dS en zijn redactionele keuzes

ANDERS GELEZEN

Het is attente lezers van dS wellicht opgevallen dat er in de vakantieperiode meer Vlaamsgezinde standpunten aan bod kwamen in de kwaliteitskrant. Zou het dan toch kunnen dat in de post-Vandermeersch periode de redactionele keuzes evenwichtiger worden?

In de periode waarin Guy Tegenbos de meeste commentaren schreef – wegens het verlof van de hoofdredacteuren Sturtewagen en Verhoeven? – kon men inderdaad op de pagina’s van de rubriek Binnenland een reeks ‘genuanceerde berichten lezen waarin zelfs de nota van Di Rupo kritisch werd geanalyseerd. Dat men daarvoor de pen leende van buitenstaanders is een beetje jammer, maar het belangrijkste, een kritische stem, was heel verfrissend en week af van de redactionele lijn die voorafging aan de vakantieperiode. Ook de publicatie van het Gravensteenmanifest was een pluspunt. Helaas duren mooie liedjes niet lang en zie de redactie verviel opnieuw in haar verdeel en heers strategie ten aanzien van de Vlaamse verzuchtingen. Een frappant voorbeeld.

In dS van 8 september mocht professor emeritus Luc Huyse nog eens N-VA met de vinger wijzen als de slechte leerling die de Belgische machine ontregelt door zand te strooien in de machinerie in plaats van kruipolie; hun verrottingsstrategie. Een uitvinding van de vermaledijde collega academicus, professor Bart Maddens (KUL).
De volgende dag mocht de aangevallen professor in de opinierubriek reageren op de inzending van Huyse, waardoor woord en tegenwoord aan bod kwamen. Tot zover een evenwichtige weergave van een discussie tussen twee academische opponenten die elk een andere visie (jawel ook de bijdrage van Huyse berust op een politieke keuze en is niet neutraal) vertegenwoordigen. Toch een niet onbelangrijke bedenking: op de bijdrage van Luc Huyse kwamen meer dan 400 reacties in dS online. Blijkbaar geen scheldpartijen want dan zouden ze niet gepubliceerd zijn. Maar zie, nog dezelfde avond werden deze allemaal verwijderd. Hoezo? Een duidelijke redactionele keuze die wellicht van bovenaf werd opgelegd wegens te kritisch voor de Belgicistische invalshoek van Huyse? Het zou goed zijn mocht de ombudsman, Tom Naegels, die beweert persoonlijk te waken over de reacties online, hierover tekst en uitleg geeft in zijn volgende bijdrage.

Maar het werd vroeg donker bij de redactie en zie bij het ochtendgloren van zaterdag vond de redactie het nodig om de onvolprezen Marc Reynebeau op te voeren als scheidsrechter. Letterlijk: “MARC REYNEBEAU bekijkt het dispuut en plaatst het tegen de actualiteit.” Men zou dus verwachten dat Reynebeau de argumenten van beide heren professoren aan een kritische lezing onderwerpt, maar neen. Zijn bijdrage is de zoveelste aanval op N-VA en de separatisten. Huyse krijgt over de ganse lijn gelijk en wordt de glorierijke winnaar van dit dispuut, terwijl N-VA nog maar eens de slechterik is. Het evenwicht in de berichtgeving is doorbroken, de belgicistische strekking krijgt naar aloude gewoonte het laatste woord. Maar er is meer fout aan deze al even eenzijdige bijdrage.

Volgens Reynebeau, citaat: “valt het op dat ook de N-VA nog nooit uitlegde hoe ze dat programma concreet kan realiseren, wat ze met Brussel of de staatsschuld aanwil en hoe ze dat allemaal in onderhandelingen tot een goed eind kan brengen. Kortom, er bestaat geen draaiboek voor.” Voor de zoveelste keer wordt opnieuw Brussel (en de staatsschuld) opgevoerd als hét obstakel voor een verdere staatshervorming richting confederalisme. Want zo weet Reynebeau, confederalisme is gewoon separatisme. Het zal even slikken zijn bij CD&V en Open VLD die eveneens het confederalisme als toekomst voor België bepleiten.

Maar is Brussel wel het onoverkomelijk obstakel zoals orakel Reynebeau beweert? Eens anders gelezen:

Brussel, hoofdstad of stadstaat?

