Over witte ridders, macht en werkloosheid

ANDERS GELEZEN

Het zijn moeilijke tijden voor de geschreven pers en de concurrentie is moordend. De gewezen marketeer van het jaar en hoofdredacteur van De Standaard opende zoals het een witte ridder past de vijandelijkheden vanop zijn strijdvaardig ros. Met een oude kruisboog (gevonden in de archiefkamer van AVV-VVK) schoot hij een giftige pijl af op het weekblad Knack wegens totaal ongepaste journalistiek. Een roddelblaadje, dat is Knack! De zowel letterlijk als figuurlijk in zijn wiek geschoten direkteur van Knack, trok de pijl uit zijn … jawel, spurtte naar de Gossetlaan waar hij een stinkbom pal in het kantoor van de marketeer dropte, met eraan vastgebonden een briefje: ‘dat hij van een marketeer zonder ruggengraat die een journalist ontslaat op verzoek van een politicus, geen lessen te krijgen had. Omhooggevallen ventje!'

Die van Het Laatste Nieuws, veroordeeld wegens ‘slechte journalistiek’ in een dopingonderzoek weten sinds Allerzielen 2009 dank zij de witte ridder dat ze stielbedervers zijn. Schrijfverbod voor een gans jaar is het minste wat ze moesten krijgen. Zo schrijft hij in een vernietigend commentaar (DS 2/11), even citeren: “Het vonnis leest als wat een ‘beknopte handleiding tot slechte journalistiek' zou kunnen zijn: ‘onvoldoende betrouwbare bronnen', ‘beschuldigingen niet onderbouwen', ‘getuigen verkeerd citeren', ‘wat neerkomt op valsheid', ‘citaten uit hun context trekken', ‘van verschillende anekdotes één nieuw verhaal maken', ‘teksten verdraaien', ‘recht op wederwoord onvoldoende respecteren'... Kortom, ‘de rechtbank meent dat een dergelijke werkwijze volstrekt onaanvaardbaar is en allerminst getuigt van een correcte journalistiek”.
Om te eindigen met: “Ik ben wél tevreden omdat er recht is geschied. (.) Het vertrouwen van de bevolking in ons, de media, sluimert op een absoluut dieptepunt. Dat hebben wij, journalisten, in de eerste plaats aan onszelf te wijten. Als wij, de journalisten die zo graag andere beroepsgroepen kapittelen, niet harder en kritischer worden voor ons eigen werk én voor dat van onze collega's, moeten de rechters dat doen.”

Wanneer Van Cauwelaert een doekje open doet over senator Patrick Van Krunkelsven (Open VLD) is het kot te klein. Het debat op Canvas loopt uit de hand van Phara. Het eindigt in de coulissen bijna op wat Van Cauwelaert zonet had beweerd. Gelukkig was hij een maatje te groot om als weerloze boksbal dienst te doen.

Op 4 november lezen we in Knack dat een leraar Nederlands zijn werk verliest wegens te kritisch over de gevangenistoestanden. Volgens de grote baas van het gevangeniswezen, direkteur-generaal Meurisse, gaat het om een staatsgevaarlijk man. Het derde geval van broodroof na dat van Nabil Sayadi en Patricia Vinck (vermeende terroristen zonder enig bewijs gebroodroofd gedurende jaren) en de vrouw van Nordine Taouil (kinderopvang gesloten door Kind en Gezin).
Als dat de manier is waarop de federale regering de werkloosheid wil aanpakken, hebben we zelfs geen economische crisis meer nodig. Al wie nog nadenkt op straat zetten, want, zo blijkt uit hiervoor én hierna: in het gevang is geen plaats meer.

Er zijn ook bekwame ministers die wél zorgen voor meer (nacht)werk. Neem nu mevrouw de vice-premier Laurette Onkelinckx, zopas verkozen door Trends als de ‘machtigste vrouw van Vlaanderen’. De kwaliteitskranten zijn er als de kippen bij om dit heuglijk nieuws kond te doen. Toch raar dat ze niets schrijven over wat reeds een week geweten is maar slechts door ‘ietwat minder correcte’ redacties wordt gepubliceerd: dat haar 17-jarige dochter op heterdaad betrapt zijnde voor het dealen van cocaïne samen met haar vriendje, na verhoor de rest van de nacht rustig thuis mag blijven om ‘uit te slapen’. Misschien moeten we de radeloze minister van justitie, Stefaan De Clercq eens vragen of er hier geen sprake is van machtsmisbruik door een achtbare collega van de federale regering en machtigste vrouw van Vlaanderen. Want, stelt u voor dat er getelefoneerd werd ... hallo Stéphane?

Een mail die op 5 november in mijn e bus valt beschrijft het incident zo, citaat: « Les faits se passent rue Gretry, jeudi 22 octobre dernier à 2h45 du matin. La fille de Laurette Onkelinx, Sara [qu'elle a eu avec son premier mari Abbès Guenned], âgée de 17 ans, a été arrêtée par la police en compagnie de son "fiancé" Jhimmy M., dealer bien connu des services de police. (.)Ce dealer, sans emploi, se déplace en Mercedes classe C 220 CDI de location depuis 23h30 avec la fille Onkelinx [qui est mineure] pour fournir ses différents contacts. Il a 2 GSM sur lui ainsi que 11 "pacsons" de cocaïne, des morceaux de résine de cannabis, des pacsons d'herbe. (.)
Cette malheureuse gamine, mineure d'âge, est abandonnée à son sort et ses parents, si prompts à donner des leçons, ne semblent rien faire pour l'aider à sortir du trou. On comprend mieux pourquoi sa mère, ministre de la Santé, veut permettre le drogue en libre distribution pour en contrôler, soi-disant, la qualité : cela sent le vécu ! (.)
La presse subsidiée nous a parlé de BHV et des rebelles du MR en veux-tu, en voilà. Mais d'un grave problème d'une mère ministre qui n'assume pas sa tâche de parent, cela sort du "politiquement correct": c'est relégué en page 14 dans les faits divers dans un petit articulet. (.) Signalons enfin, que par respect pour sa vie privée et puisqu'il s'agit d'une mineure, nous ne publions pas la copie du P.V. in extenso. »

Ik kan mij bij dit alles voorstellen dat de Witte Ridder rood ziet van koleire. Gaat dat hier nooit stoppen! Binnenkort heb ik meer kopij die niet mag gepubliceerd worden dan nieuws dat wel in de krant mag. Dat is oneerlijke concurrentie en die vrijgevochten rekel van de raketstraat mag weer eens scoren.

Ondertussen schrijf ik met rustige vastheid verder en voegde aan mijn epistel volgende paragraaf toe: “Dat hij beaamt dat ‘Het vonnis leest als wat een beknopte handleiding tot slechte journalistiek is', siert hem. Meer zelfs, het verdient respect én navolging. Daarom vonden we dat ook De Standaard aan deze normen mag getoetst worden."

Wat er verder nog geschreven staat … is een nieuwjaarsgeschenk voor de lezers van een kwaliteitskrant. Met dank aan de Witte Ridder en redder van de kwaliteitsjournalistiek voor de bereidwillige medewerking.


Pjotr
Anders gelezen