Brief aan Servais Verherstraeten

ANDERS GELEZEN

Waarde CD&V’er,

U kreeg de opdracht van uw partij om het slechte verkiezingsresultaat van 13 juni laatstleden te evalueren en de nodige lessen te trekken voor de toekomst van CD&V. Helaas blijkt uit recente verklaringen van belangrijke partijgenoten dat dit niet enkel een moeilijke oefening wordt maar een overbodige of zelfs ongewenste.

Ik citeer enkele kopstukken die hetzij vooruitlopen hetzij het voorbije resultaat afdoen als een onvermijdelijk en voorbijgaand incident. Het laatste is alvast de mening van JL Dehaene die op de radio verkondigde dat al wie via onderhandelingen communautaire resultaten boekt een prijs hiervoor moet betalen, dus ook De Wever. Volgens hem een onvermijdelijk en voorbijgaand fenomeen waar men zich best niet al te druk over maakt.
In dS (28/06) zegt interim voorzitter Wouter Beke ‘dat hij bij de onderhandelingen zijn vel duur zal verkopen. Winnaars moeten leren toegeven, verliezers moeten kunnen opeisen.’ Typisch Belgisch, een minderheid die de meerderheid afblokt. Blijkbaar heeft hij de les al geleerd en is het slechte resultaat het gevolg van de voorbij drie jaar federaal immobilisme.

Ziedaar, beste Servais, de conclusie van uw rapport, weze het dan ‘avant la lettre’: Het communautaire is voorbijgaand en dus niet belangrijk en een eigen socio-economische profilering volstaat om CD&V terug op de sporen te krijgen.

Mocht u de moed hebben om toch verder te durven kijken, zou ik willen voorstellen om even http://anders-nieuws-extra.blogspot.com/ aan te klikken en de bijdrage over ‘Vlaamse christendemocraten’ (24/06) te lezen. Daarin wordt een verband gelegd tussen de communautaire ‘verwezenlijkingen’ en de electorale afgang van CD&V. Om deze analyse concreet te maken wil ik u de trend over een langere periode in herinnering brengen: namelijk de resultaten van CVP/CD&V voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers sinds 1978.
1978: 26 %
1981: 19 % (na Voeren)
1985: 22 %
1987: 19 %
1991: 17 % (na de val van de regering door de communautaire crisis omtrent de wapenexportlicenties waarbij de Franstaligen de regering lieten vallen omdat ze geen gelijk kregen en na de verkiezingen deze materie zonder verwijl werd geregionaliseerd!; na de verkiezingen volgden de St Michielsakkoorden 1992/93)
1995: 16 %
1999: 14 %
2003: 13 %
2007: 18 % (incl N-VA); max 13 % zonder N-VA
2010: < 11 %

Eén duidelijke vaststelling: sinds 1978 gaat de CVP en vervolgens CD&V gestaag achteruit, met uitzondering van één verkiezing. De winst in 2007 kwam er door het Vlaams kartel met N-VA en een gemeenschappelijke campagne waarin Leterme en De Wever zich communautair profileerden. Het slechte resultaat van 2010 is dus géén uitzonderlijk en onverwacht resultaat, maar de doortrekking van een trend sinds het begin van de institutionele hervormingen. Het is duidelijk dat de communautaire problemen een grote rol hebben gespeeld in de electorale achteruitgang van CVP/CD&V. Hiervoor zijn er veel verklaringen te bedenken maar één ervan ligt voor de hand en wordt bevestigd door de resultaten van N-VA - die programmatorisch slechts een Vlaamse doorslag is van het CD programma: dat die onderhandelde politieke compromissen nooit gedragen werden door het brede Vlaams electoraat en al evenmin door de leden van CVP/CD&V. Was het niet JL Dehaene die zei dat elk compromis de kiemen van een volgend rondje communautair boksen in zich hield? Omdat hij wist dat Vlaanderen telkens een (te hoge) prijs betaalde (vooral zijn democratische rechten verkwanselde) en deze louter politieke compromissen slechts met moeite konden verkocht worden aan een slinkend (al te trouw en kritiekloos) deel van de CD&V leden. Men rekende op de vergeetachtigheid van de kiezers om de politiek van het haalbare te verzoenen met de wil van de groeiende groep Vlamingen die almaar minder bereid was om de communautaire vrede en goed bestuur af te kopen.

Is het niet logisch dat de Belgischgezinde vleugel afkalft naarmate België door de staatshervormingen minder belangrijk wordt voor het dagelijks leven van de mensen? Zou deze logica niet een deel van uw conclusie moeten zijn? Dat men België niet noodzakelijk moet opblazen maar wel bekijken vanuit een Vlaamse invalshoek, zoals de Franstalige partijen al sinds de eerste hervormingen doen en daarvoor door een stabiel en veel minder versnipperd kiezerspubliek worden beloond. Door de bewuste onduidelijkheid of CD&V nu Vlaams- dan wel Belgischgezind is, heeft de partij alle authenticiteit verloren. Gelukkig dat in de huidige omstandigheden de vermelding ‘katholiek’ niet meer voorkomt in het logo. Maar de V past evenmin in het logo wanneer men bedenkt hoeveel Vlaanderen heeft moeten betalen voor de compromissen (herlees maar eens het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen) en hoeveel kansen Vlaanderen reeds ontnomen werden door de stilstand op federaal niveau.


Het zal u wel duidelijk zijn dat de toekomstige koers van CD&V niet enkel CD&V kiezers aanbelangt maar gans Vlaanderen. Mag Vlaanderen nu eindelijk eens weten of CD&V een Vlaams- of Belgischgezinde partij is? Om het héél duidelijk te stellen: dat CD&V nooit nog zal kiezen voor de Zestien als daar geen wezenlijke vooruitgang inzake institutionele hervormingen tegenover staat. Een confederaal België waarin de samenwerking voor welbepaalde beleidsdomeinen gebaseerd is op gelijklopende visies in beide gemeenschappen.

Zal CD&V een defensief partijpolitiek programma volgen – zoals Wouter Beke laat uitschijnen en waar ook Mia Doornaert in haar column (dS 28/06) over schrijft – dan wel een positieve Vlaamse samenwerking over de partijgrenzen heen. Jawel, ook met Alexander De Croo én vanzelfsprekend met Bart De Wever en de andere partijen. Dat CD&V niet langer de middenveldorganisaties zal achternalopen maar deze aanspoort om zich in te schrijven in het positief Vlaams verhaal van Kris Peeters.

Bedenk beste Servais, dat bij de laatste verkiezingen heel veel traditionele CD&V kiezers kozen voor N-VA zonder evenwel hun lidmaatschap op te geven. In de toekomst valt het niet uit te sluiten dat ze zonder duidelijk signaal van de partijleiding ook hun lidmaatschap zullen opzeggen.

Pjotr
ANDERS GELEZEN