Beslissen de media wat aanvaardbaar is?

ANDERS GELEZEN

In een kritische periode mag al eens een A.G. méér in de bus vallen. Alvast stof genoeg nu dS woensdag (11/10) aandacht besteedde aan de kinderbijslag; sommige journalisten lezen blijkbaar ook A.G. De manier waarop de redactie dit communautair geladen onderwerp bracht kan gelden als een schoolvoorbeeld van beïnvloeding door een speler die géén kleur bekent maar wél, bewust of onbewust, kant kiest.

Op de voorpagina heet het dat de kinderbijslag de Vlaamse partijen verdeeld.

De essentiële en enige vraag gaat over de politieke keuze tussen twee oplossingen. Dat is de bevoegdheid en verantwoordelijkheid van de politici aan de onderhandelingstafel, maar blijkbaar heeft de redactie van dS al een keuze gemaakt. Eens Anders lezen.

De Vlaamse verdeeldheid klinkt niet goed. Meteen worden de voorstanders voor een overdracht naar de gemeenschappen, N-VA en CD&V uitgespeeld tegen de voorstanders van een regionalisering via de gewesten, SP.A en Groen! Feitelijk is zelfs dat verkeerd, want SP.A en Groen! willen helemaal geen splitsing. En als er een moet komen dan kiezen ze voor de Franstalige kant hoewel ook in deze oplossing er verschillen in de kinderbijslag kunnen ontstaan; bij voorbeeld tussen de Vlamingen in Brussel en zij die in buurgemeente Sint-Genesius-Rode wonen. De beste manier om jonge Vlaamse gezinnen aan te porren om hun identiteit overboord te gooien of – wat nog erger is - Brussel te verlaten en zo Brussel cadeau te doen aan de Brusselse Francofonie. Ik kan mij inbeelden dat de overtuigde Vlaamse Brusselaars zoals Sven Gatz, Douglas De Coninck (DM journalist) en Mia Doornaert (ex-dS journaliste) warm worden bij de gedachte dat ze niet langer van die bekrompen Vlamingen zullen afhangen voor hun persoonsgebonden behoeften. Weten rode Caroline en groene Wouter dat in het Franstalig onderwijs, het Nederlands géén verplichte tweede taal is, wegens niet belangrijk genoeg. Iets gehoord van Frank Vandenbroucke? Nochtans is hij de drijvende kracht achter deze keuze. Waarom juist hij, de enige socialist waarvan gezegd werd dat hij een Vlaamse reflex had? Wellicht moeten we het niet ver zoeken en ons gewoon herinneren dat de PS hem destijds uit de federale regering bonjourde en dat wil kandidaat-minister Vandenbroucke geen tweede keer riskeren.

En de speler dS zal u zich afvragen? Wel wat dacht u van volgende titel op de voorpagina van dS die al even correct én veelzeggend zou zijn:

Kinderbijslag: SP.A en Groen! kiezen kant van de Franstaligen!

Ter afsluiting van het voorpaginanieuws lezen we: Aan Franstalige zijde wordt dit dossier stilaan het symbool voor de 'hardleersheid' van de N-VA. Bij heel wat onderhandelaars zoemt almaar meer de vraag 'Wil De Wever wel een akkoord?' Waarmee de redactie bewijst dat ook zij enkel compromisbereidheid verwacht van Bart De Wever en N-VA. Ze hadden voor hetzelfde geld kunnen schrijven dat bij heel wat onderhandelaars almaar meer de vraag zoemt ‘Willen de Franstaligen wel een akkoord’? Ze zouden al even dicht bij de waarheid zitten, maar helaas net zoals de titel klinkt dit al te Vlaams in de oren van een redactie die wellicht niet beseft dat ze kant kiezen. Verdeel en heers is altijd het motto geweest van behoudsgezinden (Belgischgezinde federalisten) die niets liever willen dan dat ook in dit dossier alles bij het oude blijft. Het zou getuigen van eerlijkheid mocht de krant hiervoor ook uitkomen.

Even verder bladeren en zie op blz 4 en 5 heet het dat de kinderbijslag een symbooldossier is. En, beste lezers, zoals we als weldenkende Vlamingen horen te weten zijn symbolen niet belangrijk. Denk maar aan die Vlaamse vlaggen, geel-zwarte signalisatiepalen en andere toeters en bellen. Géén kant gekozen? Beste Bart De Wever, maak er geen staatszaak van, geef toe aan de Franstaligen op dit punt want ten slotte is het toch maar een symbool. Er staat zelfs een drankje plus borrelhapje te wachten als N-VA toegeeft (dixit een ‘groene bron’): Als de N-VA hierin toegeeft, zullen de Franstaligen tot veel meer toegevingen bereid zijn', zegt een groene bron. Opnieuw pure beïnvloeding, want wanneer het mislukt zijn de slechte onderhandelaars meteen gekend: die hardleerse flaminganten die durven hun woord houden. Dat Groen! geen woord heeft, tot daar aan toe, maar verstandige mensen zwijgen dan. En de krant zou wat inkt kunnen uitsparen.

Er is gelukkig één kaderartikel op blz 5, waar dS zijn opdracht naar behoren vervult: namelijk de lezers inhoudelijke informatie geven over het verschil tussen de overdracht naar de gewesten of de gemeenschappen. Aan de hand van een duidelijk voorbeeld; voorwaar zelfs pedagogisch verantwoord! Proficiat aan de auteur ‘lob’ wie dat ook mag zijn; Peter De Lobel?
Wat blijkt eindelijk - na het ontbreken van inhoudelijke informatie en foute interpretaties de afgelopen weken: dat de beide oplossing naar gewesten of gemeenschappen geen schoonheidsprijs verdienen maar wel doenbaar zijn.

Wat hebben we anders kunnen lezen? dat de argumenten van SP.A (Vandenbroucke) vooral thuis horen in een partijpolitieke en persoonlijke agenda en dat Pieters, N-VA, aan de Vlamingen in Brussel dezelfde kinderbijslag wil geven als aan alle andere Vlamingen. Goed om weten wie daartegen is. Maar vooral goed dat het nu eindelijk uitgeklaard is. Met dank aan dS.

Pjotr
ANDERS GELEZEN