De tweede lezing van de stembusgang

ANDERS GELEZEN & GESCHREVEN

deel 1

Beste Lezers,

De media krijgen heel veel informatie aangereikt en beslissen zelf wat en hoe ze deze informatie brengen. Dat is niet eenvoudig. Met deze bijdrage van ANDERS GELEZEN, wil ik u een voorbeeld geven van hoe Anders men dezelfde feitelijke informatie kan lezen en schrijven.

In deze bijdrage worden dezelfde thema’s behandeld die in DS van 8 okt stonden onder dezelfde titel (blz 4 & 5) maar dan Anders gelezen en herschreven. Aan géén enkele van de feitelijke gegevens werd iets gewijzigd. Alleen, wat gecamoufleerd was werd uitvergroot en andersom werd sommige informatie gerelativeerd.

In de linkse kolom leest u hoe DS “De tweede lezing van de stembusgang” bracht en in de rechtse kolom de versie 'Anders geschreven'. De overeenkomstige passages in beide teksten kregen ook dezelfde achtergrondkleur.

Dit artikel is verstuurd naar de abonnenten van de nieuwsbrief; wie interesse heeft kan deze bijdrage aanvragen via mail aan andersnieuws@gmail.com

Om even bij stil te staan,

deel 2

De schaamte voorbij

Er gebeuren zoveel dingen in de achterkamertjes van de macht die het daglicht niet mogen zien. Het is zelden dat explosieve zaken aan het licht komen, zoals recent de mails van partijvoorzitter Caroline Gennez (sp.a). Het is verbijsterend dat sommigen het ongehoord vinden dat iemand deze informatie (e mails – zie DS 8/10) publiek heeft gemaakt – de boodschapper is fout! Dat klinkt zo (DS 10/10): 'Dit is geen akkefietje, ik til er heel zwaar aan. Het is wansmakelijk dat mensen die hier komen vergaderen, god weet wat van een bureau meegraaien en aan de pers doorspelen. Dit is een open huis en iedereen voelt zich nu bekeken’. Wanneer ik dergelijke reactie lees, dan denk ik dat ‘ze’ het niet begrepen hebben en de enige conclusie zal zijn dat men zich nog meer en nog beter gaat verbergen achter gesloten deuren. Een open huis? Komaan zeg, hoe hypocriet kan men wel zijn!

Maar het is de schaamte voorbij als we verder lezen, ik citeer: 'Ik heb die mails niet geschreven, ik heb Barteld Schutyser niet om advies gevraagd. Barteld blijft een vriend, maar ik denk niet dat hij nog mails zal sturen.' Hoe klein kan men zijn om de schuld te leggen bij “een vriend” die haar bijstaat sinds ze partijvoorzitter is. De raadgever in moeilijke tijden. Overigens, in de krant werd slechts de eerste van 4 blz getoond en kan men zich dus afvragen wat voor fraais er nog stond op de volgende blz (die zo gefotografeerd werden dat men duidelijk kan zien dat er nog pagina’s zijn).

Erger wordt moeilijk, maar is het ongewoon, uitzonderlijk? Dat denk ik niet. Na al de schandalen die ondanks alle voorzorgen toch aan het licht komen kan men slechts vermoeden dat dit de gangbare methode geworden is in alle politieke partijen (maar hopelijk niet altijd op dezelfde cynische manier).

Zal de roep naar meer transparantie gehoord worden? Herman Van Rompuy schrijft hierover in zijn boekje ‘Op zoek naar wijsheid’ (mei 2007): ‘Transparantie is een modewoord. Telkens als er een nieuw woord opduikt, wil dat zeggen dat er een tekort wordt vastgesteld, waaraan men wil verhelpen. Transparantie wil meestal hetzelfde zeggen als waarheid: de dingen voorstellen zoals ze zijn. Er is gelukkig een tegenbeweging tegenover misleidende reklame of tegen belangenvermenging en corruptie’.

Beste Herman, ik vrees dat jouw zoektocht naar wijsheid het zal moeten afleggen tegen het cynisme van de macht waar ook menig christelijk (machts)politicus niet om maalt. Noemt u hen niet de realo’s?

Pjotr
Anders gelezen