Theodor Adorno (Duits socioloog): De allerlaatste revolutionair zal niet iemand zijn die ten strijde trekt maar iemand die nadenkt.
Het is met gemengde gevoelens dat ik ditmaal de politieke crisis becommentarieer: Een A.N. lezer vraagt mij wanneer mijn reactie er komt. Een ander lezer vindt dat het nu niet het moment is om kritiek te geven, want de nood is te hoog.
Ik ga niets schrijven over wat er de laatste dagen en uren gebeurde. Het staat breed uitgesmeerd over honderden bladzijden in de kranten (alleen DS heeft 20 blz vol geschreven) en het is inderdaad uitermate pijnlijk voor de politici die in het middelpunt van de storm staan. Maar laten we toch al was het maar voor onszelf enkele vragen beantwoorden (wat ik deed):
Is er beïnvloeding van Justitie geweest door de regering? JA
Omwille van een arrest dat negatief zou uitvallen voor de genomen beslissing? JA
Is dat een collectieve fout van de ganse regering? JA, want hoewel de verkoop aan BN Paribas aanvankelijk alleen de wens was van Didier Reynders (deze stelling werd door ingewijden bevestigd en doet vermoeden dat er ook ‘Francofone’ motieven meespeelden; dat A. Frère zich voor de tweede keer op kosten van de belastingbetaler zou verrijken) stemde de ganse regering in met deze beslissing en was ze solidair ‘vastbesloten’ om deze verkoop tot een goed einde te brengen.
Was dat met de bedoeling om de bankcrisis te overwinnen? JA
Zitten we hier met een zwaarwichtige deontologische fout? JA
Is dat een uitzonderlijke fout? NEEN, in een land dat aaneengehouden wordt door ‘ONS KENT ONS’ is het bijna unieke dat het publiek bekend raakte!
In DS schrijft Guy Tegenbos over de moeilijke bewijslast als het gaat over schendingen van de scheiding der machten. Tegelijk geeft hij enkele voorbeelden, ook over beïnvloeding vanuit Justitie en in dit verband zou men hier bij wijze van voorbeeld kunnen suggereren dat de rechter die een negatief advies gaf misschien een ‘verlieslatende ‘aandeelhouder’ was van Fortis die met deze uitspraak zijn eigen voordeel zocht.
Waar het in essentie over gaat is de trieste teleurgang van de plichtenleer (deontologie) van de politieke klasse én de gepolitiseerde instellingen. Er is niet alleen Yves Leterme maar ook tal van andere politieke en administratieve zwaargewichten die blijk gegeven hebben van MACHTSMISBRUIK, al kwamen zij er wel goed mee weg.
De scheiding der machten is een heilig principe als we een rechtsstaat willen zijn/blijven. Maar ook de onpartijdigheid en vrijheid van de (informele) vierde macht, de media, is al even belangrijk. Hoe anders kan de bevolking weten wie liegt of de waarheid spreekt? Dat ik in mijn lijstje de wetgevende macht negeer hoeft zelfs geen verklaring meer.
Iedereen kent verhalen over politieke interventies bij de administraties, maar ook bij Justitie én de media. Door deze politieke inmenging bij benoemingen en bevorderingen, bevinden we ons de facto in een ondemocratisch systeem dat slechts zijn gelijke vindt in het communisme met zijn nomenclatura. In Oostenrijk leverde dat een Jörg Haider op, bij ons zal ook nu de anti-politiek zegevieren. Maar dat men in godsnaam niet opnieuw het dédain heeft om met de vinger naar die vervelende kiezer te wijzen.
