Tussen droom en werkelijkheid

Monte Santa Maria Tiburina in Umbrië

Dit is het aardig 'Toscaans' optrekje van onze post-nationale Verhofstadt

ANDERS GELEZEN

Het was de afgelopen dagen en weken een goede tijd voor dromers. Ooit premier, Guy Verhofstadt kreeg ruimte zat in DS (12/2) om een boompje op te zetten over de Franse identiteit én (dS 24/02) om al diegenen die zijn boodschap niet begrepen van antwoord te dienen. Koen Meulenaere in Knack confronteerde hem met zijn eigen uitspraken over de Islam maar dat Mia Doornaert het eens is met Meulenaere en hem citeert – niet letterlijk natuurlijk - mag toch wel even vermeld worden. Meulenaere moet dringend zijn mening over de persoonlijke raadgever van buitenland minister en nu premier herzien. Bart De Wever zou nog komen.

Ter ondersteuning van haar eigen opinie citeert Mia Doornaert uit het boek The Breaking of Nations, (dS 1 maart), 'Vreemdelingen zijn anders opgevoed; hun gedachten zijn anders gestructureerd door de andere taal die ze spreken en de andere boeken die ze gelezen hebben; hun gewoonten zijn beïnvloed door andere scholen, andere sociale gebruiken, andere nationale helden, andere kerken, moskeeën en tempels; ze mogen soms dezelfde tv-sitcoms bekijken maar hun tv-nieuws komt nog steeds uit andere studio's en is gemaakt vanuit andere uitgangspunten; hun ideeën over rechtvaardigheid en legitimiteit kunnen heel verschillend zijn van de onze.'

Dat Doornaert het onderscheid maakt tussen eng nationalisme en het evoluerend verhaal van een natie is géén overbodige bedenking. In een adem citeert ze wijlen Romain Gary, Frans diplomaat en schrijver, die het verschil tussen beide zo samenvat: 'Le patriottisme, c'est l'amour des siens. Le nationalisme, c'est la haine des autres.' Wat ze vergeet erbij te schrijven is dat patriottisme een afgeleide is van Patrie, Vaderland en zoals ze ons al meermaals over informeerde is haar warm patriottisme gereserveerd voor België de best geslaagde Natie van Europa. Vlaams patriottisme daarentegen is per definitie eng nationalisme. Online reageerde een lezer op het begrip nationalisme: Het komt van 'natio', dat zoiets betekent als geboorte en, afgeleid, nest, thuis, het troepje vogeltjes in het nest. Zo ongeveer moeten de Latijnen het ervaren hebben. Nationalisme is niets anders dan het zorg dragen voor dat 'nest'. Daar is niets mis mee. Dat kan misbruikt worden, zoals religie kan misbruikt worden. En, inderdaad, de Marokkaan die zich tracht te integreren is méér nabij en dus Vlaming dan de Franstalige die zich afsluit van zijn omgeving. Trekt Doornaert daaruit ook besluiten m.b.t. Brussel-Halle-Vilvoorde, c.s.?

Pieter De Crem, een nogal grijze muis op defensie, heeft zich boos gemaakt (bericht AFP). Op Palma de Mallorca haalden vooral hij en zijn collega’s defensieministers uit naar Catherine Ashton, de EU minister voor het buitenlands- en veiligheidsbeleid. Terwijl de NAVO secretaris-generaal wél aanwezig was stuurde zij haar kat. Ze vond de inauguratie van de nieuwe president van Ukraïne belangrijker. Abnormaal? Toch niet want deze vergadering van de Defensieministers is een informele vergadering van een formeel niet bestaande groep. Toen André Flahaut, jawel hij had een droom, bij zijn EU collega’s aandrong om van deze groep een formele ministerraad te maken zoals deze van de ministers van Financiën, werd hij teruggefloten. Door wie? Door Louis Michel, zijn collega buitenlandminister die zijn diplomaten naar de EU hoofdsteden stuurde om hen discreet te laten weten dat dit een persoonlijk initiatief was dat niet zijn steun noch deze van de Belgische regering had. Waarvoor de federale diplomatie toch goed kan zijn.

In Knack (24 feb) staat te lezen ‘Defensie rekent zich rijk’. Ze dromen van meer dan 60 miljoen euro voor de verkoop van de overtollige kazernes. Wie enigszins vertrouwd is met deze materie weet dat Defensie nooit méér dan een aalmoes heeft gekregen voor zijn afgestane terreinen en infrastructuur. Niet voor de zelf gebouwde infrastructuur in Duitsland, toen het leger er wegging. Men was al blij dat de balans tussen kosten en inkomsten ongeveer in evenwicht was. En niet voor de vele kazernes in Brussel en elders te lande, die jarenlang verkrotten vooraleer de openbare besturen bereid waren er een aalmoes voor te geven, maar er nadien soms wel grof geld aan verdienden. Ondertussen weten wij eveneens dat het krot (taudis pour les francophones) van Bastogne handenvol geld zal kosten aan defensie om het terug bruikbaar te maken. Het historisch verleden en patriottisme van de franstaligen reikt blijkbaar niet tot aan de eigen beurs.

Dat een klein grijs mannetje, dat ooit de maat kwam nemen van de Zestien, zo desastreus zou zijn voor de cerebrale activiteit van een groot Europeaan, danken we dS, een onverantwoord interessante krant.

Pjotr
ANDERS GELEZEN verschijnt elke maandag/dinsdag