DE BRON

 

 

MEDIA EN POLITIEK   ANDERS GELEZEN

 

De kritiek op de media klinkt niet altijd even geloofwaardig en dat volstaat voor de traditionele media om commentaar neerbuigend af te wijzen. Wie zich waagt aan kritiek is immers per definitie een zuurpruim, azijndrinker, kortom een gefrustreerde “meneer niemand”.

Er is echter ook goed nieuws: Tom Naegels, maakt de balans op van zijn tweede jaar als ombudsman van dS en laat daarin een kritisch maar ook veelbelovend geluid horen. Eens anders lezen.

Andere mediakanalen zijn broodnodig

 

Tom Naegels maakt de balans op van zijn tweede jaar als ombudsman van De Standaard en schrijft onder meer: “Het is terecht dat mensen méér verwachten van het nieuws – vraag is dan hoeveel meer is, wie wat moet doen en hoe we dat gaan organiseren. (…) meer eigen onderzoek, meer duiding, meer Europa en meer inzicht in wat ze ‘reële conflicten’ noemen.” Deze diagnose klopt. Onder mijn lezers zijn er nog altijd heel wat die wijzen op feitelijke fouten, oppervlakkige of eenzijdige informatie, opinies in plaats van duiding.

Om dit te illustreren twee recente reacties van lezers:

Lezer Jean-Claude DC: “Als veellezer zal ik mij bij het doornemen van de Vlaamse bladen niet snel verwonderen maar ik struikelde even bij lezing van de Standaard Online over volgend artikel; http://www.standaard.be/cnt/DMF20130614_00622776

Het gaat mij hierbij niet zozeer over de inhoud, maar over de opinie van een redacteur, Maarten Goethals, die ik er meteen bijkrijg. Het artikel op zich is vrij neutraal … . Nee, ik erger mij eraan dat mij de tijd niet gegund wordt om na lezing van het artikel een eigen mening te vormen. Meteen komt een redacteur aan het woord die mij zijn mening in de strot ramt. Dat Vlamingen als dom of fout beschouwd worden door de media is al langer een regel maar dat ze nu na elk artikel nu ook nog eens de Enige Echte Politiek Correcte mening gaan brengen is voor mij teveel.” ( ter herinnering, volgens de verantwoordelijke van de opiniebladzijden van kwaliteitskrant dS is de norm voor een bijdrage dat het verstaanbaar moet zijn voor veertienjarigen)

Tweede reactie door lezer Eddy D., ditmaal op de bijdrage van Tom Naegels:

“Over het algemeen vind ik Tom Naegels best intelligent en is het moedig van dS om hem te vragen hen een spiegel voor te houden. Naegels focust hier echter op de kwantiteit van de berichten, maar verliest de kwaliteit uit het oog. Wat volgens mij de meeste mensen ergert aan de journalistiek vandaag is niet dat we niet genoeg te weet komen over veel dingen, maar wel de moraliserende ondertoon van zoveel mededelingen. Men wil voortdurend betere mensen van ons maken, de pastoor op de preekstoel is een journalist geworden.”

Terug naar Naegels’ evaluatie van twee jaar ombudsman: “Aarzelend zie je ook in ons taalgebied dat nieuwe nieuwssites, die zichzelf ‘alternatief’ noemen, de rol opnemen die eerder door week- en maandbladen werd ingevuld. Zij zoeken naar onderwerpen die de kranten laten liggen, en werken die grondig en langer uit, vaak met een persoonlijke of ideologisch gekleurde inslag. (nvdr wat dS niet doet?) In Vlaanderen heeft Apache het laatste jaar een aantal degelijke stukken gepubliceerd, in Nederland hou ik van de financiële site Follow the money. Er wordt ook veel verwacht van het Nederlandse De Correspondent, dat in september van start gaat. Precies omdat deze nieuwssites een aanvullende rol spelen, hebben ze niet de ‘handicap’ waar kranten wel mee kampen: ze hoeven geen volledigheid na te streven, ze hoeven geen ‘brede mix’ aan te bieden, ze hoeven geen eerstelijnsinfo te geven, en ze zijn klein genoeg om te kunnen experimenteren zonder dat iedereen gaat schreeuwen over ‘de democratie’ als ze eens op hun bek gaan. Het aplomb waarmee sommigen zich presenteren als de nieuwe heiland werkt velen (en mij ook) op de zenuwen, maar niettemin hebben kranten er alle baat bij dat ze slagen.”

Ondanks de laatste oprisping waaruit blijkt dat Naegels ook maar een mens is, kan ik alleen maar applaudisseren voor zijn visie waarin hij het tekort erkent en ruimte ziet voor meer  duiding en onderzoeksjournalistiek via andere media-initiatieven. Opzienbarend voor een krantenman, maar een conclusie waar veel weldenkende lezers reeds vroeger toe kwamen.

 

Dat zette sommigen ertoe aan om – zonder de aanmoediging van Naegels - deze uitdaging aan te gaan, zoals opnieuw blijkt met het nieuwe Vlaamse e-magazine, de bron.

