MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
Rechtvaardige fiscaliteit, het klinkt
zo vanzelfsprekend en het wordt dé verkiezingsslogan voor politieke partijen die
niets te winnen hebben bij communautaire thema’s. Helaas zullen ze ook in deze
materie botsen op de tegenstelling tussen Links en Franstalig en Rechts en
Vlaams. Waarom zou het opeens anders kunnen als ze reeds decennialang dit
probleem onopgelost voor zich uit schoven? Dan maar verder sukkelen en dit
België oplappen op de vertrouwde manier: met kleine stapjes, de koterij
herschilderen in een ander kleur zodat er toch iets te zien is. Voorbeschouwing
bij de verkiezingscampagne van 2014, Anders Gelezen.
Dubbele tegenstelling dé
uitdaging in 2014
Voor de nieuwe PS voorzitter, Paul
Magnette, is met zijn eerste partijcongres de verkiezingsstrijd begonnen. In LLB
heeft men het over een machtige machine die zich in gang trekt. Rechtvaardige
fiscaliteit klinkt uit zijn mond voorspelbaar (dS 22/04): “Maar als het gaat
over fiscaliteit en de privileges van de rijken, dan zullen we nog eens zien.
Want wij willen een belasting op de grote vermogens, een minimumbelasting voor
grote ondernemingen en een plafond op de toplonen en bonussen in alle
bedrijven.” In Knack klinkt het nogal
populistisch: "Onze burgers zijn woedend op de multinationals die banen
schrappen, op de banken, de fraudeurs, de knoeiers. Het socialisme is het kind
van de woede". Wie hier even bij stilstaat kan niet anders dan deze sloganeske
benadering kortzichtig vinden. Toch zal het dat zijn waarmee de PS kan scoren in
Wallonië. Kortetermijnpolitiek op kosten van de Vlaamse “rijken” doen het daar goed.
Voor sp.a zou deze tegenstelling een
zegen moeten zijn, ware het niet dat ze ter linker zijde door Groen en PVDA
dreigen voorbijgestoken te worden voor thema’s die ze omwille van de
machtsdeelname verwaarloosden. Zal de aangeboden Waalse kameradenkus – Magnette
wil ook het debat voeren in Vlaanderen – helpen om te bewijzen dat Vlaanderen
ook van sp.a is? Ooit kregen ze steun van Nederlandse socialisten en dat bekwam
hen alvast niet zo goed. Vande Lanotte deed met zijn uitspraak over Vlaanderen
wat hij beloofde: niet spreken over N-VA. Blijft de vraag wie sp.a kan
overtuigen met een programma dat de welvaartcreatie in Vlaanderen niet echt
vooruit helpt?
CD&V voorzitter, Wouter Beke,
stuurt Kris Peeters de baan op en laat eveneens weten dat voor hem de fiscale
hervorming belangrijker is dan een communautaire hervorming. Dat de stem van het
ACW intern zeer luid zal klinken is evident. Terwijl andersom, CD&V politici
steeds minder kunnen profiteren van haar zuilen. Het een en het ander zal geheid
zorgen voor wrevel bij de Rechtse (en Vlaamser ingestelde) verkozenen en leden.
Het is en blijft een splijtzwam die moeilijk te overbruggen valt. Komt daarbij
dat het ACV met zijn recente weigering om ook N-VA te betrekken bij haar
beleidswensen (zelfde statuut voor bedienden en arbeiders) een toenadering
tussen CD&V en N-VA niet verkleint, integendeel. Voor Open VLD wordt in
verkiezingstijd waarschijnlijk duidelijker dat ze na de verkiezingen meer steun
zullen krijgen van N-VA dan van de huidige Vlaamse coalitiepartners.
Wat geldt voor de PS in Wallonië is
ook waar voor N-VA: de twee tegenstellingen versterken mekaar en passen in
éénzelfde Vlaamse boodschap: laten we elk ons eigen beleid voeren en alleen nog
samen doen waarover we het eens zijn.
Uit de eerste koortsopstoot moeten we
vooral onthouden dat er bij de volgende verkiezingen twee mekaar versterkende tegenstellingen
voorop zullen staan in de debatten: de communautaire én de Links/Rechts
tegenstelling. In Wallonië heeft men daar geen last mee maar aan Vlaamse kant
wordt het liplezen bij CD&V en Open VLD. Kan Gwendolyn Rutten met de
verzamelde adelbrieven van Di Rupo I naar de verkiezingen stappen zonder
duidelijk te maken dat ze met de linkser (en arroganter) PS van Magnette
voortaan geen zaken wil doen en de partij haar liberale ziel na de verkiezingen
geen tweede keer zal verkopen aan de PS?
