Aan de ombudsman van De Standaard

ANDERS GELEZEN

In DS van 17 augustus antwoordt Tom Naegels, ombudsman en tevens columnist van deze krant op de vraag van een lezer: “Waarom vraagt u van uw lezers dat ze beschaafd en respectvol debatteren, als zoveel BV’s die ongehinderd een platform krijgen in uw krant, dat niet doen?” Het was even slikken, schrijft hij, want zoiets had hij blijkbaar niet verwacht. In zijn omstandig antwoord – waarvan het grootste deel niets te maken heeft met deze vraag - is het wachten tot de voorlaatste paragraaf om zijn cryptisch antwoord te lezen: neen, schelden mag niet. Maar meteen voegt hij er een hoogst merkwaardige commentaar aan toe: er zou een krantenregel zijn, dat een BV die een politicus uitkaffert wel nieuws is en daarom mag gepubliceerd worden. Dat dus in tegenstelling tot de kritiek van een ordinaire lezer. Dergelijke elitaire en intellectueel foute zienswijze van de redactie, klakkeloos overgenomen door de ombudsman, bewijst het gelijk van talrijke mediacritici die beweren dat dS met de aanstelling van een ombudsman alleen de kritiek wilde recuperen in plaats van ze een juiste plaats te geven in haar beleid. Deze regel ligt overigens in het verlengde van eenzelfde redactiepolitiek om gepubliceerde mediakritiek dood te zwijgen. Hoe dubbelzinnig de houding ten aanzien van kritiek is werd geïllustreerd door mediaspecialist Frank Thevissen die de (anti-Vlaamse) scheldproza van Dimitri Verhulst in de papieren krant letterlijk hernam en deze poogde online te plaatsen, waar het geweigerd werd. Zou Tom Naegels niet beseffen dat hij, door zich te lenen tot dergelijke afkeurenswaardige spelletjes, zijn reputatie van kritische geest verkwanselt? Het is alvast duidelijk dat hij als goedbetaalde columnist voor de krant niet in een onafhankelijke positie zit.

Waar zijn bijdrage vooral over gaat is de discussie of dS al dan niet voldoende aandacht besteedde aan de Vlaamsgezinde invalshoek tijdens het debat over de politieke problemen waarmee België worstelt. Zijn antwoord op de vraag of alle meningen die leven in de samenleving in de krant wel ruimte krijgen in de krant, leest als een statement dat het vooral moet hebben van zijn reputatie en niet van de argumentatie: “Eerlijk gezegd denk ik dat zowel zij die vinden dan N-VA te veel aandacht kreeg als zij die het tegenovergestelde beweren allebei ongelijk hebben.” Waarop zou hij zich baseren om dit te denken? Zou hij dS onderzocht hebben zoals ik het deed? Eerlijk gezegd, ik heb geen boodschap aan wat de ombudsman denkt maar wel aan wat hij weet na degelijk onderzoek en waarover hij met kennis van zaken uitspraken kan doen. Zijn oppervlakkig betoog volstaat in elk geval niet om de conclusies van mijn jarenlange studie over dS onderuit te halen. Integendeel, uit zijn argumentatie blijkt hij al even selectief als de redactie, onder meer wanneer hij alle Vlaamse stemmen citeert maar geen enkele van de Belgischgezinde. Zou hij niet gezien hebben dat de Vlaamsgezinde invalshoek meestal gereduceerd werd tot een reactie op de overvloed aan Belgicistisch geïnspireerde informatie? Dat deze reactie – als ze toch gepubliceerd werd wat bijlange niet altijd het geval was – meestal niet het laatste woord kreeg. Dan ga ik nog voorbij aan het mediatiek cordon sanitaire tegen het Vlaams Belang, dat tot nader order en ondanks de politiek niet correcte standpunten, een partij is met democratisch verkozenen die officieel zetelen in de parlementen. Dat de redactie van een krant de opvatting van deze partij niet deelt is niet het probleem, wel het doodzwijgen van maatschappelijke problemen omdat ze aangebracht worden door een partij waarrond de media een cordon sanitair hebben opgeworpen.

Ten gronde: zijn argumentatie rammelt langs alle kanten. Vanzelfsprekend zijn er bijdragen van flaminganten maar nooit in dezelfde mate als de verdedigers van de pro Belgicistische standpunten. Hij geeft evenmin aan wanneer deze flaminganten meer publicatieruimte krijgen, bij voorbeeld na de verkiezingen terwijl de pro Belgische visie in de veel belangrijker periode voor de verkiezingen volop aan bod komt. Geen klein detail bij een onderzoek die naam waardig. Hij had kunnen lezen dat de voorzitter van de raad van bestuur van de krant persoonlijk – weliswaar gecamoufleerd als bezorgde Vlaming – voor de verkiezingen opriep om niet voor N-VA te stemmen. Zou zijn standpunt geen invloed hebben op de redactielijn van de krant? Hij verwijst naar Bart De Wever als columnist maar vergeet erbij te zeggen dat De Wever zijn column wijdt aan het conservatief gedachtegoed en in geen enkel van zijn columns (zelfs niet voor de verkiezingen van 2010) reclame maakt voor de N-VA. Trouwens, een conservatieve stem is zeldzaam in DS en De Wever is meer dan welkom aan de zijde van die andere conservatieve stem, barones Mia Doornaert. Dat Tom Naegels in de krant van 28 november 2009 drie volle bladzijden kreeg om haar debuut als auteur uitbundig te promoten getuigt al evenmin van onafhankelijkheid, maar wel van een ander fenomeen: BV’s doen het in deze kwaliteitskrant graag met en voor mekaar. Met dank aan de redactie.

In zijn selectief en dus onevenwichtig betoog citeert hij wel alle zes de Vlaamsgezinde stemmen terwijl hij zou moeten weten dat ze slechts een fractie zijn van de niet vermelde pro Belgische stemmen die bijna dagelijks de opiniebladzijden vullen. Hij had bij voorbeeld eens kunnen duiken in de archieven van de krant en het aantal artikels tellen van enkele Belgicistische stemmen, zoals Sinardet, Huyghe en Co. Ik heb daarover trouwens een vraag aan de ombudsman: Zou de krant naast de vermelding van hun academische referenties niet moeten vermelden dat sommigen ook lid zijn van bepaalde Belgicistische drukkingsgroepen, zoals de PAVIA groep? Zou het kunnen dat de verantwoordelijke voor de opiniebladzijden een links progressief profiel heeft en daarom rechtse stemmen minder aan bod komen?

Mocht de ombudsman toch een beter beeld willen krijgen van de subtiele selectiviteit van dS, kan ik hem aanbevelen om mijn boek “DS anders gelezen” te lezen. Hij hoefde zelfs niet te betalen voor de ontvangen e-versie.

Pjotr