Aangeschoten wild en lekken in komkommertijd

ANDERS GELEZEN

Het zijn moeilijke tijden voor politieke analisten en wetstraatjournalisten. Gelukkig zijn er ook mensen die hiervan profiteren. Eens interessant doen en lekken wat niet mag geweten worden is altijd meegenomen in tijden van nieuwsschaarste. Of eens andere belangrijke onderwerpen op de voorgrond plaatsen. Dat laatste deed DS (4/08) met een voorpagina én commentaar over die domme ING bank die zestigplussers wou beperken in hun centjes uit de muur halen. Met als titel: Senioren doen ING bakzeil halen en een conclusie op de voorpagina: De zaak zal de komende jaren wellicht de marketinghandboeken halen, als voorbeeld van hoe de markt totaal verkeerd ingeschat kan worden. Waar zit de maatschappelijke relevantie? Erger, wie aandacht had voor de bedoeling en argumentatie van ING kan zoveel misleiding enkel lezen als goedkope kritiek. De banken zijn blijkbaar aangeschoten wild en neen, ik heb geen aandelen noch enig ander belang bij ING.

Het commentaar van Guy Tegenbos werd eveneens aan deze onvoorstelbaar relevante blunder gewijd. Komkommertijd, ook voor een gewaardeerd senior wetstraatjournalist. Een sterk staaltje taalbeheersing daarenboven gezien het aantal tekens van het commentaarstukje vastligt, ook als er weinig nieuws te vertellen valt. Maar ik denk dat hij dat stukje vooral schreef om de boodschap in de laatste paragraaf te kunnen schrijven, (aan de politici): Ze werken nog altijd mee aan bedrijfsonderhandelingen die leiden tot het afdanken van mensen, enkel en alleen op grond van hun leeftijd. Ook dat is discriminatie. Discriminatie, is dát niet belangrijk? Wat dacht u van het Nederlandse meisje dat omwille van haar jeugdige leeftijd niet mag gaan zeilen en waarom stemrecht pas op 18 jaar, …? De ene jongere is net zoals een oudje de andere niet. Dan maar wetten maken op individuele maat gesneden? Overigens, is laxisme beter dan discriminatie?

Even Anders Lezen?
Zijn uitspraak deed mij terugdenken aan mijn studententijd, toen Prof Van Passel aan de KMS in zijn cursus logisch denken, ons volgende redenering voorlegde:
Wij werken in de eerste plaats om geld te verdienen. En met dat geld organiseren we dan ons leven; studeren, trouwen, kinderen opvoeden en tenslotte genieten van de oude dag. Maar het systeem zit niet logisch in mekaar. Op het moment dat we het meeste geld nodig hebben – om een eigen huis te bouwen, de kinderen te laten studeren en zelf ook een beetje te genieten van de broze gezondheid – verdienen we bijlange niet zoveel als de ouderen die géén schoolgaande kinderen meer hebben, die hoewel ze de hoogste wedde krijgen steeds minder gedreven zijn en al eens de tijd nemen voor een namiddagje tafelen. Is dat niet onlogisch? Ja, vonden we, want tenslotte waren we jong en zouden niets liever hebben dan dat onze wedde sneller zou toenemen. Dat we later minder zouden verdienen was nog zo veraf en leek toen minder belangrijk. Zou dat ook discriminatie zijn, het inkomen afstemmen op de tijdsgebonden behoeften? Logisch toch én met enkele positieve (financiële) gevolgen. Zo zouden alle pensioenen die berekend worden op de ‘laatste jaren’ dalen en toch zou het verschil tussen pensioen en de laatste wedde kleiner worden; de overgang minder brutaal. Misschien kan dS eens een beginnend journalist hierover een commentaar laten schrijven.

In dezelfde dS editie werd een artikel gewijd aan de lekken in La Libre Belgique. Over de eisen die N-VA zou gesteld hebben tijdens de onderhandelingen. N-VA betreurde het lek en dS had zijn les geleerd en ging heel omzichtig te werk. Een grote foto om de publicatieruimte te vullen en een beetje tekst, zonder verduidelijking over de al of niet gestelde eisen voor de staatshervorming. Eens Anders Lezen.

Even teruggaan naar verkiezingstijd: toen werd van diverse kanten gepleit voor een grondige staatshervorming op basis van de subsidiariteitsregel: de gewesten en gemeenschappen zouden bevoegd worden voor alles en de onderhandelingen dienden te gaan over wat we samen nog willen doen op (con)federaal niveau. Dat zei zelfs Di Rupo op de RTBF, ‘Que voulons nous encore faire ensemble?’. Het volstaat om artikel 35 van de Grondwet in te vullen. En laten we nu eindelijk eens inzien dat een dialoog over wat we nog samen willen doen de énige manier is om op voet van gelijkheid (in plaats van telkens bedelende partij te zijn) de toekomst van Vlaanderen en Wallonië gestalte te geven.

De lekken maken alvast duidelijk dat deze logica niet gevolgd werd en de klassieke onderhandelingen enkel kunnen leiden tot een ‘compromis à la belge’, of mislukken als de Vlaamse onderhandelaars eens on-Vlaams, voet bij stuk houden. Weldenkende Vlamingen zoals Jean Pierre Rondas (VRT, producer radio Klara), kwamen al tot deze conclusie: dat klassieke onderhandelingen geen zin hebben. In zijn opmerkelijke 11-juli toespraak stond onder meer de reden waarom: omdat onderhandelingen in het Belgisch denkkader enkel mogelijk zijn als de Vlamingen compromisbereid zijn terwijl de Franstaligen dat niet hoeven te zijn.
Tijd voor VERANDERING zoals N-VA in zijn verkiezingscampagne vooropstelde is dus géén inhoudsloze slogan maar absolute noodzaak wil men de (vooral Brusselse) Franstaligen doen beseffen dat hun dominante positie voorbij is. Verandering door op de eerste plaats de dialoog over de toekomst van België en Vlaanderen te voeren op een andere manier. Zo ver zijn we blijkbaar nog niet maar toch heel dichtbij? Wim Van de Velden schrijft in het commentaarstukje van DT (31/07): Bart De Wever & co zullen het land maar willen redden, als het wordt ontmanteld en Vlaanderen op eigen benen kan staan. Dat is de paradox waar Elio Di Rupo voor staat.

Zijn lekken absoluut fout?
In zijn commentaar verwijt Guy Tegenbos de ING bank dat ze te paternalistisch tewerk zijn gegaan; betutteling is onaanvaardbaar. Maar wat zijn lekken anders dan een reactie op betutteling. Hoewel lekken geen positieve bijdrage zijn, kan men evenmin ontkennen dat al dat achterafkamergedoe de geloofwaardigheid van de politieke wereld geen deugd doet. Werden we niet al te dikwijls door ondermaatse democraten belazerd? Werden we niet al te dikwijls misleid en kenden we pas de gevolgen als het te laat was; denk maar aan de al of niet uitdovende taalfaciliteiten in Vlaanderen? Gelukkig blijkt uit de lekken dat het ditmaal alsnog niet zo’n vaart loopt.

Een lek is niets meer dan een roep om transparantie, een schot voor de boeg. Het is hygiënisch en doet deugd. Of zoals een N-VA sympathisante mij schreef nadat ik haar het artikel uit LLB toestuurde: Dank je wel voor deze bijzonder hartverwarmende info. Dit maakt mijn dag meer dan goed.

Pjotr
Anders Gelezen
http://anders-nieuws-extra.blogspot.com/