Maar het belangrijkste dat helaas (nog) niet aan bod kwam: Rechtvaardige fiscaliteit begint met efficiënt bestuur en een performante administratie.
De koterijen
oplappen
Dat het huidig beleid
moeilijk als doortastend kan bestempeld worden viel enkele journalisten en
opiniemakers op. Ten minste voor zover de redactie nog plaats over had
na de ongelooflijke aandacht voor het Boomse hoofddoekenincident.
Van Guy
Tegenbos (dS) krijgt Vande Lanotte een standbeeld. “Sinds hij minister
van Economie werd, is hij in zijn eentje en hoogstpersoonlijk het land, onze
economie en de concurrentiekracht van onze bedrijven aan het redden.” Sarcasme,
zo blijkt, waarna de ontnuchtering volgt: “Dat is waar de Belgische politici en
ook de sociale partners goed in zijn: iets wat fundamenteel fout in elkaar zit,
zo sterk bijvijlen en aanpassen dat een aantal van de negatieve effecten ervan
een tijd weggewerkt wordt. Iets dat verouderd is, afbreken en volgens een nieuw
concept herbouwen, dat lukt niet.” Zijn conclusie: “Maar toch is dat niet meer
de manier waarop de Vlaming nog bestuurd wil worden.”
Soms zijn het
partijgenoten, zoals CD&V’er Robrecht Bothuyne in dS, die het eigen beleid
(hier over de te hoge energieprijzen) onderuit halen: “Het plafonneren van die
heffingen (op elektriciteit) moet gezinnen en bedrijven extra zuurstof geven,
want niet de stroomprijzen zelf zijn te hoog, ze zijn bij ons zelfs lager dan in
de buurlanden, maar door allerhande energieheffingen is de eindprijs
uiteindelijk toch hoger dan elders. (…) Met de energieheffingen worden vandaag
niet alleen de certificaten voor zonnepanelen betaald, maar ook allerhande
andere sociale en milieuvriendelijke beleidsmaatregelen. Helaas zo besluit
Robrecht Bothuyne: “Na een beperking van de energieheffingen zal daar een andere
financiering voor gezocht moeten worden.” Vestzak, broekzak.
Rik Van Cauwelaert (DT)
heeft het over de truuk met de experten waardoor het probleem van de pensioenen
van de regeringstafel verdwijnt tijdens de verkiezingsperiode. RVC: “Een
expertengroep kreeg van vice-premier en
minister van Pensioenen Alexander De Croo de opdracht de toekomst van het
pensioensysteem uit te tekenen. Die groep moet tegen het voorjaar van 2014
oplossingen aanreiken voor het vergrijzingsvraagstuk.
Oplossingen waar, zo geeft minister De Croo grif toe, nooit echt naar werd
gezocht.” Hij besluit zijn bijdrage als volgt: “Het terugdringen van de
staatsschuld, het stutten van de sociale zekerheid, het terugschroeven van de
energiefactuur en het herstel van de concurrentiekracht, het kan allemaal geen
jaren meer wachten tot een volgende federale regering het daar eens over
geraakt. Daarover ging het gesprek van afgelopen vrijdag tussen Vlaams
minister-president Kris Peeters, die in het buitenland steevast op de Belgische
loonkosten wordt aangesproken, en federaal premier Elio Di Rupo, die kennelijk
geketend zit aan de electorale bezwaren die staan tussen economische noodzaak en
daad. Door het federale getreuzel met problemen als de vergrijzing en het
herstel van de concurrentiekracht dreigt de zesde staatshervorming achterhaald
te zijn nog voor ze door het parlement geraakt.”
Enkele
cijfers
DM:
Het tekort op
de federale begroting bedroeg eind vorig jaar 3,9 procent van het Belgische
bruto binnenlands product (bbp). Dat blijkt uit de definitieve cijfers die het
Europees statistisch bureau Eurostat. De staatsschuld kwam op 31 december 2012
uit op 99,6 procent van het bbp. Inzake schuldgraad doen enkel de probleemlanden
(Ierland, Portugal, Italië en Griekenland het slechter dan België. In euro nam de staatsschuld toe met
18,9 miljard in 2009, 13,4 in 2010, 13,7 in 2011 en met 14,8 miljard in 2012.
Deze toename werd “gerealiseerd” zonder Vlaanderen maar wel met medewerking van Brussel en
Wallonië. De schuldgraad van 99,6 % van het BNP betekent in centen, 375,4
miljard euro. In dS waren ze hooguit een artikel in de financiële rubriek waard. In de rubriek ‘binnenland’ staat het nochtans vol levensbelangrijke zaken
als daar zijn: hoofddoeken, de Leuvense ring, strooizout, fietsstraat in
Brussel, het aantal ruiters in de koninklijke escorte, enz.
Citaten van de
week
Carl Devos (UGent) (in interview dS online
over het Boomse hoofdoekenbesluit): “Ik wil er toch op wijzen dat elke partij
het moeilijk heeft met dit debat rond integratie, rond de hoofddoek, rond de
radicalisering van sommige jongeren. Die discussie over verscheidenheid kunnen
de partijen niet met hun klassieke ideologie de baas. Ook CD&V en Open VLD
hebben het hoofddoekenverbod in Boom gesteund. Ook in die partijen leeft de
discussie dus.” Anders Gelezen, is
dit de relativerende afsluiter nadat Devos uitsluitend negatieve vragen over
N-VA diende te beantwoorden. Journalist van dienst “BBD”.
Johan Vande Lanotte: “Vlaanderen is ook van
ons.” Anders Gelezen, zeker en vast
Oostende & off-shore Johan!
dS: Achter de Griekse
werkloosheidsstatistieken gaan bloedstollende verhalen schuil. De schrijver Christoforos Kasdaglis brengt ze aan de
oppervlakte.
Dimitris Ik behoor tot de generatie van
euro-werklozen. Dat is zo helder als wat: 1,5 miljoen werklozen, alleen al in
euro-Griekenland. Mijn grijnzende nationale en Europese redders zien bezuinigen
als enige oplossing. Maar wat zij verder ook verkondigen, ze kunnen me niet meer
overtuigen. Want mijn bezuinigingen betekenen dat ik niets meer te eten heb,
terwijl hun bezuinigingen gewoon een beetje minder winst inhouden dan wat hun
beloofd was door hun zakelijke adviseurs, een stelletje zogenaamd goed opgeleide
opportunisten, calvinistische slavenhandelaars. Als je met een lege maag denkt,
zie je de dingen duidelijker. Hoe het allemaal begonnen is? Ik was een
euro-lekkerbek. Ik wilde niet toegeven hoe armzalig mijn samenleving is.
Eigenlijk wilde ik het seksisme in de Griekse koffiehuizen niet erkennen, noch
het gebrek aan goed onderwijs op de Griekse scholen, noch het blinde Griekse
rechtssysteem, zelfs niet de geschiedenis van de burgeroorlog die mijn
grootouders nog hebben meegemaakt.
Het kon me allemaal
niets schelen. Waarom niet? Omdat ik het westerse model aanbad, omdat ik Europa
als een paspoort voor een Nieuwe Wereld zag. Het Oosten zag ik als ver van mijn
bed en minderwaardig. De Balkan als niets meer dan een stukje folklore.
De website ‘Dagboek van
een werkloze' vindt u op: http://imerologioanergou.gr
Jaak Peeters: “Het lijkt wel
telepathie. Op het ogenblik dat in deze blogreeks een artikel verscheen onder de
titel “een volk kan wel vergaan”, waarin onder meer werd gewezen op de
schadelijke gevolgen van het opzwellen van Brussel tot Europese hoofdstad,
verscheen in Humo II een weergave van de opvattingen van Eric Corijn over
Brussel. Deze man vindt hierin dat Brussel al langer niet meer de stad van twee
cultuurgemeenschappen is , maar een kleine wereldstad met een internationaal
georiënteerde economie. Dus moet Brussel, dat over enkele jaren 200.000 inwoners
meer zal tellen, kunnen uitbreiden en uitgroeien tot een wereldstad, die
overeenkomt met de beruchte Metropolitan Region van de zesde
staatshervorming, waaraan de christendemocraten, volkomen onbegrijpelijk
overigens, hun medewerking verlenen. In die enkele zinnen verraadt de Brusselaar
Corijn de ware bedoelingen achter die Metropolitane Regio, bevestigt hij de
Vlaamse onderschikking aan de Franstalige dominantie in Brussel en geeft hij
voedsel aan de Franstalige eis tot uitbreiding van Brussel.”
Pjotr,
25 april 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten