MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
Herinnert u zich de heisa rond ‘De Blokkendoos’? Wellicht slechts heel
vaag, want veel mediabelangstelling was er niet. Nochtans raakt het onze warme
Vlaamse maatschappij in de kern.
Het warme Vlaanderen
onder druk
De
Blokkendoos was een kleuterschooltje in Antwerpen waar een jonge Vlaamse
schooljuf valselijk beschuldigd werd van kindermisbruik door de allochtone
ouders van enkele kinderen. Ze verloor haar job en lijdt nog steeds onder het
haar aangedaan onrecht, zoals bleek uit een artikel in DS (8/09).
In
dit artikel vertelt de kinderjuf Magalie Alpaers een ontroerend verhaal over
onrecht. Maar het was meer dan een pijnlijke zaak voor de kinderjuf. De kleuterschool
diende gesloten te worden. Blijkbaar
maakten deze allochtone ouders veel meer brokken dan het onrecht dat ze een
juffrouw aandeden. Alleen, waar bleven de procedures van de overheid tegen de
allochtone ouders die volgens de kranten 'hysterisch' te werk gingen.
Is hysterie misschien een voldoende verschoningsgrond voor sommige
bevolkingsgroepen?
Veel
erger nog dan de lokale impact zijn de gevolgen voor de ganse Vlaamse
scholengemeenschap en bij uitbreiding de ‘warme’ Vlaamse samenleving waar onder
meer CD&V mee uitpakte tijdens de laatste verkiezingsperiode. Door een kinderjuf te beschuldigen van misbruik wordt
het voor elke schooljuf of schoolmeester uitkijken om kinderen eens een warme
knuffel te geven. Welke juf durft het nog aan om even ‘mama’ te zijn voor het
kleintje wanneer dat nodig blijkt. Door dergelijke onterechte beschuldigingen van
allochtonen, die de warme Vlaamse samenleving duidelijk niet genegen zijn, dreigen
wij een essentieel onderdeel van onze cultuur te verliezen. Een warme
leefwereld, dat leer je niet uit de leerboeken. Dat is een geschenk die alleen
warme mensen in verbondenheid kunnen geven door zichzelf te zijn en zich oprecht
te geven in hun opvoedende opdracht..
Daarom
is dit lokaal incident zoveel belangrijker dan een fait divers die de media
erin zien. Daarom ook is het zo onbegrijpelijk dat de traditionele media hier
niet méér aandacht aan besteedden. Ergerlijk omdat dit vooral het gevolg is van
een gebrek aan durf om allochtonen terecht te wijzen. Het gevolg van een totaal
misplaatste politiek-correcte (poco-)houding.
Nood aan
moedige redacties
In
het archief van DS online vinden we onder de zoekterm 'De Blokkendoos' 173
resultaten en vonden we zeven inhoudelijke artikels over deze zaak. Politiek
correct, heet dergelijke summiere berichtgeving.
In
werkelijkheid gaat het om een gebrek aan
moed. Zoals dat ook het geval was bij het schandaal in de Engelse
stad Rotherham. In DS, toch een toonaangevende krant, stonden (tot op
8/09) over dit schandaal waarbij meer dan duizend kinderen werden misbruikt, drie
artikels in de gedrukte krant en evenveel in DS+. In het archief leverde de
zoekterm 'Rotherham' 41 resultaten op. Daarenboven vonden we geen enkele
bijdrage die zich zonder aarzeling afzet tegen het gedrag van de allochtone
daders. Eén artikel draagt als titel "Misbruik toegedekt uit angst voor
racisme?" (28/08). Jawel, met een vraagteken, terwijl de Engelse
kranten reeds geruime tijd duidelijk maakten dat het over bijna
uitsluitend Pakistaanse daders gaat. En dat iedereen die wist wat er
gaande was verweten werd gezwegen te hebben uit schrik om voor racistisch
versleten te worden.
Zalvend voor allochtonen, slaande voor de kerk
Maar
DS kan wel kritisch zijn en ‘er vol voor gaan’. Dat hoort ook zo, maar niet op
basis van emoties en vooroordelen. Dat bewees de krant toen het ging over
kindermisbruik in de kerk. Weg was elke terughoudendheid. De zoekterm 'bisschop
Roger Vangheluwe' levert maar liefst 767 resultaten op. De zoekterm 'operatie
kelk' over het gerechtelijk onderzoek leverde 206 vermeldingen op. Het kan wel zijn
dat kindermisbruik in eigen land belangrijker is voor een redactie dan duizend
kinderen in Engeland. De krant bewijst daarmee wel dat ze selectief is in haar
verontwaardiging. In elk geval is de wanverhouding veelzeggend. In DS (maar ook
in Knack? De Morgen en op VRT) domineren (anti-klerikale) linkse invalshoeken.
Het
poco-gedrag van DS redactie is onbegrijpelijk. En laten we dat voor één
keer niet minimaliseren: hier is meer aan de hand dan de schrik om de
gemoederen op te hitsen. Het duidt op indoctrinatie wanneer een krant of
magazine zijn lezers niet of onvoldoende informeert over alle invalshoeken.
Indoctrinatie wanneer men argumenten en feiten negeert, weglacht of relativeert
wanneer ze niet stroken met het maatschappijbeeld van de eigen redactie – of ten
minste van diegenen die beslissen wat er in de krant komt of niet. Intellectuele
oneerlijkheid wanneer men de eigen overtuiging als norm neemt voor goede
journalistiek. Wat is dan nog het verschil met de zo verguisde De Standaard van
weleer? Daar kwam men minstens openlijk uit voor de gekozen invalshoek: AVV –
VVK.
Is
dat niet de verklaring waarom steeds meer waarheidszoekende lezers wat anders
willen lezen dan die voorgekauwde en voorspelbare opinies in de kranten en
weekbladen? Hun falen opent in elk geval mogelijkheden voor nieuwssites die
niet gepamperd willen worden door de overheid en wel de moed hebben om alle
meningen – ook controversiële - aan bod te laten komen. Om,
hoe durven ze, kritiek te hebben op de gezagsgetrouwe media.
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten