Zelden zo graag een kwade brief gelezen

ANDERS GELEZEN

In de wereld zijn er voorspelbare dingen en soms wordt men verrast. Ditmaal verrast omdat meer mensen dan ik ooit had durven denken, interesse blijken te hebben voor mijn schrijfsels en Anders Nieuws. Positieve signalen over op zeer verdienstelijke wijze stukjes schrijven op blogs of een netwerk opzetten met de helft van de politieke wereld in Vlaanderen. Maar ook emotionele reacties als het eens niet zo welkom is.

Waardoor Anders Nieuws in elk geval verschillend is van de klassieke media en de politieke wereld – behalve dat het enkel de mensen wil aanzetten tot kritische lezen - is het gebrek aan lange tenen. Dus wanneer men mij een boze reactie stuurt dan hebben ook mijn lezers daar recht op. Woord en tégenwoord zolang het maar beleefd blijft. Daar kunnen ze alvast bij de kwaliteitskranten een puntje aan zuigen.

En de reacties logen er niet om. Blijkbaar heb ik de boodschap in ‘Stop de misleiding’ over de overheveling van de kinderbijslagen naar gewesten of gemeenschappen, niet klaar genoeg gebracht. Of zouden het toch lange tenen zijn die aanleiding gaven tot soms emotionele reacties?
Wat wou ik duidelijk maken:
1. dat dS géén correcte informatie verspreidde; misleiding en niet de eerste keer. Dus beste lezers, geloof niet alles wat in DS staat.
2. De tweede boodschap was voor Bart De Wever en N-VA als een schot voor de boeg bedoeld: denk maar niet dat grote toegevingen nog zullen geslikt worden.

Hoe ik dat deed? Tja, elke vogel zingt zoals hij gebekt is en vermits ik een neofiet ben in het wereldje van de bloggers en publicisten buig ik graag het hoofd voor elke kritiek.

Vanuit de VRT ontving ik een kort berichtje: Sleutel aan formules zoveel u wilt, maar behoudt de essentie: uw telkens scherper wordende analyses. Teksten dus. Ik vrees trouwens dat u inhoudelijk ook nu weer eens overschot van gelijk heeft.
Maar het was vooral vanuit het N-VA kamp dat uitgebreide en opmerkelijke reacties kwamen. Gezien de manier waarop deze geschreven werden ( er was zelfs een reactie bij van drie bladzijden) zullen de lezers wel begrijpen dat de auteurs liever niet met naam en toenaam geciteerd worden. Of wat dacht u van volgende citaten:

Ik ben elke dag verbaasd over wat ik lees. Ik sta vol verwondering en bewondering voor de journalisten, die totaal niets weten, en daar toch ronkende stukken over schrijven met allerlei toespelingen, halve beschuldigingen, insinuaties en soms nog veel erger. Dit is een uitzonderlijke gave. Je moet het maar doen. Ik weet niet eens een tiende van wat zij weten over mijn eigen partij.
Wie ben ik om deze stelling tegen te spreken?

Neem nu het begin van uw verdienstelijk stuk. U verwijst naar een uitlating in de ‘kwaliteitskrant’ De Standaard, waarin gesproken werd over een overheveling van het kindergeld naar de deelstaten. U vermoedt misleiding. Het is veel erger, het is kwaadwilligheid. DS schreef dat op 24 juli, maar dat was geleend van die andere ‘kwaliteitskrant’ De Morgen, die een nakend akkoord over de gezinstoelagen als ‘primeur’ gaf op 23 juli. Helaas, het was niet waar. In kilometers geen akkoord in zicht. Komaan zeg, DM wist heel goed dat de N-VA er feestelijk voor bedankte om een persoonsgebonden aangelegenheid aan… gewesten te geven. Maar we schrijven dat toch als waarheid. Als die N-VA’ers dat niet goedkeuren, dan zullen wij zeggen dat ze helemaal geen verantwoordelijkheid willen nemen en niet compromisbereid zijn.
Even bij stilstaan: de auteurs van de foute informatie in dS (24/07) waren Steven Samyn en Wouter Verschelden; dezelfden zullen in een latere editie schrijven dat er nog géén vooruitgang is inzake de kinderbijslag. Wie dS leest moet blijkbaar geluk hebben dat hij de juiste editie koopt. Met 50 % kans op juiste informatie, spoort ‘onverantwoord interessant’ niet gelijk met kwaliteit. Anderzijds is het welkom dat iemand – zij het ten persoonlijke titel – duidelijk maakt dat N-VA niet van plan is om toe te geven op belangrijke aspecten.

En de ‘quids’ die daarna volgen zijn schitterende speculaties, maar wel niets dan speculaties. Analyses kunnen prachtig en schitterend zijn, maar het kan geen kwaad als ze een beetje gebaseerd zijn op feiten.
Ik prijs mij alvast gelukkig dat deze speculaties ten minste emoties losmaakten.

De echte macht in dit land ligt niet bij het Bijzonder Tijdelijk Kader van de verkozen politici, niet bij de ministers, maar bij de almachtige vast benoemden aan de top van de administraties, de top van het zogenaamde middenveld (het bovenveld zou een beter woord zijn), de Nationale Bank, het Planbureau, de mediagroepen vol ex-trotskisten, de VRT-directeurs, het VBO. De banken niet meer, die zijn verkocht aan Parijs en de Kerk ook niet meer, die is ‘gepedocriminaliseerd’. Die onverkozen echte machtigen zitten er onaantastbaar tot hun pensioen. Daar heeft de N-VA nul macht, totaal niets. Niemand – ook u niet – vraagt zich af of die macht wel netjes democratisch verdeeld is.
Wie méér leest dan de moppen in Anders Nieuws en stilstaat bij de Anders Gelezen, zou eigenlijk tot de vaststelling moeten komen dat ik zeer grote vraagtekens plaats bij de onverkozen organisaties of schrijf ik echt zo onduidelijk?

Er is iets met de intellectuelen in Vlaanderen. Het volstaat dat een establishment-journalist vijf dagen na de verkiezingen schrijft dat de N-VA compromissen moet sluiten en Bart Maddens als ideoloog moet afzweren, of al die Vlaamse intellectuelen – hun slavenopvoeding indachtig – zijn ervan overtuigd dat dit ook zo zal en moet gebeuren. Wat het Sturtewagentje dan zegt, is per definitie juist.
Hij kreeg alvast géén gelijk van mij. Zie daarvoor onder meer de Anders Gelezen ‘In staat van genade’ van 20 juni.

Tenslotte was er een reactie die afsloot met een schouderklopje of ben ik te naïef?
Ik stop met deze veel te lange repliek. Ik moet echter nog één ding vertellen. Ik ben een absolute fan van uw ‘mop van de week’. Ik neem toch aan dat er in uw stuk geen ‘mop van de week’ verwerkt was. In dat geval zou ik er nogal zijn ingetuind.

Anders Gelezen
Zeldzaam zijn de - zichzelf omschrijvend als gewone burgers - lezers die zich geroepen voelen om zo uitgebreid en vol vuur te reageren op mijn overpeinzingen. Zelfs om 29 minuten na middernacht, zoals één van de e mails aangeeft. Maar laten we eerlijk zijn: de reacties zijn helemaal niet van gewone burgers maar van N-VA partijmannen/vrouwen die zich gekrenkt voelen. Neen, het is niet het partijstandpunt want dat kent blijkbaar niemand, zo er al een is. Maar hopelijk is het niet echt een gewone burger die wat uit zijn nek kletst, anders is de uitspraak dat er in kilometers geen akkoord in zicht is, niet het goede nieuws dat ik meende te mogen lezen en waardoor ik zo graag deze boze reacties lerbij nam.

Ook ik sta vol be- en verwondering voor de prestaties van de journalisten. Slaven zijn het om elke dag zoveel papier te moeten vol kleven met lettertjes; nieuws of geen nieuws. Hoe durven die politici zolang te zwijgen!

Gelukkig kwam Elio Di Rupo (30/07) met een mediashow in slecht Nederlands waarin hij een grotesk staaltje gaf van de ‘aankondigingspolitiek’ die sinds 1999 het gebrek aan federale daadkracht moet camoufleren. De kwaliteitskranten werden er euforisch bij: het zwaartepunt van de macht moet naar de deelstaten. Hiermee fietste hij netjes rond de essentiële discussie of daarmee de gewesten of de gemeenschappen bedoeld worden.

In de Franstalige kranten verwees men eveneens naar zijn uitspraken, maar de klemtoon lag wel enigszins anders : Que ressort-il de ces discussions ? "Des éléments d’un accord", dit Elio Di Rupo qui précise que tant qu’il n’y a pas d’accord sur tout, il n’y a pas d’accord du tout, selon la formule consacrée. Nous savons que le centre de gravité de la Belgique se déplacera de l’Etat fédéral vers les entités fédérées, a conclu Elio Di Rupo. Mon souhait est que cela puisse se faire en stabilisant le pays et au profit de la grande majorité des Belges. Met een evenwichtige staatshervorming die ook voor de Franstaligen goed is weten we vooral dat het niet veel pijn zal mogen doen. En de interpersoonlijke solidariteit blijft heilig, terwijl vooraanstaande Vlaamse commentatoren zoals Rik Van Cauwelaert (Knack 28/07) pleiten voor een splitsing van de sociale zekerheid, precies om deze gedeeltelijk te kunnen redden! Een 'goede nieuws show' die vooral de Vlamingen moet geruststellen?

Terug naar de N-VA reacties:
Dat ik Bart De Wever presenteerde als een Romeinse tribuun heeft wel een reden. Ik wou hiermee aangeven dat wanneer Bart in het latijn citeert, hij bewust zijn publiek indeelt in zij die wel en zij die geen latijn begrijpen, de slimme en de domme, zowat. IJdelheid? Daarom wou ik eveneens putten uit de rijke Romeinse politieke zeden en gewoonten, kwestie van begrepen te worden door een slim mens. Overigens, zo gezien is hij eerder een consul dan een tribuun. Daarenboven hoop ik dat hij géén tribuun is, want de macht van de tribuun beperkte zich tot de stad Antwerpen (dat kan nog komen). Zijn veto had geen macht over gouverneurs van provincies en zijn onschendbaarheid gold maar tot een mijl buiten de stadsmuren van Antwerpen.
Dat men met mijn spielereien moeite had bewijst dat lange tenen niet enkel in de redacties zitten. Zoals ik reeds zei: elke vogel zingt zoals hij gebekt is. Trouwens, ooit stuurde ik Bart de enige latijnse spreuk die ik ken, denk ik toch: Agis quod agis.

Mag ik bij deze, alle NIET Antwerpse gouwgenoten van Bart De Wever mijn oprechte verontschuldigingen aanbieden omdat ik hen vergat in mijn verwijzing naar de entourage van Bart.

Nu ik toch aan het denken ben, ik ga stoppen. Hebt u ook de indruk dat er steeds meer schrijvers zijn die lezers zoeken?

Om het goed te maken: A couple drove down a country road for several miles, not saying a word. An earlier discussion had led to an argument and neither of them wanted to concede their position.
As they passed a barnyard of mules, goats, and pigs, the husband asked sarcastically, "Relatives of yours?" "Yep," the wife replied , "in-laws".

Pjotr
ANDERS GELEZEN