Mag het nu voor eens en altijd duidelijk zijn dat er géén onafhankelijke Justitie en betrouwbare administratie kan bestaan als de leden afhankelijk zijn van de politieke partijen om promotie te maken? In dat licht herinner ik aan de uitspraak van Herman Van Rompuy die het bestaan van de kabinetten rechtvaardigt omdat ‘de ambtenaren niet betrouwbaar zijn’ (net wegens de politisering). Als iemand van zijn intellectueel niveau dergelijke uitspraken doet beseft men pas hoe sterk deze ‘abnormale’ situatie in de geesten van onze beleidsmensen verankerd is. Kan iemand mij zeggen waarom de belangrijkste functies verdeeld moeten worden onder partijpolitieke apparatsjiks als onpartijdig advies essentieel is voor een goed beleid? Hoe hypocriet moet men zijn om een deontologische code op te leggen aan ambtenaren als men zelf niet in staat is om respectabel en geloofwaardig te zijn.
Of Yves Leterme nu opstapt of niet is totaal onbelangrijk als men er niet in slaagt om komaf te maken met de ONS KENT ONS mentaliteit van het voornamelijk Belgicistisch establishment dat erin slaagt om ongestraft boven de wet te staan. Komt er een catharsis of blijft DIT België de grootste hinderpaal voor een totaal ANDER België? (zie mijn boek Woord houden (versus) NON, blz 98 en 145)
In het Rapport Coudenberg staat de Belgische ziekte beschreven in al haar onbetamelijkheid. En voor wie niet meer gelooft in DIT België omwille van de communautaire tegenstellingen, volgt hier een veelzeggend citaat uit deze studie (onderschreven door zowel de Franstalige als Nederlandstalige ondertekenaars): “Er zijn nog steeds teveel mensen die denken dat het Belgisch probleem een nationaliteitenprobleem is. … Mocht dat toch zo zijn …. zou men er beter aan doen het scheidingsproces wat te bespoedigen om ons de langdurige doodstrijd van de Belgische staat te besparen en om snel over te kunnen stappen naar en confederale staat”.
Een troostend woord voor Yves Leterme: Ja ik geloof dat u geen kwade bedoelingen had en neen u staat inderdaad niet als énige schuldige in de beschuldigdenbank. Het ganse systeem staat in de beschuldigdenbank. Alleen weigert men dat in te zien!
Het zou jammer zijn mocht men van u alleen onthouden dat u uw gezondheid op het spel zette om in de zestien te resideren en dan nog ‘Um sonst’!
Pjotr
Het is met gemengde gevoelens dat ik ditmaal de politieke crisis becommentarieer: Een A.N. lezer vraagt mij wanneer mijn reactie er komt. Een ander lezer vindt dat het nu niet het moment is om kritiek te geven, want de nood is te hoog.
Ik ga niets schrijven over wat er de laatste dagen en uren gebeurde. Het staat breed uitgesmeerd over honderden bladzijden in de kranten (alleen DS heeft 20 blz vol geschreven) en het is inderdaad uitermate pijnlijk voor de politici die in het middelpunt van de storm staan. Maar laten we toch al was het maar voor onszelf enkele vragen beantwoorden (wat ik deed):
Is er beïnvloeding van Justitie geweest door de regering? JA
Omwille van een arrest dat negatief zou uitvallen voor de genomen beslissing? JA
Is dat een collectieve fout van de ganse regering? JA, want hoewel de verkoop aan BN Paribas aanvankelijk alleen de wens was van Didier Reynders (deze stelling werd door ingewijden bevestigd en doet vermoeden dat er ook ‘Francofone’ motieven meespeelden; dat A. Frère zich voor de tweede keer op kosten van de belastingbetaler zou verrijken) stemde de ganse regering in met deze beslissing en was ze solidair ‘vastbesloten’ om deze verkoop tot een goed einde te brengen.
Was dat met de bedoeling om de bankcrisis te overwinnen? JA
Zitten we hier met een zwaarwichtige deontologische fout? JA
Is dat een uitzonderlijke fout? NEEN, in een land dat aaneengehouden wordt door ‘ONS KENT ONS’ is het bijna unieke dat het publiek bekend raakte!
In DS schrijft Guy Tegenbos over de moeilijke bewijslast als het gaat over schendingen van de scheiding der machten. Tegelijk geeft hij enkele voorbeelden, ook over beïnvloeding vanuit Justitie en in dit verband zou men hier bij wijze van voorbeeld kunnen suggereren dat de rechter die een negatief advies gaf misschien een ‘verlieslatende ‘aandeelhouder’ was van Fortis die met deze uitspraak zijn eigen voordeel zocht.
