Il suffit d'avoir du culot

ANDERS GELEZEN

DS op zijn best

Even teruggaan in de tijd, 26 september 2009. Op de voorpagina van dS staat een paginagrote foto van een bordeelscène die als lokker moet dienen voor een bijdrage binnenin de krant die maar liefst vier bladzijden beslaat en als titel heeft: “Seks, leugens en corruptie binnen het Brussels gerecht.” Een ingewijde wist mij overigens te vertellen dat de foto op de voorpagina - die ik eveneens hernam op de kaft van mijn boek “De Standaard, anders gelezen” (info op www.andersnieuws.eu) een copy-paste was uit de reclamefolder van dit Amsterdamse luxebordeel. De geviseerde in dit verhaal is Dirk Merckx, substituut bij het Brussels parket, die in dezelfde editie laat weten dat  “die zaak zijn leven kapot maakt.”

Dinsdag 27 maart 2012 staat te lezen op bladzijde 8: “Gerecht wast Merckx wit. Bordeelbezoeken met chauffeur van Blijweert zijn niet strafbaar.” Verder staat te lezen:   “Het Brusselse parket-generaal heeft ook een uitgebreid bankonderzoek gevoerd, waarbij onder meer de Bijzondere Belastinginspectie en de Cel voor Financiële Informatieverwerking (CFI) werd betrokken. Uit die onderzoeken zouden geen verdachte financiële geldstromen zijn gebleken waaruit eventuele corruptie van Merckx naar voren zou komen. Er werd, aldus Briers, geen enkele tussenkomst van Merckx gevonden in een zaak waarbij Blijweert betrokken was.

Blijkbaar heeft dS geen vertrouwen in de Belgische rechtsstaat want eenzelfde beschuldigende vinger staat op de opiniebijdragen, waar redactielid Marc Eeckhoudt de beschuldigingen nog eens op een rijtje zet. Dat zijn bijdrage niet wordt gepubliceerd in de rubriek Binnenland zoals het andere artikel maar wel als een opiniebijdrage, wijst erop dat de redactie van dS niet de moed heeft van zijn overtuiging. Het is maar een opinie, waarbij de redactie buitenschot blijft en onderwijl Merckx nog eens wordt gekapitteld. Op die manier heeft het veel weg van ordinair natrappen.

Er zijn andere “Merckxen” die het ook bruin bakken maar door de redactie van dS niet op de voorpagina staan. Zo volstond een klein berichtje op blz 7 over Eddy Merckx die verdacht wordt van corruptie. “Merckx zou gesjoemeld hebben bij de verkoop van 48 fietsen aan de politie van Anderlecht. Rijdt politiecommissaris Philippe Boucar louter toevallig met een dure Eddy Merckx-fiets? Of is die fiets uit carbon juist het resultaat van “een goed gesprek” tussen hem en Eddy Merckx over de succesvolle aankoop van 48 fietsen voor Boucars politiezone in 2006? (…) De link tussen Merckx en Boucar is duidelijk: Merckx zit in het Astridpark tweewekelijks in de tribune, ook de politiecommissaris is er als chef ordehandhaving kind aan huis. “Ze kennen elkaar al decennialang”, zegt Danny Spreutels, de advocaat van Boucar. “Merckx was zelfs op zijn huwelijk aanwezig.”

Bizar maar in de oorspronkelijke tekst online werd eveneens vermeld dat de bekendmaking van deze beschuldiging achtergehouden werd tot na de vereremerking van Merckx door de Franse president Sarkozy, want dat wou men niet in het gedrang te brengen. Wie liet deze opmerking schrappen? Iedereen gelijk voor de wet?

Free speech

Het gebeurt niet alle dagen dat een toppoliticus tijdens een interview in zijn ziel laat kijken en dingen zegt die niet doorgesproken zijn met de partijtop waarvan hij deel uitmaakt. Steven Vanackere, hét Vlaams gezicht van CD&V in de federale regering deed dat wel en verklaarde dat volgens hem de grootste politieke vergissing in de geschiedenis van België de splitsing van de politieke partijen in Vlaamse en Franstalige was. Hij is ook voorstander van een federale kieskring. Zijn uitspraak toont aan hoezeer CD&V van de top tot in de dorpsstraat verdeeld is over de rol die Vlaanderen mag spelen. Het is bevreemdend dat net het zogezegd Vlaams gezicht van deze regering zoiets zegt dat ingaat tegen het wankel evenwicht binnen CD&V en wat nog erger is, voorbijgaat aan de oorzaak waarom de unitaire CVP/PSC uit mekaar viel. Een anekdote uit de tijd dat Robert Houben laatste voorzitter van de unitaire CVP/PSC (1966 - 1972) was, gaat over de schaarse contacten die er in de laatste jaren van de unitaire partij nog waren tussen Frans- en de Nederlandstalige christendemocraten. “Deze gesprekken werden vooral gevoerd in het toilet, “braquette ouverte”, aldus Herman Van Rompuy tijdens een lezing. Het zou Vanackere sieren mocht hij eens zijn lezing geven over dit stukje partijgeschiedenis waarin de Vlamingen constant werden tegengewerkt door de PSC’ers en de splitsing als een ware verademing werd ervaren door zij die er wel mee te maken hadden.

