De Grondwet is een vodje papier

ANDERS GELEZEN

Zelfs dS kan niet meer volgen
Het is nu reeds drie dagen na elkaar (27 - 29/04) dat in de krant ook Vlaamsgezinde bijdragen worden gepubliceerd. Helaas beste lezers veranderde dS niet van kleur, alleen blijkt dat de krant onvoldoende journalisten heeft. Een pijnlijke vaststelling voor een krant die zichzelf rekent tot de kwaliteitsdagbladen. Juich dus niet, het is maar dat Marc Reynebeau op den bateau zit ergens midden in de Congolese brousse en dat Mia Doornaert het te druk heeft om die lieve Yves te helpen zijn bureau en de hare op te kuisen. Zoveel change had ze zich waarschijnlijk ook niet voorgesteld. Maar ze mag gerust zijn, CD&V laat haar mensen niet vallen, alleen de kiezers blijven soms in de kou staan.

Eén van de aangehaalde thema’s in het boek Woord houden NON , (http://www.andersnieuws.eu/) gaat over het maatschappelijk draagvlak dat aan de basis ligt van elk samenleven. Als socioloog beseft Huyse – dat bleek althans uit zijn bijdrage in De Tijd – waar het fout loopt: de verschillende taal en cultuur tussen Noord en Zuid; de dragers van een culturele verscheidenheid, van een ‘eigen’ natie. Om dit culturele verschil zo veel mogelijk te verdringen hebben de politici er alles aan gedaan om deze verschillen als troeven te presenteren. Zo gaven ze een foute voorstelling van de maatschappelijke realiteit. De Koning en zijn Prins mochten uitbazuinen hoe fantastisch België was dank zij deze multiculturele samenleving, terwijl in werkelijkheid de Franstaligen zelfs weigeren om het Nederlands verplicht te maken in het onderwijs. Hoe zouden zij dan profiteren van de Belgische culturele rijkdom?

Politiek zonder draagvlak
De ‘elder statesmen’ hebben zich nooit bekommerd om de essentie van hun opdracht : het versterken van het maatschappelijk weefsel . Zo is België letterlijk en figuurlijk uiteengerafeld. Ze verscholen zich in achterafkamertjes goed wetend dat het politiek compromis niet voldeed aan de essentiële vereiste, alleen zorgde voor hun eigen (partij)politieke overleving. Ze deinsden er zelfs niet voor terug om de democratische spelregels van een parlementaire democratie te verkrachten door allerhande mechanismen op te leggen die van het parlement - de wetgevende macht - een onmondige en beschutte werkplaats maakte. Het begrip meerderheid werd alleen nog gebruikt om ministerpostjes te verdelen.

Consensusdemocratie ZONDER CONSENSUS en met steeds minder democratie. Ze voorzagen zichzelf rijkelijk - op kosten van de belastingbetaler – van financiële middelen waardoor ze een steeds grotere schare partij-afhankelijken konden in dienst nemen. Zij die morgen niet alleen uit volle overtuiging maar heel dikwijls ook om den brode, de verkiezingsaffiches zullen opplakken en meehelpen leugens te verkopen. Wat wij vandaag beleven is niet de schuld van de huidige generatie politici, maar het resultaat van een langdurig proces waarbij de politieke besluitvorming een eigen leven ging leiden, weg van de realiteit, tot zelfs verkiezingen ervaren worden als stoorzenders. Hoe wereldvreemd is de Wetstraat geworden?

De grondwet is niet meer dan een vodje papier
Vandaag volstaat het zelfs niet meer om de parlementaire regels naast zich neer te leggen. Nu plegen ze een nieuwe aanslag, ditmaal op de rechtsstaat België. De twee populairste en tegelijk meest tragische figuren van de CVP/CD&V staan symbool voor de afbrokkeling van de rechtsstaat: Leo Tindemans, de man van 1 miljoen stemmen verklaarde ooit dat de grondwet géén vodje papier is, terwijl vandaag Yves Leterme, de man van 800.000 stemmen symbool staat voor de onmacht en de grondwet enkel nog een vodje papier is.

Grondwetspecialist Paul Van Orshoven (Knack online): België zal zich dit keer niet meer kunnen redden met de truc die vroeger al in beeld is gekomen: ongrondwettige verkiezingen toch geldig verklaren, omdat het nu eenmaal de verkozenen zelf zijn die na de stembusslag hun fiat moeten geven over de geldigheid. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft daarover onlangs geoordeeld dat die praktijk niet kan worden toegepast’, zegt van Orshoven. ‘Logisch ook, aangezien het parlement in deze rechter en partij is.’ Het is dus vooraf geweten dat de erkenning van de verkiezingsuitsmag door het parlement niet strookt met de Europese regels en toch zal het zo gebeuren. Wie kan het wat schelen?

Dat nieuwe verkiezingen niet zouden kunnen doorgaan, acht Van Orshoven echter weinig waarschijnlijk. ‘Geen verkiezingen houden is nog veel meer in strijd met de grondwet. Dan moet je de parlementsleden die nu verkozen zijn tot in de eeuwigheid laten zitten. Als je moet kiezen tussen cholera en een verkoudheid, dan weet je het wel.’ Niet eeuwig, maar zouden ze niet tenminste hun normale termijn moeten uitdoen vooraleer er sprake kan zijn van deze grondwettelijke verplichting om verkiezingen te houden? Jammer dat hij deze vraag niet beantwoordde.

Beste lezers, ik heb mij schromelijk vergist: de splitsing van BHV kan inderdaad niet gestemd worden , want de Belgische parlementaire democratie en de rechtsstaat België staan buiten spel.

Pjotr
ANDERS GELEZEN verschijnt wekelijks op maandag/dinsdag of als het de moeite loont