Splitsing BHV voor een spotprijs?

Het strategisch belang van een boswegel annex 10.000 bomen

Terwijl Leterme blijft aandringen op een onderhandelde oplossing voor BHV en CD&V blijft herhalen dat ze België niet willen splitsen hebben de Franstaligen de Rubicon reeds overgestoken. Ze moeten zelfs hun strategie niet geheim houden want het zijn toch de Vlamingen die separatisten zijn?

Wie denkt dat het slechts een boze droom is zal wakker worden in een onafhankelijk verpauperend Vlaanderen.

Uitgaande van een splitsing van België is men in Wallonië en Franstalig Brussel tot een eerste belangrijke conclusie gekomen: er is slechts een toekomst voor een exclusief Franstalige staat mogelijk als “Bruxelles et Wallonie” een federatie vormen. De hoop van sommige naïeve Vlamingen, dat de Brusselaars ooit zouden kiezen voor Vlaanderen in plaats van Wallonië ligt hiermee definitief aan diggelen.

Deze strategische keuze voor een gemeenschappelijke staat, nouvelle Belgique(?), veronderstelt op basis van juridisch advies dat er een territoriale link moet komen tussen Brussel en Wallonië. Uit internationale hoek verwacht men immers dat de bestaande grenzen van de gewesten zullen erkend worden als de nieuwe staatsgrenzen van de opvolgstaten van België. Vermits de Vlaamse politieke partijen “ten allen prijze” BHV willen splitsen zien de Franstaligen de kans schoon om hun prijs op te drijven. Het klinkt oh zo onschuldig, een stukje bos van amper 8 vierkante km, is dat zo erg? Ik verwed er een fles champagne op dat argeloze Vlamingen er helemaal geen probleem zullen in zien. Zelfs belangrijke politici lijken ermee te kunnen leven: BHV eindelijk gesplitst voor een stukje bos; wat een schitterende overwinning!

Voor de aandachtige waarnemer met enige contacten op de juiste plaats is deze overwinning echter niets anders dan het slechts denkbare scenario voor Vlaanderen op lange termijn. Mede dank zij mijn goede contacten leest dit voorstel immers als een nachtmerrie voor alle weldenkende Vlamingen die de toekomst van hun kinderen niet willen compromitteren.

Late we beginnen met het groter verhaal. Op de onderhandelingstafel ligt naast deze territoriale eis ook nog het Franstalig voorstel om een werkplaatsbelasting in te voeren ter vervanging (aanvankelijk gedeeltelijk) van de inning van de belastingen in de woonplaats. Momenteel is er reeds een begin gemaakt, maar deze bedraagt amper 10 % en is dus nog niet zo belangrijk dat het zichtbare gevolgen heeft.

Waarom is ook deze eis zo belangrijk? Wel voor de leefbaarheid van deze toekomstige exclusief Franstalige staat is de economie natuurlijk dé topprioriteit. Terwijl men in Vlaanderen onverkort pleit voor het behoud van de interpersonele solidariteit en hoopt op een splitsing van BHV en een grote hervorming via onderhandelingen hebben de Franstalige deze optie overboord gegooid en topeconomen hun huiswerk laten doen: leven zonder Vlaamse solidariteit. Hun conclusie luidt dat deze Etat belge, “Wallobrux” op korte termijn een leefbare staat zal worden. Wanneer zullen onze economisten de opdracht krijgen om de werkelijke kostprijs van deze strategische optie te berekenen. Hoeveel belastinggeld van de duizenden Vlamingen die werken in Brussel en vooral ook van de talrijke grote bedrijven met sociale zetel in Brussel, zullen verdwijnen in de zakken van Wallobrux? Denk maar even aan de bank van hier!

Op die manier kan de afhankelijkheid van de Vlaamse solidariteitsbijdrage reeds gevoelig worden verminderd. Geen Vlaming die nadien hieraan nog iets kan doen. Deze wijziging van de belastingwet waar zowel Wallonië als Vlaanderen tegen waren omdat het enkel gunstig is voor Brussel is in de nieuwe strategie geen probleem meer voor Wallonië. Integendeel het is een gemeenschappelijke eis, wat duidelijk betekent dat ze weten waar ze naartoe willen.

Bij een eventuele splitsing van België zullen ze eveneens mogen rekenen op EU steun, net zoals indertijd Ierland, terwijl Vlaanderen – zonder het armlastig Wallonië een netto betaler wordt. Opnieuw een negatief resultaat voor Vlaanderen. Wanneer zal men ons vertellen hoeveel dat ons gaat kosten?
Daarbij komt dat Vlaanderen er alleen voor staat om de eigen vergrijzing en gezondheidszorgen te betalen. Niet dat we moesten rekenen op Franstalige solidariteit, maar het bewijst wel dat de solidariteit alleen van onze kant komt.