Dat onze hoofdstad in de loop der laatste decennia cultureel gekaapt werd door de Franstaligen is nog geen reden om hen ook nog eens de economische troeven van deze Brabantse stad met internationale uitstraling te laten monopoliseren via een Wallo-Brux constructie. Vermits Belgicisten Brussel als het obstakel zien voor een zelfstandig Vlaanderen, zullen ze het ongetwijfeld met mij eens zijn dat we daarom best de rollen omkeren en Brussel alvast economisch omarmen. Of zouden Luc Huyse, Marc Reynebeau, barones Mia Doornaert, en andere Bekende Belgen hier iets op tegen kunnen hebben? Omdat in het federale België Vlaanderen geen recht heeft om zijn eigen hoofdstad op de kaart te zetten? Dat ze dan toegeven dat het probleem Brussel hen enkel goed uitkomt om de Vlaamse verzuchtingen te fnuiken en helemaal niet om Vlaanderen vooruit te helpen. Dat ze meteen bekennen dat in hun politieke visie Vlaanderen geen internationale uitstraling mag hebben, want bekrompen moet blijven en het FIT (Flanders Investment & Trade) – zoals barones Doornaert ooit schreef – net goed genoeg is om varkensboeren te helpen.

Het is niet overbodig om even stil te staan bij de gedachte dat Brussel naast zijn internationale rol nog altijd de hoofdstad is van Vlaanderen en België. Waarom komt het niet in de gedachte op van de Vlaamse regering en vooral Vlaams minister-president Kris Peeters om in zijn functie van verantwoordelijke voor het beleidsdomein “Internationaal Vlaanderen’ Brussel als onze hoofdstad te promoten.


Hartje Europa, Brussel, Hoofdstad van Vlaanderen

In the heart of Europe, Brussels, Capital of Flanders

Au centre de l’Europe, Bruxelles, Capitale de la Flandre

Mittelpunkt Europa, Brüssel, Haupstadt von Flandern


Wanneer Luckas Vander Taelen (Groen!) in dS (10/09) vindt dat de Gordel achterhaald is en de expansie van Brussel onvermijdelijk, maar de veeltaligheid niet noodzakelijk een nadeel hoeft te zijn, dan zou dat inderdaad geen probleem zijn mochten de Franstalige landgenoten alvast ook Nederlands willen spreken. Want in tegenstelling tot wat hij poneert betekenen de buitenlanders geen gevaar voor het behoud van de Vlaamse eigenheid van Vlaanderen. Welke taal ze ook spreken (behalve Franstaligen die zich in een Franstalig land wanen), voor hen is het vanzelfsprekend dat de wettelijke bestuurstaal moet gerespecteerd worden. Deze mensen helpen is dan ook een kwestie van wederzijdse hoffelijkheid en welwillendheid. Helaas is van welwillendheid bij de Franstalige landgenoten geen sprake. Bizar toch dat de steedse Vlamingen deze houding normaal vinden en zich verbergen achter het zogezegd onoverkomelijke. Taalwetten breken om recht te halen?

Is Brussel werkelijk een probleem voor Vlaanderen? Niet als Brussel zou moeten kiezen tussen de hoofdstad zijn van Vlaanderen en België – wat financieel ongeveer op hetzelfde neerkomt - ofwel kiest het voor het statuut van stadstaat. Wat de francofone Brusselaars echter willen zijn de voordelen van hun hoofdstedelijke opdracht maar zonder inspraak, waardoor ze zich de facto gedragen als een stadstaat. Elke bemoeienis ervaren ze als een aanslag op hun onafhankelijkheid. Welaan dan, laat Brussel kiezen. Deze stedelingen, die zo hoog oplopen met de belangrijkheid van hun stad, zullen heel snel beseffen dat Brussel zonder hoofdstedelijke rol en zonder het Vlaamse hinterland niet levensvatbaar is.

Daarom mag Vlaanderen niet langer met zich laten sollen. Brussel is ook van de Vlamingen en moet de Vlaamse export kunnen ondersteunen met alle troeven die het als internationale stad te bieden heeft. Wie zich hiertegen verzet heeft kwade bedoelingen.

Pjotr
Anders Gelezen