Waar het in essentie over gaat is de trieste teleurgang van de plichtenleer (deontologie) van de politieke klasse én de gepolitiseerde instellingen. Er is niet alleen Yves Leterme maar ook tal van andere politieke en administratieve zwaargewichten die blijk gegeven hebben van MACHTSMISBRUIK, al kwamen zij er wel goed mee weg.
De scheiding der machten is een heilig principe als we een rechtsstaat willen zijn/blijven. Maar ook de onpartijdigheid en vrijheid van de (informele) vierde macht, de media, is al even belangrijk. Hoe anders kan de bevolking weten wie liegt of de waarheid spreekt? Dat ik in mijn lijstje de wetgevende macht negeer hoeft zelfs geen verklaring meer.
Iedereen kent verhalen over politieke interventies bij de administraties, maar ook bij Justitie én de media. Door deze politieke inmenging bij benoemingen en bevorderingen, bevinden we ons de facto in een ondemocratisch systeem dat slechts zijn gelijke vindt in het communisme met zijn nomenclatura. In Oostenrijk leverde dat een Jörg Haider op, bij ons zal ook nu de anti-politiek zegevieren. Maar dat men in godsnaam niet opnieuw het dédain heeft om met de vinger naar die vervelende kiezer te wijzen.
Mag het nu voor eens en altijd duidelijk zijn dat er géén onafhankelijke Justitie en betrouwbare administratie kan bestaan als de leden afhankelijk zijn van de politieke partijen om promotie te maken? In dat licht herinner ik aan de uitspraak van Herman Van Rompuy die het bestaan van de kabinetten rechtvaardigt omdat ‘de ambtenaren niet betrouwbaar zijn’ (net wegens de politisering). Als iemand van zijn intellectueel niveau dergelijke uitspraken doet beseft men pas hoe sterk deze ‘abnormale’ situatie in de geesten van onze beleidsmensen verankerd is. Kan iemand mij zeggen waarom de belangrijkste functies verdeeld moeten worden onder partijpolitieke apparatsjiks als onpartijdig advies essentieel is voor een goed beleid? Hoe hypocriet moet men zijn om een deontologische code op te leggen aan ambtenaren als men zelf niet in staat is om respectabel en geloofwaardig te zijn.
Of Yves Leterme nu opstapt of niet is totaal onbelangrijk als men er niet in slaagt om komaf te maken met de ONS KENT ONS mentaliteit van het voornamelijk Belgicistisch establishment dat erin slaagt om ongestraft boven de wet te staan. Komt er een catharsis of blijft DIT België de grootste hinderpaal voor een totaal ANDER België? (zie mijn boek Woord houden (versus) NON, blz 98 en 145)
In het Rapport Coudenberg staat de Belgische ziekte beschreven in al haar onbetamelijkheid. En voor wie niet meer gelooft in DIT België omwille van de communautaire tegenstellingen, volgt hier een veelzeggend citaat uit deze studie (onderschreven door zowel de Franstalige als Nederlandstalige ondertekenaars): “Er zijn nog steeds teveel mensen die denken dat het Belgisch probleem een nationaliteitenprobleem is. … Mocht dat toch zo zijn …. zou men er beter aan doen het scheidingsproces wat te bespoedigen om ons de langdurige doodstrijd van de Belgische staat te besparen en om snel over te kunnen stappen naar en confederale staat”.
Een troostend woord voor Yves Leterme: Ja ik geloof dat u geen kwade bedoelingen had en neen u staat inderdaad niet als énige schuldige in de beschuldigdenbank. Het ganse systeem staat in de beschuldigdenbank. Alleen weigert men dat in te zien!
Het zou jammer zijn mocht men van u alleen onthouden dat u uw gezondheid op het spel zette om in de zestien te resideren en dan nog ‘Um sonst’!
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten