Gedane zaken, nu de toekomst

ANDERS GELEZEN

Het had nooit zo mogen lopen, schrijft Wouter Beke, voorzitter CD&V, in dS (15/10). N-VA had als grootste Vlaamse partij zijn verantwoordelijkheid moeten opnemen en de onderhandelingstafel niet verlaten want, zo voegt hij eraan toe, er is geen alternatief voor het onderhandelen. We zullen nooit weten of er met N-VA een beter compromis mogelijk was, maar te oordelen naar de uitspraak van Elio Di Rupo dat Vlaanderen met N-VA “zero” had gekregen, is dit zeer twijfelachtig. Overigens, Wouter Beke vergeet dat ook het duo Leterme – De Wever in 2007 niets kregen. Daarenboven waren het niet alleen de Franstaligen die toen op de rem stonden maar ook Open VLD die niet liever had dan dat het kartel CD&V – N-VA plat op de buik ging. Zou De Croo junior ditmaal eerbaarder bedoelingen hebben, nu N-VA een deel van zijn kiezers overnam? Kan het ‘progressief’ Vlaanderen (behalve de leden en sympathisanten van de Gravensteengroep) wel iets schelen als de prijs voor het compromis te hoog ligt?

Dat de onderhandelende voorzitters hun compromis verdedigen is begrijpelijk, maar de afwijzing vanuit de Vlaamsgezinde hoek begint stilaan vorm te krijgen. Onder meer de splitsing van het gerechtelijk arrondissement, de oprichting van een politiek geïnspireerde metropolitane regio en de blanco cheque voor Brussel liggen velen zwaar op de maag. Van een pacificatie is er dan ook geen sprake. Zelfs Wouter Beke geeft toe dat eenmaal dit compromis geïmplementeerd is men onmiddellijk een nieuwe communautaire discussie moet op gang brengen. Scheve dromedarissen lijken wel het waarmerk van de Belgische compromissen.

In De Tijd online werd de lezers gevraagd of ze voor of tegen het communautair compromis zouden stemmen mocht men hun mening vragen. Mocht er een referendum zijn, zou u voor of tegen deze zesde staatshervorming stemmen? Op de 8.030 stemmen (11/10 - 16 u) stemden 65 % het compromis weg. De Vlaamse Volksbeweging startte intussen een facebook groep onder de titel “Niet in mijn naam” met een samenvatting van de kritiek op het akkoord en de eerste reacties zijn duidelijk een groot succes. Wie de prijs voor het compromis te hoog vindt kan aan deze actie deelnemen via de link www.vvb.org/kort/218/36258

Maar wat brengt ons de toekomst, want gedane zaken nemen geen keer.

De staatsbehoudende media zullen wat graag dit compromis begraven en vooruitblikken naar de gemeenteraadsverkiezingen. Antwerpen, waar N-VA gepeild wordt als de grootste partij en de strijd om de sjerp zou gaan tussen Bart De Wever en zittend burgemeester Patrick Janssens, krijgt nu al veel aandacht. Nochtans is De Wever nog niet zeker dat hij zich zal kandidaat stellen en hopelijk slaapt hij daar nog enkele nachten over want het is voor gans Vlaanderen een ongemeen belangrijke beslissing. Immers, wanneer De Wever kiest voor Antwerpen dan verzaakt hij aan zijn kandidatuur voor het federale of gewestelijke niveau in 2014. Zonder boegbeeld De Wever maakt N-VA minder kans om de grootste partij te blijven in Vlaanderen en zullen de traditionele partijen wat graag N-VA in een onbetekenende oppositierol duwen. Daar kunnen ze dan samen met de andere Vlaamsgezinde politieke families wegkwijnen. Een cordon sanitaire rond de ganse Vlaamse beweging is dan een feit.

De Wever zit eigenlijk in een vergelijkbare positie met Yves Leterme in 2007 die na zijn eclatant persoonlijk succes kon kiezen tussen de leider zijn van de Vlaamse gemeenschap – wat De Wever kan worden door federaal of gewestelijk kandidaat te zijn - of kiezen voor de Zestien – voor De Wever kiezen voor de stad Antwerpen. Hoe het Yves Leterme verging weten we. Letterlijk uit mijn brief aan Leterme (november 2007): “Dan zal u eerste minister zijn van een amechtige regering die weliswaar enkele liberale klemtonen zal realiseren maar ten gronde niets zal veranderen aan de polarisatie tussen de gemeenschappen, noch aan de roep om goed bestuur. (…) Misschien houdt u het twee jaar vol en dan is het voorbij.” (te lezen in het boek “Woord Houden … NON”; www.andersnieuws.eu).

Voor CD&V leidde de keuze van Leterme voor de Zestien tot een pandoering van jewelste in 2010. Toen kozen Vlaamsgezinde CD&V’ers massaal voor het Vlaams alternatief N-VA. Maar of ze zullen blijven in 2014 zal in belangrijke mate afhangen van de keuze die De Wever zal maken: kiezen voor Antwerpen zal gezien worden als een abdicatie in plaats van een tweede kans om eindelijk Vlaanderen op de kaart te zetten. No guts, no glory.

Het zal echter niet volstaan voor N-VA om met De Wever in 2014 naar de kiezer te trekken. Het volstond in 2010 om te pleiten voor “verandering” maar deze boodschap kan men geen tweede keer gebruiken. Nu moet N-VA met een echt vernieuwend en positief verhaal komen zodat de Vlamingen opnieuw een echte keuze kunnen maken. Niet voor een brutale eenzijdige onafhankelijkheid maar evenmin voor dit federaal België.

Het worden spannende tijden en de druk op Bart De Wever zal alsmaar groter worden. Kies voor Antwerpen zullen de Belgischgezinden roepen want, zo weten ze maar al te goed, dat is hun enige hoop op eigen gewin en zo is Vlaanderen eindelijk een populaire omfloerste separatist kwijt. Kies voor Vlaanderen zullen de Vlaamsgezinden roepen, want Antwerpen heeft al een andere extreme Vlaamsgezinde partij opgepeuzeld.

Misschien zou Bart De Wever ook eens aan zijn gezondheid moeten denken en de zware verkiezingsstrijd in 2012 vanuit de achtergrond steunen. Ook dat is vooruitziendheid.

Pjotr

Anders Gelezen