MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
Populisme of toch even nadenken
Michel
Verscheuren, een voorbeeld van selfmade man van de liberale familie had nooit
moeite om zijn gedacht te zeggen. Wat dacht u van deze uitspraak over de verhoging
van het inschrijvingsgeld: 'Om te zeuren
en te zuipen hebben ze altijd geld en tijd, maar niet om het verhoogde
inschrijvingsgeld te betalen.'Zouden we ons vergissen wanneer we denken dat
er veel applaus was op de liberale banken? Van populisme heeft hij alvast geen last.
Gelukkig zijn er ook andere meningen zoals deze
van
lezer E.S. van ‘Anders Gelezen’:
‘Probleem
: het hoger onderwijs heeft heel veel studenten en dat kost bakken met geld.
Oorzaak : Er zijn te veel studenten die daar niet thuishoren wegens
onvoldoende capaciteiten, zowel intellectueel als qua werkethiek.
Oplossing: het inschrijvingsgeld verhogen
Commentaar: Als ge nu een voorbeeld zoekt van een stompzinnige
maatregel, die bovendien het probleem niet oplost, wel integendeel, dan is het
dat wel.
Het resultaat gaat zijn dat slimme kinderen van armere ouders uit
de boot vallen, maar dat domme fils-à-papa’s nog altijd een paar jaarkes de
student gaan mogen uithangen op ons kosten. Netto resultaat : negatief.’
Wat zijn dan wel mogelijke oplossingen? Wel, een simpele algemene
toelatingsproef (zonder numerus clausus) zou al héél veel kaf van het koren
scheiden. Dat kan toch niet moeilijk te organiseren zijn, de universiteiten
zijn toch uitermate vertrouwd met het organiseren van examens? Een IQ
test bijvoorbeeld.
Wat ge ook kunt doen is een (ruime) numerus clausus installeren voor die
opleidingen waar ge niks mee zijt op de arbeidsmarkt. Ik denk aan pol
& soc of filosofie of archeologie of … Dat zijn geen opleidingen, dat
zijn uit de hand gelopen hobbyprojecten en daar moet een gemeenschap niet
massaal in investeren, zoals nu het geval is.
Nog
een andere weg is het hoger onderwijs via het internet. In de US zijn daar al
goede voorbeelden van. En of een prof nu voor een aula van 200 man zijnen
uitleg zit te doen of voor een camera met aan de andere kant 200 kijkers is hetzelfde,
maar het laatste is veel goedkoper wegens minder infrastructuur nodig.
Technologieën als Google Hangout maken dit zelfs volledig interactief voor die
1% van de studenten die vragen stellen tijdens de les. En ge kunt als student
de beelden nog eens herbekijken als ge het de eerste keer niet gesnapt hebt.
Studeren kan dan ook van thuis uit, wat het voor de ouders ook goedkoper maakt.
En de democratisering van het onderwijs – het stokpaardje van de politici –bevordert.
Tot daar twee uiteenlopende meningen waarvan de
tweede ons doet nadenken terwijl de eerste ons vooral wil verhinderen om na te
denken.
Het is verbazingwekkend dat ook N-VA, waarvan
ik dacht dat ze de efficiëntie en de meritocratie zouden bevorderen, al evenzeer gebeten lijkt door begrotingscijfertjes.
Trouwens wanneer men het belang inziet van Onderzoek en Ontwikkeling en daar
extra geld voor veil heeft, is het contradictorisch om het hoger onderwijs duurder
te maken. Dan getuigt een uitleg achteraf dat ‘er niemand uit de boot zal
vallen’ niet van kordaat bestuur. Het wordt een kwalijke gewoonte want tijdens
verkiezingscampagne bleek ook al dat het economisch luik al snel gerelativeerd
werd als kiespraat. Uiteindelijk bleef er enkel nog een beetje ‘bric à bracke’
over. Tot De Wever de avond van de verkiezingen ook dat in de vuilbak gooide.
Efficiëntie en meritocratie
Efficiëntie zorgt voor minder uitval en meer
aandacht voor de economische noden. De meritocratie voorop stellen betekent dat
we iedereen die de capaciteiten heeft kansen moeten bieden ongeacht de achtergrond.
Dan zij er wel betere manieren om deze
principes toe te passen:
Efficiëntie door afstemming op de maatschappelijke en economische noden kan door de studenten die richtingen kiezen waar nood aan is financieel
te bevoordelen en andere richtingen zonder directe toekomst duurder te maken.
Dat kan op een soepele manier zodat het zonder veel administratieve rompslomp
kan aangepast worden aan de wisselende noden.
Meritocratie kan men bevorderen door een
numerus clausus in te voeren die niet bindend is, maar wel financiële gevolgen
heeft. Wie niet kan bewijzen dat hij het potentieel heeft mag toch beginnen
maar de persoonlijke bijdrage ligt aanvankelijk veel hoger. Zo zullen ook de rijke
ouders beseffen dat het in het leven niet volstaat om rijk te zijn. Wie slaagt
in de richtingen die belangrijk zijn hoeft dus helemaal niet meer te betalen.
Het mag zelfs minder zijn.
Mocht ik een academisch gevormde medewerker mogen
kiezen, dan zou ik graag een student hebben die kan zuipen en ook nog slaagt in
zijn examens. Een boekenwurm die alleen maar studeert, zal waarschijnlijk meer
weten maar er minder mee doen.
Anders gelezen, zou het voor de verandering
niet slecht zijn mochten politici zelf wat inventiever zijn. Besparen, het kán
anders.
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten