Iedereen is het eens!

ANDERS GELEZEN

Jawel, beste lezers, het is géén drukfout. Iedereen is het eens, Tony Mary en Bart Maddens, Willy De Waele en Dave Sinardet, Elio Di Rupo en Charles Michel. Zelfs Siegfried Bracke is tot het inzicht gekomen dat het zo niet meer verder kan. Rik Van Cauwelaert predikt het al jaren, alleen, de Vlaamse politici die Knack lezen en geloven vonden nooit de vijf minuten politieke moed om hun woord te houden.

In de zevende dag (2/05) op de divan, de voorzitter van B Plus, Tony Mary en Bart Maddens, politicoloog van KULeuven. Ze zijn het beiden roerend eens dat DIT België dringend naar de lappenmand moet. Totaal onbruikbaar en veel te duur. Weg ermee. Tot zover hun analyse.
Over de oplossing zijn ze het niet eens. Bart Maddens wil twee deelstaten met enkel nog een paar gemeenschappelijke bevoegdheden, waaronder het beheer van de gemeenschappelijke hoofdstad Brussel, waarbij iedereen die ervoor betaalt ook zijn zeg heeft, in de eerste plaats de Brusselaars, maar niet meer alleen.
Tony Mary wil een betere federale staat. Hervormingen ja, maar dan wel met behoud van een sterke federale overheid die het laatste woord heeft als er een haar in de boter zit tussen de federale entiteiten. Over wat hij het laatste woord wil hebben en hoe men tot een efficiënte federatie komt, blijft hij vaag. Begrijpelijk, want hij verdedigt in feite de huidige imbroglio mits een beetje te rommelen in de marge. Buitenlandse handel naar het federale niveau en voor de geluidsnormen is er eveneens nood aan een federale staatssecretaris. Volstaat dat om van een totaal onefficiënt systeem opeens een performant beleidsniveau te maken? Het zou toch goed zijn om eens een uitgewerkt voorstel te kunnen lezen, waar men in Noord en Zuid mee akkoord is. Zijn probleem: niemand gelooft nog dat morrelen in de marge helpt. Een unitaire staat, die wél kan functioneren, ligt zo ver af van de werkelijkheid, dat zelfs belgicisten die niet meer durven voorstellen.

Dat burgemeester Willy De Waele van Lennik het eens is met Dave Sinardet lijkt op het eerste zich onmogelijk; water en vuur. Toch niet, want wie Dave Sinardet leest in dS (03/05) weet eindelijk dat in DIT België BHV nooit op een democratische en legale manier te splitsen valt. De parlementaire democratie is immers door de Vlaamse staatsmannen van weleer uitgekleed zodat er geen parlementaire meerderheid meer bestaat en ongrondwettelijke verkiezingen wel wettelijk kunnen zijn. Is dat niet precies de analyse van Willy De Waele: dat in DIT België, Vlaanderen totaal machteloos is?
Hun conclusie daarentegen is ietsje verschillend. Voor Dave Sinardet, in zijn gebruikelijke rol van schoolmeester, moeten de kiezers nu de juiste Vlaamse partijen kiezen die bereid zijn om BHV te splitsen via onderhandelingen. Geen woord over hoe zo’n akkoord er zal uitzien en nog minder of dat het Vlaams karakter zal bevorderen en de pacificatie tussen de gemeenschappen zal dienen. Blijkbaar niet zo belangrijk maar toch waarschuwt zijn collega politicoloog Carl Devos (dS 03/05): een compromis kan de verfransingsdruk in gans Brabant nog versterken en zal nog meer polarisatie veroorzaken. Voor de ene politicoloog volstaat een politiek compromis, loodgieterswerk, terwijl de andere oog heeft voor het maatschappelijk resultaat van zo’n compromis.
Voor Willy De Waele is de splitsing van België de enige oplossing.

Ook Elio Di Rupo en Charles Michel zijn klaar voor een grote hervorming, zeggen ze. Elio zei letterlijk voor de RTBF dat we ernstig moeten nadenken over wat we nog samen willen doen en Charles Michel kwam uitgebreid aan bod in LLB (04/05) met de boodschap dat de jonge Vlaamse politici wel open staan voor een nieuwe federale staat (Alexander De Croo, Wouter Beke, Mathias De Clercq, Vincent Van Quickenborne). Zo schrijft hij : "en 1830, ce sont des jeunes parlementaires, d’inspiration libérale, qui ont rédigé une des Constitutions les plus innovantes. Elle a permis de bâtir un pays qui a connu des succès économique, social, culturel, philosophique. En 1970, on a dessiné le fédéralisme à la sauce belge. Ce cycle est terminé. Ce fédéralisme est essoufflé". Maar hij schrijft ook wat er zoal federaal moet blijven en dat zal dan wel weer niet zo welkom zijn aan Vlaamse kant. En zoals elke federalist is hij voorstander van een ‘echte federale kieskring’.

Ook de PAVIA groep is het eens met Charles Michel
In dS (05/05) mag de PAVIA haar oproep voor een federale kieskring herhalen. Ter aanvulling van de regelmatige promotie via de column van Dave Sinardet, is de redactie blijkbaar vast besloten om deze idee te steunen en dus kant te kiezen. Helaas blijft de informatie eenzijdig en vertelt ze niet het belangrijkste. Dat het gaat om verkiezingen met vooraf vastgelegde zitjes voor elke gemeenschap waardoor de concurrentie tussen de gemeenschappen bij voorbaat is uitgesloten, is één aspect maar wat men vooral niet durft te zeggen is dat deze nieuwe kieswetgeving in de eerste plaats bedoeld is om te voorkomen dat communautaire problemen nog de kop opsteken tijdens verkiezingscampagnes. In eenvoudige woorden: een federale kiesomschrijving is gericht tégen de Vlamingen door een bijkomende electorale drempel op te leggen zodat de Vlaamse politici die in dit federaal systeem vragende partij zijn voor communautaire hervormingen worden benadeeld. Toch blijven de woordvoerders van de PAVIA groep bij hoog en bij laag beweren dat hun voorstel niet gericht is tégen een gemeenschap en dat ze géén politieke voorkeur hebben voor een federaal of een confederaal systeem. De redactie van dS hebben ze alvast kunnen overtuigen, nu nog hopen dat de lezers deze eenzijdige informatie slikken.

Hoe zou het toch komen dat bij al die schone vooruitzichten, Stijn Meuris en Co willen afhaken? Dat Siegfried Bracke, niet direct de grootste aanhanger van de traditionele N-VA waarden, op de schoot gaat zitten van Bart De Wever? Uit pure ellende. Het zal hem in elk geval niet in dank worden afgenomen door enkele hoofdredacteurs, Peter Vandermeersch, Yves Desmet en TV figuren als Kathleen Cools, …

Pjotr
ANDERS GELEZEN verschijnt wekelijks op maandag/dinsdag of als het de moeite loont.