Een splitsing wordt dus voor Wallobrux geen catastrofe maar een realistische optie waardoor ze voor eens en voor altijd verlost zijn van die Vlaamse racisten en separatisten die zich weigeren te conformeren naar de Franse taal en cultuur. Na één jaar agressieve anti-Vlaamse retoriek in de Franstalige media is er zelfs een maatschappelijk draagvlak voor deze optie. Wie zal hen tegenhouden? Leterme?

Ook een confederale toekomst wordt voor de Frandtaligen verenigd in Wallobrux een positieve mogelijkheid. Immers met drie federale deelstaten wordt Vlaanderen structureel een minderheid in de confederatie. De verfransing rond Brussel zal zich doorzetten en deze Franstalige inwijkelingen zullen steeds agressiever worden en nog minder geneigd tot integratie en respect. Ze kunnen immers terugvallen op de dominante rol van Wallobrux. Dominante macht? Inderdaad er is geen passender woord. Als Vlaanderen na Brussel verloren te hebben geconfronteerd wordt met een expansionistisch Wallobrux zal elke vraag tot splitsing op hun voorwaarden zijn. Trouwens voor een Vlaanderen zonder hoofdstad bestaat er zelfs geen maatschappelijk draagvlak in Vlaanderen. Willen we niet betalen, zullen we lijdzaam moeten toezien hoe Wallobrux de Vlamingen in Brussel op allerlei manieren onder druk zet om zich te bedienen van de Franse taal. Natuurlijk zullen de Van Hengel en andere Smetjes de eerstkomende verkiezingen nog een verkiesbare plek krijgen op de MR/VLD of PS/SP.A lijst maar ook dat zal maar zeer tijdelijk blijken te zijn.

Is dat een foute analyse, een boze droom? Goedgeplaatste personen vrezen toch dat Leterme en andere politieke zwaargewichten van de meerderheid bereid zijn om in deze koehandel mee te stappen. Er is wel één voorwaarde: dat het “kan uitgelegd worden” aan de achterban.

Volg even deze redenering. BHV splitsen in ruil voor een boswegel annex 10.000 bomen is toch een aanvaardbare prijs? Daar verliest men nauwelijks kiezers mee. Men kan bovendien pronken met een taalgrens die staatsgrens geworden is. Men zwijgt natuurlijk in alle talen over het fenomenale strategisch belang van deze beslissing op lange termijn. Après nous le déluge. Trouwens, wij zijn toch geen separatisten en de Walen toch ook niet, of wel soms?

Eenmaal de Franstaligen deze buit binnen hebben stemmen ze toe om enkele (niet allemaal natuurlijk) sociaal-economisch hefbomen te regionaliseren mits een financiering via het gewijzigde belastingssysteem. Leterme kan pronken met twee oplossingen voor een ogenschijnlijk aanvaardbare prijs. Let wel, deze maatregelen zullen onuitvoerbaar blijven zolang BHV niet gesplitst is en de territoriale link (de definitieve regionale grenzen) niet zijn ingeschreven in de grondwet. De herfinanciering zoals hierboven beschreven kan als een overwinning verkocht worden in Wallonië en Brussel en in Vlaanderen kan men dezelfde beslissing voorstellen als de responsabilisering van de gewesten. Goed bestuur toch?

In de Van Dale staat daarvoor een woord: volksverlakkerij. Want in feite gaat het om een vulgaire gebiedsroof van imperialisten met separatistische neigingen en diefstal van inkomsten die verstrekkende gevolgen zullen hebben voor de welvaart van Vlaanderen. De solidariteitsbijdrage wordt op deze manier geïnstitutionaliseerd! Het is het ultieme bewijs van een gebrek aan politieke solidariteit en gebrek aan respect voor Vlaanderen. In zo’n ANDER België wordt Vlaanderen politiek totaal onmachtig en zal voor een eventuele definitieve splitsing een zeer hoge prijs moeten betalen. Is dat het België dat weldenkende Vlamingen voorstaan? Dat ze het luidop verkondigen!

Dames en Heren Vlaamse Politici,
Hopelijk zal iedereen nu wel beseffen dat de splitsing van BHV enkel kan via de parlementaire weg en NIET door toe te geven aan de Franstaligen. Het kan toch niet uw bedoeling zijn om de strategische belangen van Vlaanderen te schaden en de Vlaamse gemeenschap te herleiden tot een minderheid waarop zelfs de minderhedenrechten niet van toepassing zullen zijn.
Dat is het belang van een boswegel annex 10.000 bomen.

Pjotr