MEDIA EN POLITIEK - ANDERS GELEZEN
De Belgische
paringsdans
Op zaterdag mochten we de paringsdans bewonderen die
CD&V-voorzitter Wouter Beke en PR-voorzitter Charles Michel opvoerden in DS
(18/01). In zijn commentaar bestempelt Karel Verhoeven deze dans terecht als
een ‘bijzonder spektakel’. Nieuw dat twee verschillende politieke families over
de taalgrens heen zich aan elkaar klinken vooraleer de kiezer gekozen heeft.
De reden voor deze premature liefdesverklaring is uiteraard
de N-VA-mantra dat een PS regering (waartoe zij momenteel ook behoren) slecht
is voor Vlaanderen. Met hun alternatief stellen zij voor om een federale
regering te vormen zonder N-VA en PS, want zo beweren ze unisono: ‘N-VA en PS
blokkeren enkel onze toekomst’. Nochtans is de argumentatie van beide
voorzitters niet gelijklopend.
Charles Michel kon het de dag erop in ‘De Zevende Dag’ niet
over zijn lippen krijgen om te aanvaarden dat N-VA een gelijklopend liberaal
programma heeft. Zijn afwijzing berust enkel op het separatisme waarvan hij
N-VA beschuldigt.
Voor Michel en álle Waalse partijen is N-VA wel terecht de
vijand nummer een. Want alleen N-VA (en VB) wil hun dominant beleid doorbreken.
Confederalisme is voor de Franstaligen des duivels, want zo worden de grendels
doorbroken. N-VA durft politieke solidariteit eisen zonder bijkomende
financiële solidariteit. Terwijl de traditionele partijen het gebrek aan
politieke solidariteit afkochten en dat duidelijk willen blijven doen.
Wouter Beke zou als voorzitter van een door de zuilen (ACV, CM,
…) gedomineerde partij meer problemen moeten met het liberale programma van de
MR. Dan zijn er met de socialisten betere zaakjes te doen. De boodschap van
Beke kan men dus lezen als een recuperatie van de N-VA-mantra: wij zijn ook
tegen de PS.
In tegenstelling tot de MR maakt het CD&V electoraat van
Kris Peeters, zich heel wat minder zorgen over het communautair programma van
N-VA. Integendeel, een nieuw kartel met N-VA zou volgens Stefaan Declerck (en
nog anderen) welkom zijn. Maar dat is het andere CD&V dat evenmin
sociaal-economisch spoort met de ACW-vleugel.
Dit onderscheid inzake motivatie, brengt ons bij het ware
doel van deze paringdans: de wederzijdse politiek solidariteit om verder samen
de Belgische macht te delen. Alleen is er nog dat akkefietje: de verkiezingen
op 25 mei eerstkomend.
Zouden Beke en Michel echt denken dat een parlementaire
meerderheid kan gevormd worden zonder de N-VA (die waarschijnlijk de grootste
partij wordt van België) en zonder de PS? Vanzelfsprekend weten ze wel beter.
Maar deze poging tot het ‘verbelgischen’ van de kiesstrijd dient daar niet
voor, het moet vooral de aandacht afleiden van het ware probleem, namelijk dat
de Vlaamse partijen in Di Rupo I zich door hun deelname afhankelijk hebben
gemaakt van de Franstalige steun. Het moet verdoezelen dat na de verkiezingen deze
partijen, desnoods versterkt met Groen, absoluut geen probleem zullen hebben om
een federale regering te vormen met de PS, maar wel met de N-VA. Alleen Di Rupo
zal de PS moeten offeren. Maar ook dat zal geen obstakel zijn voor de nieuwe
voorzitter, Paul Magnette.
Deze paringdans kreeg zelfs een leuk vervolg tijdens de daaropvolgende
zondagse ‘Zevende Dag’. Het interview diende duidelijk om Open VLD te paaien. Ze
moeten aan de Melsensstraat 34 heel ongelukkig geweest zijn met deze paringsdans.
Daarom ook dat hij tijdens het interview (net zoals Open VLD) verklaarde het
nationalisme te haten. Lenniks’ ere
burgemeester Willy De Waele, nog altijd Open VLD’er, doorprikte deze electorale
grootspraak in een
brief die meteen ook komaf maakt met het Franstalig nationalisme dat heel
wat imperialistischer en nefaster is voor de communautaire vrede. Aanbevolen
lectuur voor moedige niet-Flaminganten.
Beke liet nadien optekenen dat CD&V "nog altijd een
federale regering met een meerderheid aan Vlaamse kant wil, maar daarvoor ligt
de bal in het kamp van de N-VA." Hiermee
aangevend dat het in elk geval niet de schuld zal zijn van CD&V mochten ze
toch in een federale regering met een Vlaamse
minderheid stappen. En eigenlijk heeft hij gelijk, want zelfs met een
Vlaamse meerderheid blijft het in het federale België een geblokkeerde meerderheid die zonder
confederalisme blijft afhangen van de welwillendheid van de Franstaligen.
Vlaamse verdeeldheid
Terwijl er een Belgisch ‘Union fait la Force’ in de maak is,
slagen de V-partijen er niet in om zich samen in te zetten voor een zelfstandiger
Vlaanderen. We zijn toch zo sterk in het mekaar bekampen alhoewel iedereen weet
dat dit nefast is voor het algemeen belang.
