
en krijgt de duidelijke steun van de politiek correcte verdedigers van een
multiculturele samenleving. Men negeert dat de sharia in contradictie is met
onze democratische rechtsorde. Daar was zelfs het Europees Hof in 2003 en 2004
al heel duidelijk over.
Stel de sharia strafbaar
De onwetendheid van veel gewone mensen bewijst hoezeer de
Islam in Europa erin geslaagd is om zich voor te doen als een onschuldige
ideologie. Nochtans zijn er voldoende feiten die aantonen dat het militante
deel van de Islam terreur en dood niet schuwt. Een kleine opsomming van de aanslagen gepleegd
door moslimterroristen laat daarover geen twijfel bestaan: The Beltway Snipers, The Fort Hood Shooter, The Underwear Bomber, The U-S.S.
Cole Bombers, The Madrid Train Bombers, The Bali Nightclub Bombers, The London
Subway Bombers, The Moscow Theatre Attackers, The Boston Marathon Bombers, The
Pan-Am flight #93 Bombers, The Air France Entebbe Hijackers, The Iranian
Embassy Takeover, The Beirut U.S. Embassy Bombers, The Libyan U.S. Embassy
Attack, The Buenos Aires Suicide Bombers, The Israeli Olympic Team Attackers, The
Kenyan U.S, Embassy Bombers, The Saudi, Khobar Towers Bombers, The Beirut
Marine Barracks Bombers, The Besian Russian School Attackers, The First World
Trade Center Bombers, The Bombay, Mumbai, India Attackers, the Achille Lauro
Cruise Ship Hijackers, The Nairobi, Kenya Shopping Mall Killers, The September
11th 2001 Airline Hijackers, The Sydney, Australia Lindt Cafe Kidnapper, The
Peshawar, Pakistani School Children Killers, Boko Haram massacres and children
abduction, Nigeria, ISIS slaughtery, Iraq and Syria.
Deze
lijst maakt alvast duidelijk dat het niet om ‘enkelingen’ gaat en niet om ordinaire
misdadigers die niets met de Islam te maken hebben. Wie dat blijft ontkennen is
niet dom maar te kwader trouw.
De
recente poging van Justitie minister Koen Geens op Canvas om dat wereldwijde
terroristisch geweld te relativeren door te verwijzen naar de Duitse Rote Armee
Fraction en de CCC in eigen land lijkt daarbij lachwekkend, ware het niet dat
zijn uitspraak getuigt van een totale morele ontwapening en vooral uit de mond
van een verstandig man onbegrijpelijk is.
Zo
kan het dat mensen - zoals een lezer mij liet weten - denken dat ‘99% van
de moslims tegen de sharia zijn. Ze zijn er de eerste slachtoffers van.’
Hieraan toevoegend dat deze vraag stellen zelfs overbodig is: ‘Je vraagt ook niet aan de christenen wat ze van de
Inquisitie vinden.’ Hoe oprecht deze overtuiging ook is, ze is het resultaat van de
aanhoudende desinformatie of aan een gebrek aan belangstelling.
Daarom
is het absoluut noodzakelijk dat er klaarheid komt. Voor politieke partijen en
de media die om de haverklap politieke polls organiseren kan het weinig moeite
kosten om vast te stellen hoeveel gematigde moslims voor of tegen de sharia
zijn. Publiceer die resultaten zodat er niet meer hoeft gespeculeerd te worden.
Meten is weten.
En
wanneer uit dit onderzoek blijkt dat er inderdaad veel moslims tegen de sharia
zijn, dan hebben we een voldoende reden om hen en onze eigen waarden en normen
te beschermen door de uitvoering van alle maatschappelijke regels in de sharia
strafbaar te stellen. Dergelijk voorbeeld van geslaagde integratie
(Vlamingen die de gematigde moslims beschermen in plaats van ze te beschimpen)
zal ongetwijfeld een grote navolging kennen in de andere Europese landen waar
ook heel veel gematigde moslims wonen.
In
een brief van Charly Hebdo aan M. Mohammed Moussaoui, Président du
C.F.C.M (Conseil Français du Culte Musulman) maakt Caroline Alamachère heel
duidelijk waarover het gaat (citaat in Frans):
Vous déclarez que « Pour les Musulmans, le
simple fait de caricaturer le Prophète est, en soi, inacceptable et blessant » Blessant, je le conçois, mais inacceptable?
Ce qui est inacceptable, c'est d'Interdire le
Divorce,
Ce qui est inacceptable, c'est d'Autoriser la
Polygamie,
Ce qui est inacceptable, c'est de Considérer
que la Femme est inférieure à l'homme,
Cequi est inacceptable, c'est d'Enfermer les
Femmes sous des Linceuls noirs,
Ce qui est inacceptable, c'est de Refuser à
la Femme d'épouser l'homme de son choix, pour lui faire épouser celui que sa
famille a choisi pour elle,
Ce qui est inacceptable, c'est qu'il existe
un «Conseil Européen de la Recherche et de la Fatwa décrétant les Fatwas ayant
pour Vocation d'être appliquées en France».
Tot
zover het citaat. De volledige tekst wordt meegestuurd naar de abonnees van ‘Anders
Gelezen’.
De
gebrekkige kennis van heel veel Vlamingen is ongetwijfeld te wijten aan onze
media die nauwelijks kritische bijdragen over de islam durven publiceren. Mede
daardoor werd het provocatieve weekblad Charlie Hebdo een uitzondering en een
gemakkelijker slachtoffer van het islamistisch terrorisme. Het zou getuigen van
een moreel réveil mochten onze media ook
een cartoon publiceren waarin ze zichzelf voorstellen zoals ze zich in
werkelijkheid gedragen: Nous ne sommes pas Charlie!
Daarom,
wie eens een gematigde moslim, Abdennour Bidar, wil lezen:
Morele mobilisatie
Dank
zij een morele mobilisatie zou een discussie over de sharia zo kunnen verlopen:
A:
Sharia is hier verboden.
B:
Maar de sharia is een integraal deel van mijn godsdienst. Je beknot dus mijn
godsdienstvrijheid?
A:
Et alors? (hier hoort een lichtjes verveelde gelaatsuitdrukking bij)
B:
Waarom is het verboden?
A:
Omdat het onze normen niet respecteert.
B:
Maar onze normen eisen juist sharia! Zijn onze normen dan minder belangrijk dan
die van jullie?
A:
Hier wel!
B:
Waarom?
A:
Omdat dit ons land is!
B:
Hoezo jullie land? De wereld is van iedereen! (Bedoeld is: de wereld is van de
moslims. Maar daar iedereen op de duur moslim zal worden…)
A:
Hier niet!
Is
dit het einde van het debat? Zou het moeten zijn!
Omdat een eigentijdse vredelievende Islam geen sharia nodig heeft.
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten