Vlaamse calimero’s en de Waalse Bart Maddens strategie

ANDERS GELEZEN

Onder de titel ‘Bye Bye BHV’ (dS 19/01) schrijft Alain Gerlache, journalist bij RTBF, in zijn column dat BHV moet gesplitst worden. Welke prijs Vlaanderen moet betalen komen we niet te weten. Wel schrijft hij : Vlamingen zouden dan eindelijk komaf moeten maken met het verleden en toegeven dat de Walen en de Brusselaars van 2010 niet schuldig zijn aan de poging van de regerende klasse van de 19de eeuw om van België een eentalig Franstalig land te maken.
Beste meneer, de Vlamingen liggen helemaal niet wakker van wat hun verre voorouders werd aangedaan om de simpele reden dat de grote meerderheid dat niet weet. De geschiedenislessen zwegen hierover zedig, net zoals ze zwegen over de koloniale mensonterende praktijken in Congo. Terzijde, zou Karel De Gucht een pint drinken met Leopold II mocht hij nog leven?

Waar Vlamingen wel terecht moeite mee hebben is wat Didier Reynders in 2006 schreef: « S'il y a une patrie à donner aux francophones, s'il y a une patrie à leur faire aimer, c'est une patrie francophone, une Belgique francophone». Blijkbaar is het verleden nog niet zo lang geleden.

De splitsing van BHV betekent respect voor de grondwet. Maar het staat vooral symbool voor het gebrek aan respect ten aanzien van de Vlaamse taal en cultuur. Daarom denk ik dat het een totaal verkeerd signaal zou zijn indien de Vlamingen daarvoor een prijs betalen. Alleen wie lijdt aan het calimerocomplex is bereid zichzelf te vernederen en te betalen voor enige affectie of respect. Het zou goed zijn mochten de Franstaligen hieraan denken tijdens hun gesprekken vooraleer de namen bekend worden van de ware Vlaamse calimero’s.

In zijn opmerkelijke column verklaart Gerlache eveneens: 'De eerste slachtoffers van de revanchistische doctrine die Wallonië wil laten knielen, zijn juist de zwaksten in onze samenleving. Blijkbaar is de academicus die deze doctrine zijn naam gaf de etymologie van het woord 'universiteit' vergeten'. Deze academicus, wiens naam niet vermeld wordt, maar iedereen kent, is de gebeten hond in Wallonië, hoewel zij die zijn boek lazen weten dat de uitspraak van Gerlache getuigt van intellectuele oneerlijkheid. Wat we wél weten is dat zijn vermaledijde strategie succes heeft in Wallonië.

Deze verrottingsstrategie – zo noemt men de Maddens strategie ten onrechte – gebruiken de Franstalige politici reeds twee jaar en recentelijk opnieuw toen het federale samenwerkingsfederalisme van premier Leterme hen niet goed uitkwam.

De hervorming van Justitie werd door de PS dermate verminkt dat zelfs Bryce De Ruyver, eminent criminoloog (UGent) schreef in dS, citaat: ‘De hervorming van justitie is een onwerkbaar gedrocht’. En Stefaan Declerck, samen met Yves Leterme, zij knielden.

Pieter De Crem, defensie minister die samen met de chef defensie een coherent en uitge-balanceerd sluitingsplan voor overtollige kazernes wou doorvoeren werd teruggefloten door de MR en PS. Het was aanpassen of niets. Net zoals ze de aanduiding van de chef defensie voordien reeds twee jaar lang blokkeerden tot ze hun zin kregen. Dat hiermee de communautaire virus Defensie binnensloop en oude demonen uit het verleden wakker maakte lijkt hen niet te deren. En Pieter De Crem, samen met Yves Leterme, zij knielden.

Beste Bart Maddens, ik vrees dat u de verkeerde – politici mét ballen - op slechte gedachten bracht.

Pjotr