Steven Vanackere ware wellicht  toch beter provinciegouverneur geworden. Aan de kust lopen er genoeg Franstalige landgenoten rond die het met hem eens zullen zijn. Zolang ze maar kunnen profiteren van de betere sociale omstandigheden in Vlaanderen. Dat ze daarvoor geen Nederlands moeten kennen zal ACW’er Vanackere wellicht niet deren. Oh ja, als ACW’er voelt Vanacker zich gekwetst door het amalgaam dat men maakt van de rol die het ACW speelde in de DEXIA affaire. Want, zo beweert hij, in het politiek comité werd over de winstparticipaties nooit gesproken. Maar mag ik eens vragen wat een minister van Financiën zit te oden in een comité van het ACW behalve om het ACW belang te dienen?

Door de uitspraken van Steven Vanackere, een zwaargewicht binnen de partij, krijgt Michel Doomst als Vlaamsgezinde sterkhouder, absoluut gelijk wanneer hij de “nationale” politiek liever niet ziet opduiken in de verkiezingscampagne voor de gemeenteraad later dit jaar. Jammer voor Doomst dat zoveel Vlaamse ministers van de federale regering ook op de verkiezingslijsten staan in hun gemeente. Toch federale verkiezingen?

Servais Verherstraeten, CD&B, deed er donderdagmorgen op de radio nog een schepje bovenop door de splitsing van BHV voor te stellen als een stap naar een vreedzamer samenleven. Alluderend op de komende Ronde van Vlaanderen zegt hij dat de regering de Kwaremont achter de rug heeft en Oudenaarde wenkt. Jan Verroken (gewezen Vlaamsgezinde CVP’er en oud burgemeester van Oudenaarde zal dat ongetwijfeld graag horen!

De kleuter-rel

Vier op tien migranten werken, zes op tien niet. Klopt dat wel? Neen, want bij de zes op tien die niet werken zullen er ongetwijfeld heel wat zijn die voor hun levensonderhoud wellicht beroep doen op sociale uitkeringen maar daar bovenop in het zwart werken of als we het een andere vorm van werk mogen noemen, zich onledig houden met criminele activiteiten. Dat DS deze problematiek op de voorpagina zet verbaasde niet alleen mij maar blijkbaar ook Siegfried Bracke die in dS schreef: “Kijk, kijk, kijk. De dingen veranderen. Te traag, maar toch. Ik vraag me af of de kop van De Standaard van eergisteren een paar jaar geleden zou hebben gekund. Nog maar vier op tien migranten werken, een jaar of twee geleden zou het op de redactie misschien wel zijn afgevoerd als Vlaams Belang-praat.”

Lezeres Anka C., Ganshoren merkte dit eveneens op: “Niet alleen de krantentitels, maar ook een bijdrage als deze zou twee jaar geleden nog geweigerd zijn door DS, wegens niet strokend met de ideologische lijn van de krant. Maar na ruim 25 jaar realiteitsontkenning en het verbannen van politieke stromingen die het probleem durfden benoemen, blijken de statistieken nog steeds dezelfde cijfers te geven, meer nog: de cijfers worden steeds verontrustender. Vraag is of deze 'glasnost' niet te laat komt om, inzake de immigratiecatastrofe, de ontsporing nog in beheersbare banen te leiden?”

Regionale concurrentie

DS online 29 maart: De Waalse minister voor Luchtvaartbeleid André Antoine (CDH) stelt Brussels Airlines voor om zich te vestigen op de luchthaven van Charleroi. De ceo van de luchtvaartmaatschappij had eerder deze week gedreigd om naar het buitenland te verhuizen als de regering niet snel werk maakt van bijzondere fiscale maatregelen. (…) Op de commerciële omroep Bel-RTL verklaarde de minister donderdag dat hij de voorzitter van de Raad van Bestuur van de maatschappij, Etienne Davignon, in een brief heeft uitgenodigd de toestellen op de luchthaven van Charleroi te vestigen. 'Dat komt neer op een besparing van 29 euro per passagier', weet de Waalse minister. Anders Gelezen: hoog tijd dat Vlaanderen eveneens zijn concurrentiële troeven uitspeelt en zich niet meer laat ringeloren door federale taboes. Zelfstandigheid heet dat.

Demotte ziet dan weer Vlaanderen dezelfde weg opgaan als Wallonië vroeger. (De Tijd, 27/03). “Minder dan een eeuw geleden was Wallonië een van de sterkste industriegebieden ter wereld', vertelt Demotte in De Tijd. Maar men heeft toen palliatieve zorg toegediend aan Wallonië en vitamines gegeven aan Vlaanderen. De verouderde industrie is gestorven.' Volgens hem maakt Vlaanderen stilaan hetzelfde mee als wat vijftig jaar geleden in Wallonië is gebeurd. Het is het symptoom van de vierde generatie. Die verkoopt de boel. Het is een les in nederigheid voor iedereen. Je kan de eerste zijn, maar je moet voorzichtig blijven. (…) Het Waalse Marshallplan is daarbij de rode draad, zegt hij. 'De Walen waren hun zelfvertrouwen en trots verloren. Het Marshallplan leidt ertoe dat de Walen hun lot opnieuw in handen nemen. Maar de regio heeft nog altijd nood aan financiële middelen voor een heropleving van de economie.
'Als het geld dat wordt gebruikt om de economie te stimuleren moet dienen om de nieuwe bevoegdheden te betalen, zal de kloof te groot blijven', zegt Demotte. 'De transfers zullen pas stoppen als wij nog over de nodige financiële middelen kunnen beschikken om te investeren in de economie.”

Anders Gelezen: Minister-president van het Waals Gewest en de Gemeenschapsregering, Demotte geeft hier een zeer goed argument aan de Vlamingen om meer te investeren in de eigen toekomst in plaats van te betalen voor de palliatieven zorgen die Wallonië nog altijd nodig heeft. Wat Demotte hier op een subtiele manier zegt is eigenlijk aberrant: Vlaanderen moet de wederopstandig van Wallonië blijven betalen ook al dreigt het daardoor zelf de afspraak met de toekomst te missen. Over cijfers gesproken: dank zij de studie van het Waalse studiecentrum CERPE weten we dat het federaal primair overschot (zonder rentelasten) in de periode 2006 -2010 evolueerde van 12,95 miljard euro bonus naar 1,69 miljard verlies.  Maar opgesplitst zijn de cijfers nog veel sprekender: per gewest realiseerde Vlaanderen over de vijf jaar een positieve balans (+ 41,43 miljard) terwijl Wallonië 21,19 miljard in het rood ging en Brussel een licht overschot ( +4,19 miljard) totaliseerde. In het maandblad Doorbraak (april 2012) worden ook de interestlasten op de staatsschuld (366,56 miljard euro)  in rekening van de gewesten gebracht volgens een verdeling op basis van het aantal inwoners (wat gunstiger is voor zij die schulden maakten). Beide samen, het primair saldo en de rentelast geeft dan een resultaat dat zonder overdrijving de peptalk van Demotte keldert. Het saldo van de staatsschuld (primair saldo min het deel van de rentelasten) wordt dan: + 6,01 miljard voor Vlaanderen; - 41,05 miljard voor Wallonië en – 1,85 miljard voor Brussel. Om het heel duidelijk te stellen: Vlaanderen heeft door zijn gematigd beleid in de laatste vijf jaar de staatsschuld doen afnemen met 6 miljard euro terwijl Brussel en Wallonië samen de staatsschuld deden toenemen met maar liefst 43 miljard euro. Il suffit d’avoir du culot …

De uitspraak van de week

Na alle kritiek op de Dexiacommissie slaat voorzitster Marie-Christine Marghem (MR) dinsdag terug in de krant De Morgen. "Dexiavoorzitter Jean-Luc Dehaene heeft de Belgische belangen niet verdedigd zoals hij had moeten doen en gewezen premier Yves Leterme is zijn verantwoordelijkheid ontvlucht door niet te komen getuigen."

Marghem is echter ook ongemeen scherp voor Jean-Luc Dehaene en Pierre Mariani, die het duo Richard-Miller opvolgden. "Dehaene is compleet verpletterd door Mariani", luidt het. "Officieel was het een duo dat samenwerkte, maar in realiteit was Mariani de motor, die alles besliste. De Franse bestuurders hebben samen met Mariani ingezet op het intact houden van de Dexiagroep, maar dat was een onhoudbare strategie. Dehaene heeft de Belgische belangen niet verdedigd zoals hij had moeten doen. Hij heeft niet begrepen in welk spel hij speelde", benadrukt het MR-parlementslid. Tot op het einde hebben Mariani en Dehaene zo hard geloofd dat hun strategie ging slagen, dat ze niet inzagen dat ze zich vergisten. Ze spraken altijd over de logica van de groep, maar de Belgische bank was gewoon een melkkoe. Verschillende mensen zijn Dehaene nochtans gaan zeggen dat het niet meer ging."

Pjotr