Voor wanneer een wettelijk verbod op angst?

ANDERS GELEZEN

Schandaal alom, minaretten zijn in Zwitserland voortaan bij grondwet verboden.
Laten we pogen onze kop boven het maaiveld te houden en de lawine aan informatie eens ‘Anders lezen’.

De kranten konden niet anders dan dit ophefmakend nieuws uit Zwitserland brengen en dat ze verrast waren bleek alvast door de weinig genuanceerde berichten over het opmerkelijke resultaat van deze rechtstreekse democratie.
Bijeengesprokkelde meningen van kenners en would-be kenners. Voor meer nuancering moeten we voorbij de taboes en over de grenzen kijken. Een kleine greep uit het aanbod:

In De Standaard schreef SELAHATTIN KOÇAK, SP-A schepen in Beringen: ‘Dat het een uitspraak tegen de moslims is. De rechtse populistische krachten in Zwitserland misbruikten de discussie over de minaretten om de maatschappelijke aanvaarding van de islam in vraag te stellen’. En verder over een moskee in België waar men een minaret zal aan toe voegen: ‘Logisch dat zij met de minaretten ook de bouwvoorschriften van hun religie wilden naleven’.
Vraag: betekent deze uitslag nu dat er 57 % rechts-populistische Zwitsers zijn?

Verder citeert dS ook de Turkse premier RECEP TAYYIP ERDOGAN van de conservatief-islamitische regeringspartij AKP. Die liet in een toespraak in Ankara weten dat ‘hij een referendum over zo'n gevoelige zaak een ‘vergissing' vindt. Volgens Erdogan bestaan er inherente rechten waar een referendum niet over kan beslissen. Eerder al had het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken laten weten dat het van Zwitserland verwacht dat de situatie ‘gecorrigeerd' wordt’.
Anders gedacht: Daarop zullen de Zwitsers ongetwijfeld met ‘Zum Befehl’ antwoorden.

Volgend citaat in dS ditmaal van NAVI PILLAY, de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN: ‘Ik wil een democratische beslissing niet veroordelen, maar deins er niet voor terug om de antivreemdelingen-bangmakerij van de campagne te veroordelen'.
Een vraag: Werd de PRO minaretten campagne niet gesteund door de ‘meerderheid’: de regering, de meerderheidspartijen en het financiële en economische middenveld?

De Oostenrijkse krant Die Presse heeft het over ‘de toenemende boycotacties uit moslimlanden wegens de minarettenaffaire. Men vreest dat er geld van moslims uit de Zwitserse banken zal wegvloeien’. Verder wordt gemeld dat twee Zwitsers die gegijzeld werden in Lybië (omdat Khadafi’s zoon Hannibal recentelijk in Genève tijdelijk werd aangehouden) onmiddellijk na het referendum werden veroordeeld tot 16 maand gevangenis wegens schending van de visavoorschriften.
Hét argument? Minaretten toelaten uit schrik voor gijzelingen of om de petrodollars.

Trouw (NL) refereert naar de Franse krant La Libération die het zo schreef: ‘De stemming van de schaamte’, dat zijn commentaar de titel ’Absurd’ meegaf. Maar op de website van de krant wordt dit geluid nogal genuanceerd. Meer dan 1000 reacties volgden op het commentaar van Libé, die voor het merendeel het juist dwaas vonden om een democratische stemming als ’absurd’ te bestempelen. Zie hier een illustratie van de scheiding die tussen gewone burgers en hun opiniërende elites is opgetreden.
Anders gedacht: In een linkse krant stemmen dergelijke reacties inderdaad tot nadenken.

Dr KOENRAAD ELST, doctor in de Indo-Iranistiek (KUL) van wie ik het boek ‘Het boek bij het boek’ Recensies over Islam en Koran, aan het lezen ben en waarin een diepergravend beeld van de islam aan bod komt, schrijft het volgende over deze zaak:
‘Het Zwitserse referendum over een verbod op de bouw van nieuwe minaretten is een geval van machteloze symptoombestrijding in de marge. (…) De minaret heeft als functie dat de muezzin er luidkeels de azan doet, de oproep tot het gebed. (…) De minaret heeft een bij uitstek politieke functie en een signaalfunctie in de islamitische veroveringsstrategie. Dat is met zoveel woorden nog bevestigd door de huidige Turkse premier Recep Tayyip Erdogan: “De minaretten zijn onze bajonetten.” Dat is een radicaal verschil met kerktorens of pagoden.
Met hun referendum hebben de Zwitsers een neus gezet naar al hun voogden: de bankwereld, de Kerk, de politieke partijen, de media. (…) Wegens hun loyauteit aan andere belangen dan die van het volk, hebben de elite-instanties het kiezerskorps met banvloeken en dreigementen onder druk gezet om de moslimwereld vooral niet te ontstemmen’.
Vraag: Ergens op het net las ik dat de Zwitsers bang zijn dat in de volgende stap de muezzin zullen eisen om vanaf de minaretten op te roepen tot het gebed. Wat eigenlijk niet meer dan normaal is gezien de functie die een minaret heeft in de Islam beleving.
Misschien enkel minaretten toelaten als ornamenten, zonder luidsprekers en muezzins?

Volgens politicoloog MICHAEL HERMANN, gisteren in de Zwitserse krant La tribune de Genève, ‘is de uitslag vooral symbolisch en niet tegen Zwitserse moslims gericht. Hij vermoedt dat vrouwen die islam met hoofddoeken, sharia en vrouwenonderdrukking associëren, massaal voor het verbod hebben gestemd. Ook voor deze politicoloog is de scheiding tussen boven- en onderlaag het belangrijkste element in de uitslag: ’In andere landen kunnen elites bepaalde debatten vermijden. In Zwitserland kunnen ze dit niet. Ze moeten leren om burgers serieus te nemen. Dit proces is niet afgerond en moet doorgaan.’ Een pleidooi voor een open debat dat alle steun verdient’.

Welaan dan, laten we even stilstaan bij deze kloof tussen de elite en de bevolking.

Het gewone volk is bang, de elite niet

De elite spreekt van de ‘Bange blanke man’ die niet omkan met vreemde culturen en minder veilige toestanden. Wie zijn deze ‘Bange blanke mannen’? De mensen die aangesproken worden in een vreemde taal en zich daardoor niet op hun gemak voelen? De mensen die geconfronteerd worden met gebruiken die wij al eeuwen geleden achter ons hebben gelaten? De mensen die sommige straten overdag mijden wegens beledigingen en pesterijen en ’s avonds niet meer buiten komen omdat ze het risico lopen op aanranding, slagen en verwondingen? De mensen die in onveilige buurten blijven wonen bij gebrek aan geld? De villabewoners die hun woning ombouwen tot een fort omdat ze bang zijn voor een bezoekje van geïmporteerde gewelddadige dievenbendes? De politieman die weigert om zijn leven te riskeren in wijken en er dus weg blijft tenzij ‘en force’ als het niet anders kan?

En wie zijn dan de ‘Moedige blanke mannen’? Zijn het moedige journalisten en politici die via de media de bevolking proberen te overtuigen dat het allemaal zo erg niet is? Zijn het moedige gematigde moslims die de rondstruinende jeugd gedogen in buurten waar de politie nauwelijks nog durft te komen? Zijn het de moedige behoeders van de politiek correcte samenleving die de ellende van elke dag in deze achtergestelde buurten alleen maar vaststellen?

Beste lezers, de bange blanke mannen bestaan! Hoe erg, bekrompen en racistisch de moedige blanke elite dat ook vindt, het is een realiteit die niet zal verdwijnen, maar integendeel bij elk nieuw incident toeneemt. Is dat populisme of is er inderdaad een nieuwe kloof gegroeid: bange mensen versus een moedige elite?

Willen we in plaats van een opiniepeiling hierover eens een praktische proef instellen voor deze moedige elite? De politie van Brussel Zuid zal ongetwijfeld graag haar medewerking verlenen.

In afwachting van het resultaat zou een empathische elite er goed aan doen om deze realiteit onder ogen te zien of verkiest ze elke uiterlijke vorm van angst bij wet te verbieden? Het zou een geruststellende gedachte zijn te weten dat voortaan enkel outlaws, waaronder meer dan 4 miljoen Zwitsers, nog mogen bang zijn.

Pjotr
Anders gelezen verschijnt wekelijks op maandag/dinsdag