De bron

 

De lancering van een proefversie tijdens de vakantieperiode is vooral bedoeld om dit initiatief bekend te maken bij een ruimer publiek. Dat ook “Anders Gelezen” zich hiertoe leent is normaal vermits ik mee aan de wieg sta van dit initiatief.

Mag ik meteen een oproep doen aan alle lezers om uw mening te geven over de proefversie die u kunt lezen op http://de-bron.org/. Wij beseffen dat de opdracht niet eenvoudig is maar willen samen met onze lezers uitgroeien tot een bron voor iedereen die op zoek is naar beter. Zoals Naegels aangeeft zijn er al enkele “nieuwssites” die een meerwaarde bieden en wij willen dat ook “de bron” dit niveau bereikt. Met een redactie, bestaande uit zowel ervaren journalisten als mensen met minder ervaring, maar wel allemaal Vlamingen met een groot maatschappelijk engagement en specifieke kennis. Die overtuigd zijn van de noodzaak om niet méér maar om beter te informeren. Ook uw rol, beste lezers, om als kritisch klankbord ons te begeleiden in de proeffase is belangrijk. Uw reacties zijn welkom en worden gebundeld doorgestuurd naar de kernredactie. Ik kijk er alvast naar uit!

Citaten van de week

Rik Van Cauwelaert in DT : “De PS gebruikt het rapport om aan te tonen dat het met die concurrentiehandicap wel meevalt. Bedrijven lezen in het rapport dan weer heel andere cijfers. Maar de enig bruikbare, eigenlijk verbijsterende, pagina in het rapport is die met het totaal van de loonsubsidies, jaarlijks geschonken door de belastingbetaler: 11,2 miljard euro. Dat bedrag, een vervijfvoudiging sinds 1999, komt neer op een feitelijke verlaging van de huidige loonkosten met 7 procent. Een sterkere illustratie van de chaotische werkgelegenheidspolitiek van de voorbije jaren en een duidelijker erkenning van de buitensporige loonkosten zijn niet denkbaar.” Anders gelezen, zijn deze 11,2 miljard uitzonderingsmaatregelen een uitgelezen opportuniteit de federale vakministers om hun gemeenschap en (partij) kiezerspubliek  te laten genieten van uitzonderingen. Dergelijk regime dat zich machtig waant door privileges toe te kennen bewijst meteen het gebrek aan cohesie en dat resulteert inderdaad in een chaotisch incoherent beleid. Hier een einde aan stellen, door elke gemeenschap/gewest zijn eigen beleid te laten voeren is alvast een goed argument pro een confederale aanpak.

HLN 22/07: “De Belgische staatsschuld is tijdens het eerste kwartaal van 2013 opgelopen tot 104,5 procent van het bbp. Dat heeft het Europees statistisch bureau Eurostat bekendgemaakt. Daarmee ligt de schuldgraad 4,7 procentpunt hoger dan tijdens het laatste kwartaal van 2012, toen de staatsschuld 99,8 procent van het bbp bedroeg, en 2,6 procentpunt hoger dan in het eerste kwartaal van 2012, toen het nog om 101,8 procent ging. (…)Ons land heeft bij een eerdere begrotingscontrole met de Europese Commissie afgesproken dat de schuldgraad dit jaar onder de 100 procent zou afsluiten.”

Minister Koen Geens (CD&V, over Dexia en het failliet van de stad Detroit in dS): “Maar mocht het belangrijke informatie zijn, dan twijfel ik er niet aan dat de CEO van de bank daarover zal communiceren.” Als Dexia een deel van schuld bezit, dan zal dat volgens de minister een impact hebben, maar het zal zeker niet de honderd miljoen euro zijn waarover De Tijd heeft bericht. De zakenkrant kreeg dat cijfer te horen ‘in financiële kringen.” Anders gelezen: Minister Geens geeft alvast de indruk dat hij over inside informatie beschikt wat een overtreding is van de regels voor beursgenoteerde bedrijven. Trouwens is er iemand die zou durven twijfelen aan de communicatie van DEXIA?

Journalist Samuel Hanegreefs: Brusselse gemeenten leven taalwet niet na.  “Zes op de tien personeelsleden die in 2012 door de Brusselse gemeenten werden aangeworven, waren niet voldoende tweetalig. Dat aantal ligt wel lager dan de voorgaande jaren. De cijfers staan in het jaarlijkse verslag van de Brusselse vicegouverneur. Daaruit blijkt ook dat bij de Brusselse OCMW's het probleem nog groter is. Daar spreken zowat acht van de tien vorig jaar aangeworven personeelsleden de tweede landstaal niet voldoende. Meestal gaat het om contractuele aanwervingen.” Anders gelezen, zou de zesde staatshervorming daaraan iets verbeteren? Helaas hebben de Vlaamse regeringspartijen en Groen een reuzenkans laten liggen om de financiering te koppelen aan de naleving van de taalwetten.

Pjotr