Dat de huidige zetelverdeling volgens de methode D’Hont
nadelig is voor de Vlaamse partijen is bekend. Even terzijde, binnenkort mag u een onderbouwd alternatief
voorstel verwachten. Ondertussen is het wel duidelijk dat wie de Belgische
grendels wil doorbreken ten minste één keer zal moeten kiezen voor het algemeen
Vlaams belang in plaats van het partijbelang.
Stel nu even dat LDD en VB enkel zouden opkomen voor de
Vlaamse en Europese verkiezingen en ze hun kiezers aanbevelen om voor N-VA te
stemmen op de federale kieslijst. Mits een winst voor N-VA kan het resulteren
in een Vlaamsgezinde parlementaire meerderheid. Dat blijkt alvast uit de
verkiezingsresultaten van 2010. Beseffen de Vlaamsgezinde organisaties wel
voldoende hoeveel macht dergelijk resultaat zou opleveren? Maar ook hoeveel
Vlaanderen verliest door het gebrek aan eendracht?
Waar blijft de steun van de Vlaamsgezinde bewegingen? Oh ja,
er is een simpele antwoord: omdat het niet realistisch is. Welnu, precies
daardoor blijft elke autonomie eveneens utopisch.
Hopelijk zullen de Vlaamsgezinde kiezers in mei 2014 zelf inzien dat ze
beter kunnen dan deze verdeeldheid steunen in het stemhokje. Dat zou de
uitdaging moeten zijn voor alle Vlaamsgezinde krachten.
Citaten
Knack persbericht
van het Belgisch (!) artsensyndicaat (genoteerd door Louis Ide N-VA)
over Onkelinx die weigert meer geld te geven aan het Vlaamse Rode Kruis voor
stamceldonatie : “De financiering door het RIZIV hield tot op vandaag geen
rekening met dat ongelijkmatige aanbod, zodat vandaag 100% van de Franstalige
getypeerde en geregistreerde kandidaten worden gefinancierd tegenover slechts
21,7% van de Vlaamse kandidaten. De BVAS heeft aan het Verzekeringscomité
voorgesteld om in de nieuwe overeenkomst rekening te houden met deze realiteit
bij de verdeling van de financiële middelen. De BVAS vraagt om niet opnieuw een
verdeling door te voeren op basis van een maximum van 5.000 typeringen en
registraties voor de Service Francophone du Sang enerzijds, en van een maximum
van 5.000 voor het Vlaamse Rode Kruis anderzijds. Solidariteit kent namelijk
geen taal- of andere politieke grenzen”.
Onderzoeker Stefan
Somers in een Vrije Tribune in Knack (20/01): “Hij spreekt zich uit
tegen het confederalisme want slechts de voorpoort voor onafhankelikjkheid en
stelt het Zwitsers federalisme als alternatief voor. “En in België kunnen we op
communautair vlak twee bestemmingen kiezen: een onafhankelijk Vlaanderen als
een soort Denemarken aan de Noordzee of een sterk gedecentraliseerd federaal
België als een Zwitserland in de polders”. Anders
gelezen, Somers kent blijkbaar onvoldoende het Zwitsers federalisme. Daar
beslissen de kantons zelf wat ze federaal willen samen doen en niet het
federale niveau zoals in België. Met andere woorden het confederale model zoals
vroeger al voorgesteld door CD&V, Open VLD en nu door N-VA verschilt
nauwelijks van het Zwitsers federale model. Blijkbaar is hij zonder te weten een
partizaan van Bart De Wever.
Willy De Waele ere-burgemeester van Lennik in
een open brief aan Charles Michel: “Als overtuigd nationalist heeft u er
voor gezorgd dat in het gerechtelijk arrondissement Brussel enkel nog
Franstalige procureurs en Franstalige arbeidsauditeurs kunnen benoemd worden.
Als overtuigd nationalist heeft u er voor gezorgd dat de Franstaligen die in
Vlaams-Brabant vrij hun woonplaats kozen, kunnen rekenen op Franstalige
rechtsbedeling; dit komt vrij dicht in de buurt van etnisch nationalisme. Als
overtuigd nationalist heeft u er voor gezorgd dat het Waalse gewest gedurende
10 jaar aanspraak maakt op een jaarlijkse dotatie van 300 miljoen € bovenop de
royale bestaande financiële Vlaamse transfers. Als overtuigd nationalist heeft
u er voor gezorgd dat het Brusselse gewest jaarlijks een geïndexeerde en
recurrente toelage ten bedrage van 461 miljoen € zal krijgen zonder enig
tegenprestatie die naam waardig. Als overtuigd nationalist heeft u er voor
gezorgd dat de taal- en kiesvoorrechten van de Franstaligen in Vlaams-Brabant
in de Grondwet werden verankerd”. Anders
gelezen, het verguisde Vlaams-nationalisme is duidelijk veel vredelievender dan
het Waals-Brussels nationalisme. Of wreken ze zich op Vlaanderen wegens de teloorgang van de Francofonie wereldwijd?
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten